Προφίλ του χρήστη Βισκάρδος

Και τρίτη επίσκεψη, όπου πάλι εξαντλήσαμε τον κατάλογο. Ψάχνω να βρω κάτι αρνητικό, αλλά δεν τα καταφέρνω. Ειδική μνεία στα κεφτεδάκια που δεν είχαμε ξαναφάει και τα επιλέξαμε για σβήσιμο. Άψογοι και στα κρεατικά τους.

Πολύ όμορφος χώρος. Έχει δοθεί έμφαση σε κάθε λεπτομέρεια. (πολλά από τα σερβίτσια και τα ποτήρια ήταν χειροποίητα κεραμικά - μου έκανε καλή εντύπωση). Ο πάνω χώρος εκτός από WC είναι και ένας mini κήπος, οποίος παράγει τα περισσότερα μυρωδικά που χρησιμοποιούνται στην εξαιρετική κουζίνα.

Φάγαμε:

• σαλάτα με πολύχρωμα παντζάρια, καλή
• σαλάτα με σιτάρι και φιλέτο σαγκουίνι, πολύ καλή
• μπαλοτίνα κοτόπουλο, όσο καλή μπορεί να είναι μια μπαλοτίνα κοτόπουλο. το κρέας ζουμερό και σωστά ψημένο
• η μπριζόλα από κουνουπίδι, είχε ενδιαφέρον σαν χορτοφαγική επιλογή και ομολογώ ότι ήταν πολύ πιο νόστιμη απ' όσο περίμενα
• από κοπές επιλέξαμε New York Steak, μου έτρεχαν τα σάλια, φοβερό ψήσιμο (εδώ έγινε λαθάκι, ζητήσαμε (οι ιερόσυλλοι) well done, ήρθε medium - αλλά ούτε γραμμάριο δε πήγε χαμένο)
• yakitori αρνί, εξαιρετικά νόστιμο και σε συνδυασμό με τις sauce που συνοδεύεται δημιουργεί μια πολύ ιδιαίτερη γεύση.
• συκώτι (δεν πρόλαβα να δοκιμάσω αλλά σχολιάστηκε πολύ θετικά).

Όλα αυτά, (συν κάνα-δυό ορεκτικά που μου διαφεύγουν) μαζί με 2 μπουκάλια κρασί, γύρω στα 25 ευρώ το άτομο. Κερασμένα δύο εξαιρετικά γλυκά. Σίγουρα θα υπάρξει κι άλλη επίσκεψη σύντομα. Στα θετικά και το σέρβις, ευγενικό και σε εγρήγορση.

Σε δύο επισκέψεις φάγαμε σχεδόν όλο το κατάλογο (ο οποίος αλλάζει σχεδόν καθημερινά ανάλογα με τα προϊόντα ημέρας) και πραγματικά δεν έχω να πω κάτι αρνητικό. Ίσως η αγαπημένη επιλογή αυτή τη περίοδο στη πόλη. Η σχέση ποιότητας/τιμής είναι ο ορισμός του value for money. Το σέρβις πολύ καλό, ο μικρός και ζεστός χώρος, ενώ δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, δημιουργεί άνεση και οικειότητα.
Σίγουρα έπονται πολλές επισκέψεις ακόμα.

Προτάθηκε από φίλο, ρέκτη πίτσας, burger και εν γένει χοληστερινάτων εδεσμάτων. Έκανα παραγγελία αρχές Αυγούστου. Ίσως η πιο value for money πίτσα που έχω φάει τον τελευταιο καιρό. Πήραμε 6 πίτσες, όλες άρτιες. Προσπάθησα να κάνω την επαναλειπτική πριν μια βδομάδα για να επιβεβαιώσω την εμπειρία, αλλά ήταν κλειστά ελέω δεκαπεντάυγουστου. Αν η ποιότητα παραμείνει σταθερή, αξίζει και με το παραπάνω.

Το επισκεφθήκαμε χθες βράδυ, κατόπιν κράτησης. Οι θετικές εντυπώσεις είχαν ξεκινήσει πριν φτάσουμε, από την ευγένεια της κοπέλας που κανόνισε τη κράτηση. Ο χώρος λιτός και κομψός, σύγχρονος εστιατορικός. Μου άρεσε πολύ.
Μας υποδέχτηκαν με κερασμένη ρακί και κάτι σαν σφαίρες με γέμιση ταραμά με αβοκάντο. Πολύ νόστιμο. Παραγγείλαμε πράσινο ντάκο - πάρα πολύ καλός, γαρίδες σωτέ (2 φορές) – πάρα πολύ νόστιμες με τέλειο μαγείρεμα και στα λαχανικά. Φασολάκια σχάρας – πραγματικά υπέροχη γεύση. Πρώτη φορά έτρωγα φασολάκια μαγειρεμένα έτσι και σίγουρα θα το ξανακάνω. Πατάτες τηγανητές, οι οποίες είχαν την οικειότητα πατάτας από junkfoodαδικο (για καλό το λέω), αλλά περιποίηση εστιατορικής κουζίνας. Το τσιγαριαστό αρνάκι με κρέμα τραχανά και πρόβειο γιαούρτι ήταν κι αυτό πολύ νόστιμο, ίσως το αρνί να ήθελε λιγότερο μαγείρεμα (για τα γούστα μου). Από τα ραβιόλια γαρίδας, παρόλη την πολύ ωραία εμφανιση και τα πολύ ωραία ραβιόλια, μου έλειψε η ένταση στη γεύση και ήταν μάλλον το πιο αδιάφορο πιάτο. Η σαλάτα μαύρης φακής κι αυτή πάρα πολύ καλή, δροσερή και πρωτότυπη, με πολύ ωραίο δέσιμο στα υλικά. Το συκώτι δεν με εντυπωσίασε αλλά φαγώθηκε σίγουρα χωρίς δυσαρέσκεια.
Το προσωπικό, πολύ ευγενικό και ευχάριστο, παρόλο που είχαν να διαχειριστούν ένα μονίμως γεμάτο μαγαζί.
Για όλα τα παραπάνω, συν τρία τσίπουρα εμφιαλωμένα των 200ml. και μία μπύρα δώσαμε 98€ (4 άτομα). Στο τέλος μας κέρασαν και κρέμα λεμονιού – επίσης νοστιμότατη.
Όπως έχει ξαναειπωθεί, πρόκειται επί της ουσίας για γκουρμέ μεζεδοπωλείο. Οι μερίδες είναι μικρές, αλλά πραγματικά στη προκειμένη περίπτωση η γεύση και η ποιότητα σε αποζημιώνει. Και ανήκω στη κατηγορία που εκτιμώ πολύ τις μεγάλες μερίδες φαγητού.
Θα το επισκεφθώ ξανά πολύ σύντομα. Συστήνεται σίγουρα.

Το καφενείο του Πρέκα βρίσκεται στο κέντρο της επικαιρότητας του λιμανιού των Καταπόλων και αποτέλεσε τη μεγαλύτερη (σχετικα με το φαγητό) έκπληξη στο νησί.
Ο χώρος ζέχνει αυθεντικίλα και στήνει ένα πολύ ωραίο σκηνικό για μια παραδοσιακή εμπειρία. Από αυτές που χώροι με τόσα χρόνια στη πλάτη τους προσφέρουν. Παλιές φωτογραφίες, φοβερό μωσαϊκό και παλιά ραδιόφωνα συνθέτουν μια πραγματική καφενειακή ατμόσφαιρα.
Στο διά ταύτα: πήραμε αμπελοφάσουλα - νόστιμα και με πολύ σωστό βράσιμο, μια τίμια χωριάτικη με φρέσκα υλικά, πολύ νόστιμα κεφτεδάκια τηγανητά, ντοματοκεφτέδες με λίγο στραπατσαρισμένη εμφάνιση αλλά πολύ δυνατή γεύση. Επίσης η τηγανητή αθερίνα ήταν φοβερή.
Εκεί όμως που τραβήχτηκε το χειρόφρενο, η βελόνα του πικάπ αναπήδησε, ο χρόνος σταμάτησε κτλ κτλ, ήταν στην εμφάνιση του μπακαλιάρου. Αν κι έχω φάει αρκετούς μπακαλιάρους σκορδαλιά, αυτός τους νίκησε όλους. Η φοβερή κρούστα φύλαγε ένα φιλέτο ζουμερό, σωστά μαγειρεμένο και όσο αλμυρό πρέπει. Η σκορδαλιά ήταν το μυρωδάτο κερασάκι σ' αυτή τη ψάρινη τούρτα. Πήραμε δύο μερίδες αβλεπί κι αν δεν είχαμε χορτάσει θα παίρναμε κι άλλες.
Η κοπέλα που μας σέρβιρε ευγενικότατη και πολύ εξυπηρετική. Γύρω στα 60 ευρώ για τέσσερα άτομα με 6 μπύρες.

Το hype είχε προηγηθεί της επίσκεψης μας, αλλά στη προκειμένη περίπτωση δεν ήταν διόλου αποπροσανατολιστικό. Κάτσαμε νωρίς το μεσημέρι για να αποφύγουμε τις βραδινές ορδές και να τσιμπήσουμε πιο ήσυχα. Το παιδιά που μας σέρβιραν πολύ ευγενικά - νιώσαμε άνετα κατευθείαν. Πήραμε αμοργιανό τυρί σαγανάκι, πραγματικά η κρούστα ήταν η πιο άρτια που έχω δει και η γεύση εξαιρετική. Παντζαροσαλάτα με ξινομυζήθρα όπως έπρεπε να είναι - πολύ ωραίο το βράσιμο στα παντζάρια. Μοσχάρι γάστρας με πατάτες και κάπαρη έβγαλε το αγεδαλινό μουγκρητό από μέσα μου. Εξαιρετικό πιάτο! Συνδύαζε τη σπιτική ζεστασία με comfort μοντέρνα κουζίνα. Φοβερές και οι country style πατάτες που ήρθαν αγκαζέ με το μοσχάρι. Τα μανιτάρια επίσης εξαιρετικά, κράτησαν όλους του χυμούς τους και η σάλτσα που τα συνόδευε τα απογείωσε χωρίς να τα καπελώσει. Γύρω στα 17 ευρώ το άτομο (2 άτομα), μαζί με 2 μπύρες και κερασμένη κρέμα λεμονιού.
Από τα πρώτα μέρη που θα αναζητήσω όταν ξαναβρεθώ στα μέρη τους.

Για το Στέκι του Μαχαίρα, την κα. Σοφία δεν ήθελα να γράψω, αλλά θα γράψω. Πρόκειται από τις περιπτώσεις που αν και το φαγητό δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικό, νιώθεις την υποχρέωση να το προτείνεις. Είχα διαβάσει σε αρκετά άρθρα για τα αξιοθέατα της Αμοργού να αναφέρεται το Στέκι. Το πέτυχα τυχαία σε ένα μπρέηκ σε πεζοπορική διαδρομή κι έκατσα για καφέ. Το ταβερνάκι είναι στη μέση του πουθενά, έξω από τον ερειπωμένο αγροτικό οικισμό Ασφοντυλίτης. Ο χώρος λειτουργεί χωρίς ρεύμα, οπότε η κα. Σοφία πρέπει να γνωρίζει από πριν τον αριθμό ατόμων για να κάνει το κουμάντο της – όπως μου είπε τη στεναχωρεί πολύ να πετάει φαγητό. Μαγειρεύει στο γκάζι και έναν εξωτερικό ξυλόφουρνο. Όλα αυτά είχαν ανεβάσει τις προσδοκίες και περίμενα έναν γαστριμαργικό οργασμό με σπιτικό άρωμα. Δυστυχώς, το φαγητό ήταν αδιάφορο. Κατσικάκι γιουβέτσι οκ, ρεβύθια μάλλον το καλύτερο πιάτο από αυτά που παραγγείλαμε, φάβα η λιγότερο καλή από αυτές που φάγαμε στο νησί, αρκετά πικρή και «τσιμεντένια» κατσικάκι λεμονάτο οκ. Χωριάτικη σαλάτα κάτω του μετρίου. Πήραμε και τρεις – τέσσερις μπύρες, χλιαρές διότι το ψυγείο είχε σταματήσει να λειτουργεί μαζί με την εξάντληση της γεννήτριας. Η αίσθηση που μου έμεινε ήταν ότι το φαγητό ήθελε παραπάνω μεράκλωμα. Ίσως πετύχαμε κακή μέρα. Δώσαμε περίπου 15 ευρώ το άτομο, δυστυχώς χωρίς να μείνουμε ικανοποιημένοι. Αξίζει για την εμπειρία του να τρώς σε αυτό το περιβάλλον. Εύχομαι τις άλλες μέρες και για το φαγητό.

Βρίσκεται στο βόρειο σημείο της χώρας του νησιού. Πρόκειται για περίπτωση που προβλημάτισε. Είχε πολύ καλές και ιδιαίτερες στιγμές αλλά και πιάτα που ήταν στο πρόθυρα επιστροφής. Οι σαλάτες ήταν καλές, με αποκορύφωμα τον ντάκο, οποίος είχε μέσα καπνιστή μελιτζάνα και ήταν ο πιο ιδιαίτερος που έχω φάει. Η σεφταλία αρκετά πιο «λάητ» από το παραδοσιακό πιάτο, αλλά πολύ νόστιμα. Τα μπιφτεκάκια ήταν καταπληκτικά και μετάνιωσα που δεν πήρα κι άλλα. Τα χοιρινά μπριζολάκια τίμια. Το τυρί σαγανάκι που πήραμε (ταλαγάνι νομίζω) ήταν οκ. Στα αρνητικά το τραχανότο που ήταν τελείως αδιαφορο και το κριθαρώτο που πιθανότατα συγκέντρωνε όλα τα τεχνικά λάθη που ελοχεύουν στο συγκεκριμένο. Αν δεν είχαμε πάρει τα δύο τελευταία πιάτα η εντύπωση θα ήταν κατά πολύ θετικότερη. Προτείνεται, χωρίς όμως τα προαναφερθέντα πιάτα.

Πρόκειται για παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο. Κάτσαμε βράδυ, μετά από προτροπές άλλων φίλων και μείναμε απολύτως ικανοποιημένοι. Πήραμε δύο γαλακτομπούρεκα και δύο πορτοκαλόπιτες με παγωτό καϊμάκι. Και τα δύο πεντανόστιμα – ειδικά η πορτοκαλόπιτα με το παγωτό είναι αιτία για να επισκεφτείς τα θολάρια. Μας έκαναν και ελληνικό καφέ, παρόλο που η ώρα ήταν περασμένη. Επίσης ακούσαμε ότι κάνουν φοβερό παστέλι, αλλά είχε τελειώσει. Στο τέλος και κερασμένη ψημένη ρακή. Συνίσταται!

Μπαίνοντας σε Αρκενσίνη κάναμε κάτι πολύ σωστό. Αποφασίσαμε να περπατήσουμε λίγο παραπάνω, να διασχίσουμε το χωριό και να καταλήξουμε στη καλύτερη, μάλλον, ταβέρνα του νησιού. Πήγαμε δύο φορές, κι αν είχαμε παραπάνω χρόνο θα πηγαίναμε και τρίτη. Οικογενειακή ταβέρνα με εξυπηρετικότατο και πολύ ευγενικό προσωπικό. Γρήγορη εξυπηρέτηση, ειδικά αν λάβουμε υπόψιν ότι το μαγαζί είναι κατά βάση γεμάτο τις περισσότερες ώρες. Κατσικάκι εξαιρετικό, από τα καλύτερα που έχω φάει, ειδικά τη πρώτη φορά. Φάβα εξαιρετική, από τις καλύτερες σε ένα εν γενεί φαβατζίδικο νησί. Ο καβουρμάς ήταν επί της ουσίας χοιρινή τηγανιά - νοστιμότατος παρόλα αυτά. Σαλάτες - αμπελοφάσουλα και χόρτα πολύ καλά, όπως και τα κεφτεδάκια. Ρεβυθάδα στο ύψος της. Γύρω στα 20 ευρώ το άτομο, με μπύρες και ρακή. Κερασμένο σφηνάκι ψημένης ρακής στο τέλος. Ανυπομονώ να τα ξαναπούμε.