στο κατάστημα ΚΕΦΙΡ[νεκροταφείο]
Φούρνος-Ζαχαροπλαστείο, Τσιμισκή 104, Θεσσαλονίκη, Ν. Θεσσαλονίκης
Νομίζω ότι ο λόγος που έκλεισε ήταν κυρίως ότι ο υιός του ενός σκοτώθηκε κι έτσι η κατάληξη ήταν μοιραία! Η τουλούμπα του πάντως ήταν εξίσου φημισμένη με το κεφιρ.
στο κατάστημα Ιορδάνης[νεκροταφείο]
Εστιατόριο, Ελευθερίου Βενιζέλου 1, Πανόραμα, Ν. Θεσσαλονίκης
Το κατάστημα λειτουργούσε πριν από το 1975, διότι το 74 στην επιστράτευση είχαμε φάει, με τους γονείς μου, το μεσημέρι πριν παρουσιαστεί ο πατέρας μου.
Οι αναμνήσεις μου από το εστιατόριο είναι κυρίως από την παιδική μου ηλικία ( αρχές της δεκαετίας του 70 ). Θυμάμαι πηγαίναμε με τους γονείς μου, πάντα στην αριστερή,όπως έμπαινες, αίθουσα. Τα γκαρσόνια σε κάθε αίθουσα ήταν πάντα τα ίδια και φορούσαν στολή με παπιγιόν και μια πετσέτα διπλωμένη στο βραχίωνα.
Θυμάμαι ότι πάντα έτρωγα σνίτσελ, που ήταν πραγματικά εκπληκτικό, με ένα κομμάτι βουτύρου από επάνω και μια λεπτή φέτα λεμόνι.
Στο βάθος δεξιά υπήρχε μια αίθουσα που το καλοκαίρι άνοιγε η οροφή της και γινόταν θερινή.
Ο λόγος που γράφω δεν είναι μονάχα οι αναμνήσεις αλλά για να επισημάνω ένα σημείο στον κατάλογο του 1979, που λέει οτι το κατάστημα ελέγχεται για υπερβολικό κέρδος, διότι τότε υπήρχε διατίμηση στα προϊόντα εστιατορίου, και είχε ως αποτέλεσμα οι εστιάτορες να "πεθαίνουν στην ψάθα" και οι καταναλωτές να πληρώνουν χαμηλές τιμές (ανάλογες με τα οικονομικά της εποχής). Η διατίμηση ήταν απαράδεκτη πρακτική της εποχής αλλά και από την άλλη μεριά οι καταναλωτές δεν έπεφταν θύματα της αισχροκέρδειας της σαβούρας κάθε τυχοδιώκτη "εστιάτορα".
Αυτά με τις αναμνήσεις.
στο κατάστημα Σιαμήτρα
Φούρνος-Ζαχαροπλαστείο, Λεωφόρος Στρατού 25, Θεσσαλονίκη, Ν. Θεσσαλονίκης
κατά την γνώμη μου έχει τα καλύτερα κουλούρια και συνήθως αν πας πρωί είναι ζεστά (καυτά). Το αρνητικό είναι ότι όπως τα έχει σε λαμαρίνες, ο καθένας τα παίρνει μόνος του και δυστυχώς κάποιοι τα διαλέγουν. Μια φορά τα κουλούρια μου μύριζαν κολόνια.Το κορυφαίο όμως είναι η ζυμωτή κουλούρα του.Διατηρείται για μέρες, γίνεται τρομερή φρυγανιά και γενικά θυμίζει παλιό χωριάτικο ψωμί, φτιαγμένο από την "γιαγιά". Αξίζει μια επίσκεψη!
στο κατάστημα Casalinga da Giordano[νεκροταφείο]
Εστιατόριο, Φιλίππου 50, Πυλαία, Ν. Θεσσαλονίκης
Δεν θα συμφωνήσω με τον NikosMichelinJo στην κριτική του, χωρίς όμως να την απορρίπτω, μιας και ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να την εκφράζει (όπως άλλωστε κάνω και εγώ).
Πηγαίνω χρόνια στον Τζορντάνο και όλα αυτά τα χρόνια η ποιότητά του είναι σταθερά καλή. Το μαγαζί όμως έχει έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα: είναι μια casaligna, δηλαδή ένα ιταλικό "κουτούκι", όπου ο μάγειρας - ιδιοκτήτης μαγειρεύει τα πάντα σχεδόν εκείνη την ώρα και για έναν συγκεκριμένο ανώτατο αριθμό πελατών. Εάν βέβαια έχουμε συνηθίσει σε ζυμαρικά προβρασμένα από το πρωί ή ακόμα και από την προηγούμενη, με προκάτ σάλτσες τότε μας ενοχλεί η καθυστέρηση. Ακόμα και ο χώρος με αυτή την λιτή εμφάνιση εντάσσεται μέσα σε αυτό το πνεύμα του καταστήματος - κουτούκι.
Κάθιδρο βρόμικο σερβιτόρο μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει και ίσως ήταν ένα ατυχές περιστατικό, αλλά ούτε και ο NikosMichelinJo αναφέρει ότι έχει ξανασυναντήσει στο μαγαζί.
Η επιλογή του χώρου είναι ελεύθερη και σε κανέναν δεν μπορεί να ταιριάζουν όλα τα είδη των μαγαζιών, όπως κανένας δεν μπορεί να κάνει παρέα με όλους. Άλλωστε ο Τζορντάνο έχει φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς.
Θυμάμαι ότι πάντα έτρωγα σνίτσελ, που ήταν πραγματικά εκπληκτικό, με ένα κομμάτι βουτύρου από επάνω και μια λεπτή φέτα λεμόνι.
Στο βάθος δεξιά υπήρχε μια αίθουσα που το καλοκαίρι άνοιγε η οροφή της και γινόταν θερινή.
Ο λόγος που γράφω δεν είναι μονάχα οι αναμνήσεις αλλά για να επισημάνω ένα σημείο στον κατάλογο του 1979, που λέει οτι το κατάστημα ελέγχεται για υπερβολικό κέρδος, διότι τότε υπήρχε διατίμηση στα προϊόντα εστιατορίου, και είχε ως αποτέλεσμα οι εστιάτορες να "
Αυτά με τις αναμνήσεις.
Πηγαίνω χρόνια στον Τζορντάνο και όλα αυτά τα χρόνια η ποιότητά του είναι σταθερά καλή. Το μαγαζί όμως έχει έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα: είναι μια casaligna, δηλαδή ένα ιταλικό "
Κάθιδρο βρόμικο σερβιτόρο μέχρι τώρα δεν έχω συναντήσει και ίσως ήταν ένα ατυχές περιστατικό, αλλά ούτε και ο NikosMichelinJo αναφέρει ότι έχει ξανασυναντήσει στο μαγαζί.
Η επιλογή του χώρου είναι ελεύθερη και σε κανέναν δεν μπορεί να ταιριάζουν όλα τα είδη των μαγαζιών, όπως κανένας δεν μπορεί να κάνει παρέα με όλους. Άλλωστε ο Τζορντάνο έχει φανατικούς φίλους και ορκισμένους εχθρούς.