Πληροφορίες
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Μέλος από 05/06/2009
Έγινε μέλος με πρόσκληση από τον χρήστη ταβερνοαλάνι
Περισσότερα στοιχεία προσεχώς :-)
Εικόνες (3)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Διαφημιστική καταχώρηση, σε αθλητική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, περί το 1992-93.
Λογαριασμός
Σχόλια (127)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
και εικάζω ότι υπό τον όρο τον όρο "
το ταβερνοαλάνι δεν αναφέρεται μόνο στους πελάτες
αλλά πολύ περισσότερο στο προσωπικό της επιχείρησης.
και διαβάζω τα σχόλια όλων σας, για το πιο λαϊκό γυράδικο οπουδήποτε
μέχρι το πιο εστέτ πολυβραβευμένο εστιατόριο στην άλλη άκρη του πλανήτη.
Πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να ψιλοενοχλούμαι
από υποσημειώσεις χρηστών του Ταβερνοχώρου για φοροδιαφυγή χώρων εστίασης
μέσω αποφυγής έκδοσης παραστατικού (απόδειξη)
είτε για κατανάλωση μέσα στο ίδιο το κατάστημα, είτε μέσω delivery.
Θεωρούσα ότι πρόκειται για κάποιο είδος ρουφιανιάς
άσχετης με το προϊόν, την εξυπηρέτηση, τον χώρο που σε φιλοξενεί
το πακέτο όλο που θεωρώ ιερώς την εστίαση, τον άνθρωπο και την κοινωνία.
Ήρθε η ώρα να... φορέσω την κουκούλα
και επιγραμματικά να αναφέρω δυο εστιατόρια όπου φιλοξενήθηκα το τελευταίο δεκαήμερο
όπου έφαγα πάρα πολύ καλά, εξυπηρετήθηκα άψογα,
σηκώθηκα από το τραπέζι πλήρης και την ώρα του λογαριασμού
εκνευρίστηκα τόσο πολύ που ένιωσα σαν να μου κλωτσούν την καρδάρα με το γάλα.
Προτιμώ να αναφερθώ σε αυτό εδώ το topic και όχι στα επι μέρους των δυο αυτών εστιατορίων (@Clochard και @L'
καθώς πρόκειται επί της ουσίας για σχολιασμό πέρα από το φαγητό καθαυτό.
Η τακτική της "
σε γεύματα των 200 ευρώ όταν συνυπολογίζουν ακόμα και δυο εσπρεσάκια των 4 ευρώ,
σε χρεώνουν κανονικότατα με τον ΦΠΑ που περιλαμβάνεται στον τιμοκατάλογό τους
και αυθαδιάζουν παντελονιάζοντάς τον και προσθέτοντάς τον στο κέρδος τους.
Για να μην θεωρηθεί το σχόλιό μου ως προϊόν παρεξήγησης
και στις δυο περιπτώσεις πλήρωσα ποσά που απαιτούσαν ρέστα
αλλά η απόδειξη δεν ήρθε ούτε με αυτά
μάλιστα "
Δεν σας κρύβω ότι στην πρώτη χρονικά περίπτωση που μου έτυχε
και πολύ πέρα από τις αρχές μου, δεν άφησα ούτε ένα ευρώ φιλοδώρημα,
ενώ στην δεύτερη περίπτωση βρέθηκα στην θέση να απαιτήσω την απόδειξη
μετακυλώντας μου ένα είδος περιττής αμηχανίας.
Συγνώμη για το σεντόνι και ευχαριστώ για την προσοχή σας.
(μεταξύ Σοφοκλέους και Αγίας Σοφίας).
αλλά χωρίς βουτυράκι
έφαγα πρόσφατα στο "Παγγαίον"
(οδός Τομπάζη, ανατολικά, τέρμα Κωνσταντινουπόλεως με Μπότσαρη)
με παρόμοια υφή, γεύση και... ελαστικότητα
σε διαστάσεις γιου-εφ-όου,
σαν δίσκος τριάντα τριών στροφών, ένα πράμα.
Διατίθεται σκέτο και γεμιστό.
https:
Στα υπόλοιπα που δεν σχολιάστηκαν:
Πολύ κακές συνθήκες για να φας οτιδήποτε.
Καθόλου γούστο στην διακόσμηση
κάτι αφισάκια από ανατύπωση
αναλαμπή ο βιντεοπροβολέας
που έπαιζε κλιπάκια από τα 90s
(έγιναν βίντατζ τα νάιντιζ, σε κακό δρόμο είμαστε).
Χώρος κλουβί (κουτί) σε πατάρι, κλειστός από παντού,
το μόνο που το σώζει, η τζαμαρία απ'
με την φωτεινή κάτω σάλα του Ergon.
Προβληματικό δάπεδο, δεν τό'
να βουλιάζεις βήμα παρά βήμα.
Ημίφως (και πολύ λέω, ο βιντεοπροβολέας ντε!),
πλαστικά και άλλα σκεύη,
αλόγιστη και έντονη χρήση αποσμητικού χώρου
σε βαθμό να περνά γευστικά στο ποτό που πίνεις.
Το επισκέφθηκα σε ήσυχη μεσημεριανή, καλοκαιρινή ώρα
δεν πήγα για να αράξω με τις ώρες
αλλά δεν ψήνομαι καθόλου να τρώω
υπό τα γκλιν-γκλον ενός air-hockey στη μέση του χώρου.
υπήρχε το μικροσκοπικό γυράδικο Πουλόπουλος.
Δεν γνωρίζω πότε άνοιξε, (υπο)
Μητροπολίτου Γενναδίου 14, το γυράδικο-ψητοπωλείο "
οι τιμές εκτινάχθηκαν στα 10-12 ευρώ
και αν δεν προσέξεις στην συνεννόηση (λέμε τώρα)
με την ξανθιά κυρία της διεύθυνσης
μπορεί να φύγεις με λογαριασμό ταβέρνας
και σίγουρα όχι μαγειρείου.
Το μενού δεν θα έλεγες ότι αναβαθμίστηκε
το αντίθετο θα έλεγα εγώ
η ποσότητα -ειδικά για το σαλόνι- συρρικνώθηκε
και ένας (πρώην) τακτικός πελάτης
θα δυσφορήσει στην θέα των ίδιων και ίδιων και ίδιων βαρετών πλέον προσφερομένων.
Γενικότερα κάτι αρκετό λείπει
από τον (πολύ) αρχικό ενθουσιασμό
του (πολύ) πρώτου διαστήματος
με τις celebrity συνιδιοκτησίες.
Σάντουιτς με κοκορέτσι, στα τέλη του '
Και γεύσεις που δεν υπάρχουν πια, όχι στα μαζικά γυράδικα, ούτε στα εξειδικευμένα με σούβλες. Νοσταλγία.
Ωραίο, απλό, λαίκό μαγαζί για όλους, οικογένειες, αντροπαρέες, πιτσιρικάδες,
(και) με άνετα τραπέζια έξω, κάτω από την φαρδιά πυλωτή της πολυκατοικίας.
Μορφή ο ιδιοκτήτης, με το ένα χέρι μπαλτάδιαζε ψημένα κρεατικά πάνω σε ξύλινο πάγκο
κρεοπωλείου και με το άλλο έφτιαχνε σάντουιτς, έδινε ρέστα, έπιανε την ντομάτα που έπεφτε από το πιτόγυρο που έφτιαχνε και την παράχωνε ξανά μέσα σε αυτό, ποια γάντια και ποιες συνθήκες, όλα καλά καμωμένα λίγες δεκαετίες πριν. Ακόμα απορώ που κάποια φορά δεν μου τύλιξε με χάρτινο κατοστάρικο το φαγώσιμο αντί για λαδόχαρτο/χαρτοπετσέτα.
Όταν μια επιχείρηση λειτουργεί με το απολύτως απαραίτητο προσωπικό,
σε ευαίσθητο αντικείμενο (τρόφιμο/γλυκό) και με εργαστήριο παρασκευής,
τι πιο πρακτικό και φρόνιμο από το να φύγουν όλοι μαζί
την λιγότερο εμπορική περίοδο και να επιστρέψουν όλοι μαζί
για την πιο απαιτητική συνέχεια.
Εάν αρχίσουμε να απαριθμούμε τα εστιατόρια/ζαχαροπλαστεία etc
που θα κλείσουν στις πόλεις (προσωρινά) μέσα στην κάψα του καλοκαιρού
δεν θα μας φτάσουν ούτε δέκα ταβερνοχώροι.
Ποιος θυμάται στο ίδιο σημείο, ακόμα παλιότερα, την μπυραρία (έτσι το ανέφεραν) Λουξ,
ψησταριά επί της ουσίας, που το μόνο που ανακαλώ ήταν κάτι ωραίες πίτες με σουτζουκάκι.
Α, και έναν τύπο σε ένα κάπως περίκλειστο και ελαφρώς υπερυψωμένο ταμείο
μπροστά σε μια old-scholl (γκράγκα-γκρούγκα) ταμειακή μηχανή!
Από τα παλιότερα μαγαζιά στην πλατεία της Φούρκας,
μαγαζί φωτεινό αλλά ντεκόρ βγαλμένο από κακό όνειρο,
πρόσοψη σαν από μετόπη αρχαίου ναού, greek arts φάση.
Επέμενε ο πιτσιρικάς να φάμε εκεί,
είχε προηγηθεί περσινή επίσκεψη με συμμαθητή του
και ενέδωσα.
Επιλογή για πίτσα από δύο μεγέθη, 30cm και 40cm
η ζύμη είναι ψωμωμένη, θυμίζει τριφτή βασιλόπιτα, χορταστική και... άκαμπτη
αλλά οι τιμές έχουν πάρει παλαβό ανήφορο, δίχως γυρισμό,
μαργαρίτα στα € 15.
Παραφωνία: στον τιμοκατάλογο υπάρχουν δυο επιλογές για εμφιαλωμένο νερό,
το μισόλιτρο της διατίμησης (αναπόφευκτα στα 50 λεπτά) και το λίτρο στα 2 ευρώ.
Ταπεινά (και πρακτικά) σκεπτόμενος ο πιτσιρικάς ζήτησε το μισόλιτρο
αλλά ο σερβιτόρος μας ενημέρωσε ότι δεν είναι διαθέσιμο,
αργότερα είδαμε στοίβες ολόκληρες από αυτά στο εσωτερικό του μαγαζιού, εκτός ψυγείου.
Το λες και κουτοπονηριά.
Δύο πίτσες, μία μεγάλη σαλάτα (που αρχικά ήρθε λάθος),
αναψυκτικό και νερό, ευρώ πενήντα στρόγγυλα.
σε θέματα ελλείψεων, συμπεριφοράς, σερβιρίσματος,
κάτι μας έκανε να δίνουμε και επόμενη ευκαιρία,
μόνο που η τελευταία, προ τριμήνου, έριξε οριστικό "
Ωραίες οι περγαμηνές της ιδιοκτησίας και των μαγειρευόντων,
συμπαθητικός ο καφενειακός και ψηλοτάβανος χώρος
αλλά δεν μπορώ, Σάββατο νωρίς το απόγευμα,
να νιώθω ότι μου κάνουν χάρη που τρώω εκεί,
ό,
μαγειρεμένο όπως θέλουν και όπως νομίζουν
και στην τυπική ερώτηση "
να μην ανέχονται καμιά άλλη απάντηση εκτός από το... "
Παραδείγματος χάριν:
παρήγγειλα γλώσσα σχάρας φρικασέ.
Με το φτωχό μου μυαλό φαντάστηκα ότι θα μου έρθει κάτι διαφορετικό
από μια τυπική γλώσσα σχάρας σε ένα πιάτο και ένα ξεχωριστό μπολ με μαγειρεμένο μαρούλι.
Στην απορία μου γιατί η γλώσσα δεν είναι μαγειρεμένη/σερβιρισμένη μαζί με το χορταρικό
και αντί να μου πουν "
άκουσα κάτι κουλά "
και "
(εν τω μεταξύ δεν έχω πετύχει ποτέ εκεί κάποιον πελάτη νεώτερο των 15 ετών και λίγο λέω,
ενώ το παρουσιαστικό μου απέχει δεκαετίες από αυτό που θα αποκαλούσες παιδάκι )
τέλος πάντων, εισπράξαμε το μουτσούνιασμα της σερβιτόρου και συνεχίσαμε το γεύμα μας.
Στο φινάλε, η τελευταία πράξη του δράματος, μια πρόχειρη ματιά στον λογαριασμό,
κάποιο ψάρι που χρεώθηκε γύρω στα 90 ευρώ το κιλό (αντί για τα 60 του καταλόγου),
μια αριθμομηχανή που έφτασε στο τραπέζι μας από το ταμείο για να δούμε τι πήγε λάθος
"
(κι αυτοί οι αναριθμητισμοί πώς συμβαίνει πάντα να προκύπτουν εις βάρος του πελάτη)
μια κρυάδα όλη η φάση απ' την αρχή ως την έξοδο.
Καλή τους ώρα, εύχομαι κάποια στιγμή να αντιμετωπίσουν την πελατεία τους
με περισσότερο επαγγελματισμό και υπευθυνότητα.
με τα καλά, τα κακά και τα... αμφίβολα του αδελφού next door ιχθυοπωλείου
και μενού-συνταγές καλής, συνοικιακής ψαροταβέρνας.
Αποπνέει μια wannabe διάθεση να γίνει Grada Nuevo, Κρητικός ή 7Θάλασσες
αλλά δραστηριοποιείται σε τόσο κακό σημείο που
όσο ανεκτικός και να είσαι, υποφέρεις στα (ως επι το πλείστον) εξωτερικά τραπέζια
και καταλήγεις να εστιάζεσαι με €50-60 κατά κεφαλήν
υπό συνθήκες που δεν σου επιτρέπουν (τον χειμώνα) να βγάλεις το πανωφόρι σου επ'
ή (το καλοκαίρι) να παλεύεις με την συνδρομή γιγάντιων ανεμιστήρων
σε ένα από τα πιο βρώμικα τυφλά στενά της πόλης.
Εκλεκτά υλικά, δεν λέω,
ωραίο (και συνήθως υγειινό) αποτέλεσμα
σε smoothies, σαλάτες, μικρογεύματα
αλλά ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ενός ευρώ (!) ανά προϊόν (!!)
στις παραγγελίες μέσω e-food και Wolt.
όχι απλά δεν υπάρχει αλλά
με το φαγητό που μας "
αμφέβαλα και αν ποτέ υπήρξε.
Δεν υπήρξε τίποτε που να μας έκανε κλικ
όλα κατώτερα του αναμενόμενου,
μόνο παρουσίαση και φρου-φρου σε επίπεδα μαύρα πιάτα (πλάκες)
που περισσότερο εξέθεταν τα σερβιριζόμενα παρά τα αναδείκνυαν.
Μόνο οι σαλάτες έσωσαν τη φάση,
όλα τα ψητά της ώρας άνοστα και κατά ανεξήγητο τρόπο χλιαρά,
σε ώρα χωρίς ιδιαίτερο φόρτο,
επισημαίνω τα μπιφτεκάκια και τα μπριζολάκια μαύρου χοίρου, το χοιρινό κοντοσούβλι
και κορυφαίο όλων (πάντα από την... ανάποδη) το "
έναν θηριώδη, κιμαδένιο γίγαντα "
Εν προκειμένω, το φάουλ ήταν και δικό μας
που δεν επιστρέψαμε πίσω το πιάτο με την πρώτη μπουκιά,
το παράδοξο ήταν πως όταν ερωτηθήκαμε συνολικά για το γεύμα μας
ο ενδιαφερόμενος γνώριζε και παραδέχθηκε ότι κάτι δεν είχε πάει καλά
με μια γενικότητα του στυλ "
αλλά στο δια ταύτα ουδεμία μεταμέλεια εκδηλώθηκε (λέγε με "
Υγεία και καλή καρδιά. Αντίο Ζάχο!
ακριβώς πάνω στην όχθη της λίμνης των Ιωαννίνων.
Περίκλειστος με κατασκευή μεν, θερμαινόμενος με σόμπες-μανιτάρια δε.
Παρ'
Εξυπηρέτηση τυπική, κατάλογος basic, ας πούμε ιταλικής κουζίνας
και πιάτα βασισμένα, ως επί το πλείστον στην ανοστιά και το ανέμπνευστο
που σε αποθαρρύνει να τα κριτικάρεις με λεπτομέρειες.
Δύο από τα τέσσερα ποτήρια κρασιού, σπασμένα σε διάφορα σημεία,
το ένα αποσύρθηκε μαζί με το περιεχόμενό του, δίχως να αντικατασταθεί.
Συνολικά, μια κακή εμπειρία.
και στέλνουμε με (σκόρδο).
Ευχαριστούμε για την κατανόηση. Συγνώμη".
Το ιδιόχειρο σημείωμα που βρήκα μέσα στην σακούλα με την παραγγελία μου
ήταν η τελευταία πράξη του έργου "
τύπου σκωτσέζικου ντους. Εξαιρετικά όλα την μια φορά, καμένο κοτόπουλο την άλλη, θεϊκό φαλάφελ προχθές, φαγητό εκτός παραγγελίας (και στα σκουπίδια) σήμερα.
Και αν τους "
Κρίμα.
Και αντίο.
Δεν έχει νόημα να καταθέσω άποψη για χώρο και φαγητό.
Μόνο τούτο:
Η ονομασία του ήταν ένα λεξιπαίγνιο της καταγωγής του ιδιοκτήτη (GR)
και του ρήματος "
από την αστοχία ενός πιάτου, την συμπεριφορά ενός σερβιτόρου,
την κατάδοση ότι κάποιος δεν αποδίδει ΦΠΑ
ή τρέχουν κατσαρίδες στην κουζίνα του.
Σχόλιο του τύπου "
Σχόλιο του τύπου "
Οι κριτικές του καθενός μας είναι το προφίλ μας.
Δεν ενστερνίζομαι ούτε μετράω τις κριτικές όλων με το ίδιο ζύγι.
Πιστεύω το ίδιο κάνετε και εσείς.
Όσον αφορά το πρακτικό κομμάτι, εάν ήταν εφικτό,
θα μπορούσε να υπάρχει μία ένδειξη για νεοεισελθόντες στον ταβερνοχώρο
ότι πρόκειται για τις παρθενικές τους κριτικές.
Χαιρετίσματα σε όλους τους συνδαιτημόνες
και καλή επάνοδο στις εστιατορικές σάλες.
Δουλεύει βολίδα, σχεδόν όλες τις ώρες της βδομάδας
και συντρέχουν λόγοι για αυτό.
Συνιστώ κράτηση τραπεζιού πριν τον επισκεφθείτε οποιαδήποτε μέρα.
Ο τιμοκατάλογος είναι ακριβός
και στις περισσότερες περιπτώσεις δικαιολογείται
από την ποιότητα και την παρουσίαση των προσφερομένων.
Από όσα δοκιμάσαμε κατά καιρούς, σωστό ψήσιμο και σερβίρισμα στα ψάρια σχάρας (μέση τιμή τα 65-70 ευρώ ανά κιλό), πολύ ενδιαφέρουσα η συνταγή του λεμονάτου ψαριού με πατάτες φούρνου (πραγματικά, πολύ νόστιμη), μεγάλη γκάμα ριζότι και ζυμαρικών με θαλασσινά, σε εντυπωσιακές, πλούσιες μερίδες αρκεί να είσαι εξοικειωμένος με την βουτυράτη εκδοχή τους.
Σποραδικά συναντήσαμε και αστοχίες όπως το σεβίτσε λαβράκι που δοκιμάσαμε προχθές και δεν δικαιολόγησε την παρουσία του στο μενού και τον λογαριασμό μας.
Η λίστα των κρασιών δεν είναι απλωμένη, ούτε κρύβει εκπλήξεις,
υπάρχουν πολλές κοινές ετικέτες που απαντώνται ακόμα και σε σούπερ-μάρκετς,
αλλά είναι απόλυτα αντιπροσωπευτική ποικιλιών και σε γκάμα τιμών.
Σκεύη, σερβίτσια ωραίας αισθητικής
ενώ η εξυπηρέτηση κρίνεται από υποδειγματική έως υπερβολική.
Ενδεικτικό εξοδολόγιο για δύο άτομα:
ένα και κάτι κιλό ψάρι (σφυρίδα), σαλάτα, ορεκτικό και μία φιάλη των 25 ευρώ,
σύνολο τα 130 με αποδείξεις επί αποδείξεων.
Και τώρα το κράξιμο:
-Καμία απολύτως αίσθηση και μέριμνα περί COVID.
-Κοινόχρηστα αλατοπίπερα, σερβίρισμα με γυμνά χέρια,
καμία, μα ΚΑΜΙΑ απόσταση μεταξύ των τραπεζιών.
-Κάπνισμα από όλους, στον υποτιθέμενα αίθριο χώρο
(το μεγαλύτερο μέρος του εστιατορίου,
όπου και εκεί έχει καταργηθεί δια νόμου),
με κατεβασμένα παραπετάσματα και κλειστή την οροφή.
Έχει πολύ καλές προθέσεις
το μπιφτέκι μπαμπάτσικο και ζουμερό
παρ' ότι συντριπτικά μικρότερο σε σχέση με το μπριός ψωμάκι.
Πάντως, θα το περίμενα λιγότερο ψημένο καθώς
έτσι είχαμε προειδοποιηθεί και συμφωνήσει.
Κορυφαίο το Cheeseburger και εξαιρετικό μέσα στην απλότητά του.
Αποδεκτό και πλούσιο το Spicy Chorizo όχι και τοοοοόσο spicy
και πνιγμένο σε μια sauce που θύμιζε το μεξικάνικο των... Goody'
Όσον αφορά το Surf & Turf εκεί πήγαμε γυρεύοντας
πρόκειται για συνδυασμό που εύκολα αφαιρείται
σε επόμενο ανασχηματισμό της κάρτας.
Συμπαθητικές οι french fries αλλά και οι πιο σύνθετες με cheddar+bacon
(αν έρχονταν και στην ώρα τους, θα ήταν ακόμα καλύτερα)
ένα κλικ νερουλή η coleslaw σαλάτα.
Όλα τα συνοδευτικά χρεώνονται.
Δοκιμάσαμε Fritz Cola και πληρώσαμε 33 euros.
Ο κατάλογος είναι υποσχόμενος και για νέα επίσκεψη
πάντως όχι στον εσωτερικό του χώρο
ο οποίος εκτός από μικρός ήταν παντελώς ακατάστατος
ενώ και η γενικότερη εικόνα κουζίνας και WC ήταν παρόμοια.
κάθε φορά που περνούσα από το μαγαζάκι που αναφέρεσαι
στη γωνία Π.
έβλεπα πελάτες να πίνουν μπύρες των 500ml, Αmstel/Henninger φάση,
ενώ για μεζέδες θυμάμαι αμυδρά κάτι πολύ πρόχειρο
(σαλαμάκια, κασεράκια, ίσως και... luncheon meat τύπου "
Απ'
ιδιοκτήτης ήταν ο πατέρας του σημερινού ιδιοκτήτη του "
από το κατάστημα της Κομνηνών,
δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στις υπόλοιπες περιοχές
όπου δραστηριοποιούνται.
Τιμές και ποικιλία όπως και στο σαλόνι.
Σε παραγγελία προ ημερών, μας δόθηκε χρόνος παράδοσης τα 45'.
Θετική εντύπωση ότι μας κάλεσαν για να μας ενημερώσουν
για ολιγόλεπτη καθυστέρηση 3'
Στο πακέτο μας συμπεριέλαβαν δύο Coke Light ως ένδειξη συγγνώμης.
πάνω σε κεντρικό δρόμο της Ν.
Αργά για μεσημέρι, νωρίς για να το λες απόγευμα
ο ευγενέστατος ιδιοκτήτης μας καλωσόρισε
παρ' ότι ετοιμαζόταν για ανάπαυλα.
Δοκιμάσαμε πανσέτες (περισσότερο σε μπριζολάκια έφερναν),
σουβλάκι κοτόπουλο ("
και τηγανητά, κολασμένα κεφτεδάκια-μπιφτεκάκια από άλλη εποχή.
Μας έκοψε μια μεγαλούτσικια χωριάτικη,
παινεύοντας ιδιαιτέρως (και είχε δίκιο) την ντόπια φέτα που χρησιμοποιεί,
έψησε μια ωραία μελιτζάνα στα κάρβουνα αλλά την σέρβιρε με λίγο παραπάνω λάδι και μετά από χρόνια νοστιμεύτηκα από χεράτη τηγανιτή πατάτα, ψαχνή και με... περιεχόμενο.
Φάγαμε αναπάντεχα ωραία, ταπεινά και καθαρά.
Ήπιαμε δυο μπύρες, πληρώσαμε €35 και φύγαμε πλήρεις.
Στον χώρο θα λειτουργήσει επιχείρηση άλλης ιδιοκτησίας.
στα πλαίσια κάποιας προσφοράς ως προς την διαμονή
και λίγες μέρες πριν κλείσει το ξενοδοχειακό συγκρότημα (Sani) για το χειμώνα.
Μέσω της εν λόγω προσφοράς, δικαιούμασταν σεβαστή έκπτωση στις τιμές καταλόγου κάποιων εστιατορίων της μαρίνας, όπως και στον "
Αναφέρομαι σε basic κουζίνα, αξιοπρεπή βεβαίως, οπωσδήποτε όχι σε κάτι γκουρμέ, εκκεντρικό ή επιτηδευμένο. Οι τιμές, σε περίπτωση που πας στο ξεκάρφωτο είναι, με μια λέξη, εξωφρενικές.
Ενδεικτικά αναφέρω:
19 ευρώ η μερίδα γύρος,
19 ευρώ ένα τυπικό χάμπουργκερ,
9 ευρώ οι τηγανιτές πατάτες, το τζατζίκι, η πάπρικα,
γύρω στο 14άρι οι περισσότερες σαλάτες,
4,
μα, το πιο παλαβό ήταν το εξής:
ολόκληρο κοτόπουλο σούβλας στα 77 (ολογράφως: εβδομήντα επτά) ευρώ.
Εύστοχα το σχολίασε κάποιος από την παρέα:
"
Όλα αυτά εφ' όσον εξυπηρετηθείς όπως πρέπει. Τα δυσάρεστα ξεκινούν από την είσοδο ακόμα, όταν ψάχνεις -Δευτέρα απόγευμα- κάποιον από το reception desk για να σε βολέψει σε κάποιο τραπέζι (εμφανίστηκε μετά από 5' με το ρολόι), όταν ψάχνεις σερβιτόρο να υποβάλεις παραγγελία (εδέησε ο ένας από τους τρεις και αφού χρειάστηκε να σηκωθώ από το τραπέζι για να του το ζητήσω στην άλλη άκρη του εστιατορίου).
Στην ερώτησή μας αν διαθέτουν από εκείνα τα χορηγούμενα έντυπα που απασχολούν τα παιδάκια μας μέχρι να σερβιριστούμε, ένας σερβιτόρος υποσχέθηκε να μας φέρει (δεν μας έφερε ποτέ) και ο άλλος απάντησε ότι δεν τα διαθέτουν στη βραδινή βάρδια (Δευτέρα, ώρα 19,
Κατά τα άλλα, ωραίος χώρος για diner, μετά το λουκέτο στο Applebee'
To υποτιθέμενο refill σε αναψυκτικό ζητήθηκε αλλά ουδέποτε προσφέρθηκε.
Eνδεικτικό εξοδολόγιο:
Δύο ενήλικα burgers,
μία μερίδα mini burgers,
ceasar'
νερό και δύο αναψυκτικά,
ευρώ 40.
Ο μικρός του χώρος ήταν γεμάτος ταμπελάκια με διάφορα χειρόγραφα μηνύματα.
Ο Σωτήρης βρισκόταν στο τέρμα της Κωνσταντινουπόλεως, ένα-δυο τετράγωνα πριν την Μπότσαρη, διαγωνίως απέναντι από τον κινηματογράφο "
Το φόρτε του ήταν τα σουτζουκάκια που έψηνε (και ξαναζέσταινε) στα κάρβουνα ενώ παινευόταν για τον γύρο του που τον έψηνε στο ρεύμα και όχι με υγραέριο. (Άλλη ταμπέλα: "
Οι πίτες του ήταν στεγνές από λάδια, η χειροποίητη μουστάρδα επιπέδου Τσάμπιονς Λίγκ και το μπούκοβο φαρμάκι. Το μαγαζάκι δεν είχε κανά ISO καθαριότητας, παρέβλεπες μια γενική ακαταστασία και το ξύλινο πάτωμα είχε υποφέρει αρκετά. Δεν ήταν στέκι, πακέτο κι έφευγες.
Το κατάστημα διανυκτέρευε άγρια. Έχω πετύχει καλοκαιριάτικα τον έρμο κυρ-Σωτήρη να κοιμάται έξω στο πεζοδρόμιο, πάνω σε πρόχειρα βαλμένα κασόνια ενώ την ίδια ώρα το μαγαζί λειτουργούσε με υπάλληλο.
Και το κατευόδιό του την ώρα που έφευγε ο πελάτης,
μία λέξη, πάντα η ίδια: "
Τώρα που τα φέρνω στην μνήμη μου, την καλύτερη ευχή έδινε
και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
ένα κυριακάτικο γεύμα όπου κυριολεκτικά τίποτε δεν τρωγόταν.
Ξαναζεσταμένο (κλαμένο) χταπόδι σχάρας,
άνοστα τηγανιτά μύδια που σερβιρίστηκαν χλιαρά,
κουτσομούρες δολοφονημένες από ερασιτεχνικό τηγάνισμα,
μετρημένες έντεκα σαρδέλες στη μερίδα,
ωμή μελιτζάνα σχάρας,
μέχρι και τα συνοδευτικά λεμόνια, κομμένα από μέρες, σερβιρισμένα και ξαναμαζεμένα.
Ως επίλογο και χειρότερη όλων μια μακαρονάδα με (ας πούμε) θαλασσινά, πνιγμένη στον πελτέ, ταπεινωμένη από τη διεκπεραίωση, με μια γαρίδα και κάτι ψίχουλα από διάφορα.
Φαγητό κάτι χειρότερο από αυτό που θα αποκαλούσαμε τουριστικό,
εδώ δεν παίζει ρόλο το ακριβό ή το φτηνό,
εδώ κλαις το κάθε ευρώ, τη χαμένη ευκαιρία να φας αξιοπρεπώς,
ότι σου χάλασε κυριολεκτικά η διάθεση επειδή την πάτησες σαν αδαής.
ακριβώς πάνω στο κύμα και το ηλιοβασίλεμά του είναι ατραξιόν.
Από τις λίγες αξιόπιστες επιλογές στο πρώτο πόδι
ο "
και την ποικιλία παλιάς (με την καλή έννοια) ψαροταβέρνας,
συνταγές με ξεκάθαρα πιάτα, χωρίς παρεμβάσεις ή ψαγμενιές
και ψάρι για όλα τα βαλάντια.
Για δύστροπα παιδάκια που δεν τρώνε ψαράκι
και δεν αποχωρίζονται το μπιφτέκι ή την χοιρινή
καταχρηστικά δίνεται λύση.
Σε φάση αναδιάρθρωσης η σχετικά μικρή κάβα του.
Οι ιδιοκτήτες έχουν περάσει και στο προσωπικό τους
την απλότητα και την ευγένεια κατά την εξυπηρέτηση
ενώ κατά την περίοδο αιχμής
η τηλεφωνική κράτηση κρίνεται απαραίτητη.
Χώρος άνετος για την κατηγορία του
(απόρησα πόσο μεγαλύτερη σάλα προέκυψε
σε σχέση με τις προκάτοχες επιχειρήσεις)
καλόγουστα διακοσμημένος,
σερβίτσια άνω του μέσου όρου.
Προσωπικό ευγενικό, πρόθυμο,
ψάχνει ελαφρώς τα πατήματά του.
Φαγητό λαϊκής χασαποταβέρνας καλών προθέσεων,
(κιμάδες, εντράδες, πατάτες, ωραίες σαλάτες και λίγες αλοιφές)
μερίδες παιδικοεφηβικές, τιμές οριακά ανεκτές.
Αστοχίες αρκετές, που διορθώνονται αν βρεθεί ρυθμός
(χρέωση 5 ευρώ που αναιρέθηκε για ψωμί που δεν ήρθε ποτέ,
μία μερίδα που έφτασε αργοπορημένη όταν όλοι είχαν φάει,
τραπέζια αφημένα επί ώρα, με αποφάγια, και ενώ η ένταση της κίνησης δεν το δικαιολογούσε).
Ενδεικτικό εξοδολόγιο:
πέντε μερίδες κιμάδες, μία σαλάτα, μία μέτρια μελιτζανοσαλάτα, μία τσιπς, ψητή φέτα με σουσάμι, φιάλη κρασί("
Η κερασμένη καρυδόπιτα θα ήταν όμορφη κίνηση
αλλά έτσι περιχυμένη με σιρόπι σοκολάτας, απλά δεν τρωγόταν.
Εάν δεν έχει βρεθεί, τον ανακάλυψα μόλις χθες στο La Pasteria.
Μια πελώρια (στο μάτι) πίτσα, με τόσο λεπτή ζύμη,
σάλτσα που θυμίζει κάτι από ετοιματζίδικο κονκασέ
και τόσο ανάλαφρα υλικά που δεν χορταίνουν ούτε δυο πεντάχρονοι.
'
"
επισημαίνοντας τις πολύ καλές εντυπώσεις
που μ'
Κανένα λάθος στην εκτέλεση της παραγγελίας,
καθετί στη συσκευασία του,
ακόμα και τα συνοδευτικά της ίδιας μερίδας,
πεντακάθαρα, τακτοποιημένα και γενναιόδωρα.
ή όπως ακούγαμε μικροί από τον κατ'
τον θρυλικό Καραγκιόζη τού θεάτρου σκιών:
"
Όπερ μεθερμηνευόμενον, η φάση έχει ως εξής:
ο χώρος βαριά-βαριά συμπαθής,
η εξυπηρέτηση όσο περισσότερο τυπική τόσο το καλύτερο
(αποφύγετε τις πολλές οικειότητες θα σας βγουν ξινές),
οι συνθήκες στα όρια τού παιδικού πάρτι
ήτοι πλαστικά πιάτα, κάτι σαν λαδόκολλες αντί για χαρτοπετσέτες,
και όλα, μα όλα στο μιλητό
(- Τι έχει το μαγαζί;
- Αυτό, εκείνο και το άλλο.
- Και πόσο κάνουν, αν επιτρέπεται;
- Θα σας πω στο τέλος).
And in the end,
the love you take
is equal to the love you make.
Με τσιμπολόγημα (κυριολεκτώ)
αλοιφούλες, πιάζ και 1-2 θαλασσινά,
η προπαίδεια του είκοσι,
6 κεφάλια, εκατόν είκοσι η σούμα.
Με τις υγείες σας/μας.
σχεδόν ένα χρόνο μετά την προηγούμενη.
Η κάρτα παραμένει υπερβολικά απλωμένη σε βαθμό ζάλης.
Παρ'
όπως ανέφερε άλλος φίλος, προηγουμένως,
μόνο σε ένα περιλαμβάνονται πίκλες
ενώ απουσιάζει παντελώς το κρεμμύδι ακόμα και από τους πιο basic συνδυασμούς.
Το μπιφτέκι έχει βελτιωθεί θεαματικά, είναι ωραιότατα ζουμερό και το Hero burger στα υπ'
Υπάρχει επιλογή στο ψωμάκι (λευκό, ολικής ή brioche).
Οι πατάτες so and so, δοκιμάσαμε αυτές με την cheddar sauce,
μετά το τρίλεπτο αρχίζουν και μουλιάζουν μέσα στο άχαρο μεταλλικό σκεύος που υποθέτω βολεύει πολύ (αλλά μόνο) στη λάντζα.
Πολύ άσχημη εντύπωση τα επαναχρησιμοποιημένα/επαναγεμισμένα πλαστικά μπουκάλια κέτσαπ που περιλαμβάνονται στον εξοπλισμό κάθε τραπεζιού.
μεσημέρι Σαββάτου,
πανζουρλισμός και επαγγελματική ασοβαρότητα
στα όρια τής Τεχνητής Έντασης
κοινώς, σασιρμάς να γίνεται και το Talk of the Town ζυγώνει.
Δυο φουκαριάρες σερβιτόρες και
άλλοι δύο ακόμα πιο φουκαριάρηδες ψητάδες
εν είδει ανθρώπων-ορχήστρα aka Fissler
(KAI ψήνει ΚΑΙ τηγανίζει ΚΑΙ μαγειρεύει ΚΑΙ σαλάτες φτιάχνει, άμα λάχει).
Αποτέλεσμα, ό,
τραπέζι στο εικοσάλεπτο,
παραγγελία στο σαραντάλεπτο,
φαγητό στην μία ώρα και βάλε.
Ομιλούμε για μπεργκεράδικο, ε;
Αυτό δε, που μου σερβιρίστηκε ως χάμπουργκερ
ήταν κάτι τόσο αμφιλεγόμενο,
ένα έντιμο, κρεατένιο μπιφτέκι που γευστικά έφερνε σε νόστιμο ΜακΝτόλαντς αλλά στο πιο μπαμπάτσικο και ζουμερό,
μα, με δυσδιάκριτα όλα τα υπόλοιπα περιεχόμενά του
θαρρείς και αυτός που το ετοίμασε
και αφού το τύλιξε στο χαρτί
το πέταξε στο πάτωμα και το... τσαλαπάτησε.
Αν θα ξαναπήγαινα;
Πρώτη σκέψη: Χαζός είσαι;
Δεύτερη σκέψη:
Πιθανώς, κάποια άλλη ώρα και στιγμή,
και αν στο πήγαινε-έλα αντιληφθώ διαφορετικό το σκηνικό
όσον αφορά την αντιμετώπιση προς το κοινό τους.
Πρόκειται για το πρώτο κυλικείο κινηματογράφου που προσφέρει ξύρισμα κόντρα για τους άρρενες και περιποίηση με κερί για τις κυρίες στα όρια του bloodbath (το "
Όταν, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ο ανταγωνισμός (Ναταλί, Ελληνίς) προσφέρει σνακς και ποτά σχεδόν στη μισή τιμή από ότι στο Πανόραμα, η επιχείρηση που παρεμπιπτόντως λειτουργεί υπό την αιγίδα τού Δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη, τσακίζει κάθε ρεκόρ με παιδοεφηβικό χοτ-ντογκ ή μικρό, ξαναζεσταμένο ποπ-κορν στα τρία ευρώ και μπύρες σε τιμές Belair στα 4-5.
Μήπως τώρα που χειμώνιασε είναι ευκαιρία για αναθεώρηση τής όλης φάσης από τους υπευθύνους;
(Λέμε και κανά αστείο).
έχει αγκαλιαστεί (τουλάχιστον κατά τις αργίες που το έχω επισκεφθεί) από teen ζευγαράκια μέχρι οικογένειες και πολυπληθείς παρέες που τρώνε αγναντεύοντας από το ύψωμα τούς αγρούς και "
Στο δια ταύτα τού μενού, κορυφαίες οι αλμυρές (τόσο σε γεύση αλλά δυστυχώς και τιμή) πίτες που είναι ικανές να σε ξεσηκώσουν να κάνεις τη διαδρομή μέχρι το Μονοπήγαδο και να σε χορτάσουν σε βαθμό που να μη χρειαστεί να δοκιμάσεις κάτι άλλο από τον κατάλογο.
Παρ'
Στο δια ταύτα, και για να μη το πολυζαλίζουμε,
τρία τραγικά φάουλ,
στην ίδια, τη δική μας παρέα, κατά το ίδιο κυριακάτικο γεύμα,
το κάθε ένα από μόνο του θα αρκούσε για ένα πελώριο και αμετάκλητο "
Πρώτον, σε ένα χώρο που χαρακτηρίζεται οικογενειακός (με παρουσία όλης της γκάμας ηλικιών, παιδιών, νηπίων σε καρεκλάκια και βρεφών) επιτρέπεται το κάπνισμα ενώ στην κομψή διαμαρτυρία μας, η υπεύθυνη τού χώρου παρ'
Δεύτερον, η χρέωση 2,
Τρίτον, παρ'
[IMG]
Προκαταβολικά, αναφέρω ότι θα δοθεί και δεύτερη ευκαιρία γιατί μιλάμε για ένα αγαπημένο αλλά δυσεύρετο πλέον είδος εστίασης.
Ο χώρος έχει σουλουπωθεί βγάζει μια φρεσκάδα aka νεανικότητα και δείχνει λειτουργικός, έτσι και αλλιώς είναι προβληματικός, το είχαμε αντιληφθεί από όσα προγενέστερα επιχειρήθηκαν, εκεί. Είναι λίγο στριμωχτά τα πράγματα αλλά οπωσδήποτε δεν είναι για μακρά παραμονή, βοηθάει και το γρήγορο σέρβις σε αυτό.
Πάντως, δεν θα καθόμουν επ'
Στα λιγοστά που πρωτοδοκιμάσαμε, δεν με ξετρέλανε το μοσχαρίσιο μπιφτέκι (δηλαδή, ο ακρογωνιαίος λίθος όλου τού μενού) το βρήκα υπερβολικά συμπαγές (με προσθήκη ψωμιού, ίσως;) και σχετικά άνοστο. Χορταστικό πάντως, στις διαστάσεις του το Corleone burger, νόστιμες και ιδιαίτερες οι φρέσκες πατάτες με σως φέτας, απλή στην σύλληψη αλλά εύστοχη η (μεγάλη) Ceasar'
Απαράδεκτα τα ετοιματζίδικα onion rings αλλά και τα μεταλλικά σκεύη σε σαλάτες και ορεκτικά/συνοδευτικά.
Τέλος, οι κατάλογοι με Α4 φωτοτυπημένα φύλλα ήδη από τις πρώτες ημέρες λεειτουργίας έβγαζαν μια προχειρότητα και ταλαιπώρια.
και να αφήνουν τα τηλέφωνα για delivery ανοικτά
για όσους θέλουν να χρεώνονται
(ο τηλεφωνητής απαντά αμέσως με ένα αδιάφορο μήνυμα)
καλώντας και ξανακαλώντας χωρίς νόημα.
οκτώ-δέκα τραπέζια σε διάταξη,
πίτσες, ζυμαρικά και σαλάτες
έχει τα φόντα και τού ευχόμαστε να πατήσει στα πόδια του.
Μάλλον... αντέγραψα από την κόλα τού AG,
πλούσια και ωραιότατα al dente, η putanesca μου (€ 6,
χαλαρά για δύο άτομα η σαλάτα σπανάκι (€ 4,
Ζήλεψα κάτι πίτσες που περιφέρονταν σε διπλανά τραπέζια
και η επόμενη επίσκεψη θα αφορά αυτές.
Αφελής η χρέωση τού € 0,
σε μαγαζί λίγων ημερών που θα έπρεπε, αντιθέτως,
να αναζητά οδούς προσέλκυσης πελατείας.
Επιγραμματικά ci vediamo!
στο νούμερο 22 τής Ικτίνου (πρώην "
Ευκαιρίας δοθείσης,
ας αφήσουν στον παλιό (και πάλαι ποτέ ένδοξο) χώρο
όλη τη μετριότητα τού πρόσφατου παρελθόντος.
αλλά αρκετά "
με τιμές από €8-9 έως και τα €13-14 για κάτι πιο σύνθετο.
Στον αντίποδα, τα σπαγγέτι τους
και ειδικά τα αποκαλούμενα ως "
αλλόκοτα τόσο οπτικά, στα όρια του αχταρμά
όσο γευστικά, κινούμενα σε ισόγεια ύψη.
παλιότερα σχηματίζονταν και μικρές ουρές,
λογικό, αφού δώσεις την παραγγελία σου,
ο τύπος ξεκινάει και κόβει και κόβει και κόβει,
στην αρχή απορείς
"
η απορία σου λύνεται με μια γρήγορη ματιά στο χώρο
στους καταψύκτες όπου βρίσκονται ολόκληρες στοίβες
από αξεπέραστη, "
Και είναι νόστιμη η ρημάδα.
όπως κάποιος τα δόντια του μετά από ξεγυρισμένο "
Πέρα από την οικονομική κρίση
πλήρωσε και την αναλγησία αυτού τού φρενοκομείου, που
στο όνομα τού κοινού οφέλους -λέγε με "
καταδικάζει σε αφανισμό ό,
Gossip ΥΓ.
Προσεχώς, κάτι άλλο.
Ακουγεται κάτι για ψητά + μαγειρευτά + καφέ στο πατάρι.
Goody'
Οπαδός του άρη
την είχαμε πάντα την αθλητική κοντρίτσα μας
μέχρι να ετοιμάσει τα σαντουιτσάκια με το μπαγιάτικο ψωμάκι
και την παχύρευστη μουστάρδα που την έβαζε με ένα μικρό ...
Ήταν το μοναδικό μαγαζί που έριχνα τον εγωισμό μου
και καθόμουν να φάω στο φτωχικό του σαλόνι
παρ'
Το είχε και το παχάκι του εκείνος ο γύρος
αλλά ήταν τόσο ωραία η κλάση του
η μυρωδιά του κρέατος σε σχέση με το σημερινό σκουπιδαριό.
Και το σουτζουκάκι "
Σαλάτες απλές, καμιά αγγουροντομάτα και καν-δυο αλοιφές
με απλότητες χορταίναμε τότε.
Επιμύθιο:
Ξενοφώντας αλλά και Κληματαριά (στην Παύλου Μελά) για γύρο.
Εnd of the conversation.
Παρακμή.
Εμείς και πολύ λίγοι ακόμα.
Για φαγητό, στα τραπέζια, ουδείς.
Τέσσερα άτομα, ποτά και ολίγα τάπας, 75 ευρώ.
Κατανοητό.
Ακατανόητη η "
Τραγική η έλλειψη του πιο κοινού whisky της αγοράς την ώρα της επανάληψης ("
Κατά τις 12 που σβήνουν τα φώτα στην κουζίνα
θαρρείς και ευγενικά ανακοινώνεται οτι
ο γάμος έχει από καιρό σχολάσει.
θέλει δουλειά πολλή.
Πριν 20 χρόνια,
όταν άνοιξε αυτό το Plaisir, του Πανοράματος,
ένα από τα πρώτα της (μικρής, τότε) αλυσίδας,
είχε βουίξει ο τόπος
για την γευστική, αισθητική πρόταση που έκανε
σε ένα μέρος με τέτοια σπουδαία παράδοση στα γλυκά.
Οι καιροί αλλάζουν, οι δουλειές μεγάλωσαν, επεκτάθηκαν
εξακολουθούμε να το προτιμούμε για κάποια είδη του
όμως κάτι έχει χαθεί από την μαγική αρχική συνταγή.
Τιπ.
Προσοχή στην ξανθιά κυρία στο ταμείο.
Εν είδει βιασύνης ή αφηρημάδας, δίνει ρέστα της αρεσκείας της.
Εαν τό'
ασφαλώς και δεν θα ήταν άξιο αναφοράς.
Διαβάζω τους προηγούμενους από εμένα
που αναφέρονται σε τιμές κατά κεφαλή
και γενικολογίες του τύπου σχέση ποιότητας-τιμής
θαρρείς και αναφέρονται σε εστιατόρια όπως αυτά θα έπρεπε να είναι,
αντιλαμβανόμενος πως πολλοί από εμάς
προσπερνούν τις βασικότερες έννοιες υγιεινής αλλά και αισθητικής.
Αυτό το χάλι δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά αλλού στον δυτικό κόσμο,
το αίσχος της πλατείας Άθωνος με μπροστάρη το εν λόγω κατάστημα,
αυτό το σύμπλεγμα μουσαμά, τέντας και καραγκιοζ-μπερντέ,
η αποθέωση της ντρίπλας, του ζικ-ζακ μεταξύ θερμομανιταριού και πάσης φύσεως αερόθερμου
με ολίγη από live μπουζούκι, cd από τον έγχρωμο πωλητή
και για τους αρσενικοί οι τοποθετημένες σε κρίσιμα σημεία plasma TV για το μεσοβδόμαδο Τζάμπιον Λι.
Ποιο φαγητό τώρα, με λες,
ποιο πνίξιμο σε κρέμα γάλακτος
και ποια λάδια, σαγανάκια και λοιπά παραπανίσια
όταν καταδέχεσαι να τρως στην κυριολεξία σε πρόχειρο καταυλισμό;
Εάν δεν ξανανοίξει
θα μιλάμε για χώρο όπου
(μετά το "
τίποτε δεν στεριώνει.
Ηταν λίγο σκληρός σε κάτι τέτοια θέματα ο μακαρίτης κυρ-Κώστας με το ελαφρύ μουστακάκι.
Και δεν δούλευε καθόλου τηγανιτές πατάτες.
Πιτούλα, γύρος όσο έπρεπε, ντομάτα, μουστάρδα, κρεμμύδι.
Και η καφτερή που προαναφέραμε.
Ηταν η εποχή των ωραίων έντιμων γυράδικων
με τα πολύ κομψά πιτόγυρα,
το προσωπικό μου ρεκόρ ήταν ΕΞΙ από αυτά, στην καθισιά,
και μην νομίζετε οτι ήμουν/είμαι κάποιος γίγαντας
φυσιολογικό θα με χαρακτήριζες.
Ηταν τα χρόνια που δεν σαβούρωνες
έτρωγες και δεν σε έτρωγε,
και κάθε μπουκιά ακόμα και από αυτό ή άλλο ταχυφαγάδικο
σού έλεγε πολλά.
Σήμερα, μετά δυσκολίας συγκρατείς το τρίκιλο σάντουιτς των € 2,
όπου μέσα του φροντίζουμε να χωρέσουμε 2 μερίδες γύρο-σκουπίδι,
μία χάρτινες πατάτες, μουστάρδα, κέτσαπ, ρώσσικη, ουγγρική, πάπρικα και ολίγη από κρόμιον για να "
Εξαιρετικά burgers, Τ-bone steaks και πρώτη επαφή με quesadillas, onion rings κλπ.
Πρωτοποριακό: κρατούσαν πελατολογιο σε PC, μιλάμε τώρα για 1993-95.
Το μαγαζί που άνοιξε στην Πλάτωνος
τιτλοφορείται ως "
Στην αρχή έπαιξε το σενάριο της ανακαίνισης
όμως τώρα είναι κάτι μήνες που δεν κινείται φύλλο.
Οταν έκλεισε ο Κοσμάς (τελη '
άλλος άνοιξε το "
άλλοι άνοιξαν το "
ενώ τελευταίος άνοιξε στην Πλάτωνος ο "
Ολοι τους έφτιαχναν το ίδιο σουτζουκάκι
που εαν θέλετε τη γνωμη μου
ήταν πολύ καλύτερο με ρώσικη παρά με τζατζίκι.
Περί ορέξεως όμως...
δεν ευθύνεται ο επαγγελματίας για το χάλι στους δρόμους
και τα (μη) πεζοδρόμια του Πανοράματος.
Μεγάλη κουβέντα,
όχι δεν θα την ανοίξουμε,
δεν είναι για εδώ.
Πάντως, πιστεύω οτι ο κάθε "
σε παχυλά δημοτικά τέλη
όπως και για τις θέσεις πάρκινγκ που του εκχωρεί
(με το αζημίωτο, I guess, o Δήμος Πανοράματος).
Κάπως έτσι κυλά η ζωή στο ακριβό προάστιο
είτε αφορά επιχείρηση υγειονομικού
είτε οποιουδήποτε άλλου ενδιαφέροντος.
με υψηλή κατανάλωση
παρά το χαμηλό του προφίλ.
Δεκέμβριο-Γενάρη μελομακάρονο must.
48 δρχ. η μερίδα.
16-18 δρχ. το burger (τυλιγμένο στο... αλουμινόχαρτο!)
εν έτει 1978.
Μερίδες, γεύση, ποιότητα, σχέση τιμής.
Με καλύπτει επίσης το γεγονός ότι
το έχω πετύχει αρκετές φορές
κατάμεστο από Κινέζους ή άλλους ασιάτες.
Αυτό ίσως φανερώνει κάτι.
για ένα μέτριο γεύμα 2 ατόμων, με κρασί.
Αλλά, 5 ευρώ για το... ψωμί;
"
"
Ψωμί. 5 ευρώ.
Τι σκατά ψωμί ήταν αυτό;
"
5 ευρώ χρεώνουμε το ορεκτικό dip, το εμφιαλωμένο νερό και το ψωμί".
"
ούτε μού δώσατε την επιλογή να μη πιω εμφιαλωμένο νερό.
Πολύ περισσότερο, τα αναφέρετε ως "
"
"
"...
"
είναι γελοίο,
σε ένα δείπνο του κατοστάρικου,
με 3 παρέες όλες κι όλες στο εστιατόριο,
να χρεώνετε το νερό, το ψωμί, το dip (για ντιπ!)
γωνία με Προξ.
Φαστφουντάδικο με πατάρι στην Κούσκουρα
είχε και άλλα σημεία στη Θεσσαλονίκη
(π.
ένα τραπέζωμα 15 ατόμων
με την επιλογή του συγκεκριμένου χώρου.
Συζητούμε για μεσημέρι Κυριακής,
με την παρέα μας, από ένα σημείο και μετά,
να είναι η μοναδική στο εστιατόριο.
Δεν ξέρω εαν ήταν ο αρχισερβιτόρος ή ο ανθυποσερβιτόρος
πάντως ο νεαρός κύριος που έλαβε την παραγγελία μας
το είχε το τουπέ του,
αταίριαστο με το όλο παρουσιαστικό του.
Το φαγητό ήταν εντελώς του συρμού,
δε θα μπω σε λεπτομέρειες
εάν ήταν "
εάν τα σουτζουκάκια σε αράβικες πίτες ήταν του Κανάκη ή του Μπαρμπα-Στάθη,
πάντως η φάση μού μύριζε φασόν,
πιθανώς φαγητό από δεύτερο χέρι
από παρακείμενη οικογενειακή ταβέρνα.
Το εξοργιστικό ήταν ότι περιμέναμε 50'
(με το ρολόι στο χέρι και ολογράφως: πενήντα λεπτά της ώρας)
μεταξύ ορεκτικών και κυρίως πιάτων
ενώ στις ενδιάμεσες οχλήσεις μας προς τους σερβιτόρους
εξηγήσεις ή δικαιολογίες δεν δίνονταν.
(Κοινώς: πετούσαν αδιάφορα χαρταετό από το μπαλκόνι με την απίστευτη θέα).
"
αλλά ούτε φύλλο δεν κουνιέται εντός.
Δεν αποκλείεται να το πε το ποίημα
μετά από καριέρα λίγων μηνών.
Το μυστικό του, ότι περιείχε (και) αρνί.
Τι να λέμε τώρα;
Μεγάλο του μείον, οι μικρές μερίδες,
οι λογαριασμοί που κάναμε
εκεί στην Π.
ήταν κα-τα-στρο-φι-κοί για το χαρτζηλίκι μας
αλλά χαλάλι.
Και ναι, γύρος στα κάρβουνα και στα όρθια!
Ποιος να καθήσει και να ασχοληθεί τη σήμερον
με εκείνη τη μαγεία;
Πού να φτουρήσουν οι σημερινοί δολοφόνοι
οι φαστφουντάδες της λαδωμένης πίττας
που πουλούν 3 τόνους γουρούνι την ημέρα;
Ο κυρ-Αλεκος, παλιός σερβιτόρος του μαγαζιού
και μετέπειτα ιδιοκτήτης
το παρέδωσε στο γιο του αλλά εκείνος δεν ήταν γεννημένος
για τέτοια πράγματα.
Κρίμα.
Μούτρα ως το πάτωμα, σε βαθμό γραφικότητας.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ,
που διερχόμενος με το ΙΧ μου,
να είχε έτοιμα όσα τεμάχια του ζητούσα!
Μα, καμία φορά!
Αν του ζητούσα 6, η απάντηση ήταν "
Άλλη φορά, όταν του ζήτησα τρία, είχε 2 !
Αν ζητήσεις δύο, θα έχει ένα.
Συνέβη κοντά στις 10 φορές αυτό το σκηνικό.
Εδω, θα μπορούσες να πεις οτι
με λίγη υπομονή
τρως εντελώς της ώρας.
Εγώ, θα συμπλήρωνα οτι
15-20 χρόνια μαγαζί
που όλη μέρα ψήνει μόνο σουβλάκια
θα μπορούσε να ήταν πιο υποψιασμένο
και έτοιμο για δράση.
δεν αφορά πλέον εστιατόριο.
Υπό την ίδια διεύθυνση θα ανοίξει (ακόμα ένα) cafe-bar.
αυτοδιοριζόμενη ως "
αλλά και ειδική (expert) στην υποκατηγορία: μπουγατσατζίδικο-κρεπάδικο-τοστάδικο,
τους χαρακτηρισμούς που μου αποδίδεις
σού τους επιστρέφω ατόφιους.
Κράτα τη γνώμη σου,
(αν και επί της ουσίας δεν απαντάς)
κρατώ τη δική μου,
και άλλη φορά χρησιμοποίησε αυτό το βήμα
για να κριτικάρεις αποκλειστικά χώρους εστίασης.
κι ας έχω προλαλήσει επί τούτου
έχω λαλήσει κυριολεκτικά
με τα δυσάρεστα νέα.
Ενα κομμάτι της καρδιάς μου
μόλις ξεριζώθηκε.
Το εννοώ.
Μαζί με τη Ρογκότη
φεύγει ένα κομμάτι από την ίδια μου τη ζωή.
Σήμερα, νιώθω πια, και για πρώτη φορά, μεσήλικας.
απλή συνωνυμία το τότε El Toro της Εγνατίας,
που ήταν ένα γυράδικο-μαγειρείο-εστιατόριο,
με το σημερινό στεικάδικο τού Πανοράματος.
Και μόνο η φάση με την πέτρα,
το διαφοροποιεί απ'
(πλην της ομόσταβλης "
Το μεγαλείο τού πλαστικού και τού ανέμπνευστου.
ολίγον από μπουτίκ στις τιμές.
Χαλάλι τους, όμως!
Χαλάλι γιατί η οικοπεδάρα
εδώ και 30-40 χρόνια
θα μπορούσε να έχει γίνει εξαόροφη
με φάτσα-κάρτα το ωραιότερο σημείο της πόλης.
Και το Ναταλί να είχε πάει
από εκεί που πήγαν και οι υπόλοιποι θερινοί...
Κι όμως!
Με βάση το πραγματικά ΗΟΤ hot-dog τους,
ένα αξιοπρεπέστατο κυλικείου θερινού κινηματογράφου.
Pop-corn της πολύ προκοπής
σημαντική γκάμα σε μπύρες,
(μην έχει κι άλλων ειδών πιοτά;)
και τιμές ανεξήγητα φιλικές
σε σχέση με το υπόλοιπο περιορισμένο σινάφι τους.
Θα μας λείψει το χειμώνα.
Και τα λάδια, ποτάμι.
Και κατάψυξη βαθιά.
Πολύ βαθιά!
Πάρα πολύ βαθιά!
Τώρα δε, αρχισαμε να βλέπουμε τα μούτρα του και στις κοσμικές στήλες, θα τον αναγνωρίσετε από το πανωφόρι του.
Σε λίγο θα μας πουν ότι ο κακόγουστος πάγκος του είναι trademark της ερωτογενούς Θεσσαλονίκης.
Η πόλη μας είναι γεμάτη με αξιοπρεπέστατους φούρνους που βγάζουν ζεστό και νόστιμο κουλουράκι.
Προτιμήστε το από το χιλιοσκονισμένο και κακοεκτεθειμένο της Τσιμισκή.
Οπως προείπε και ο Κώστας,
οι άνθρωποι "
Εκπλήσσομαι από το γεγονός οτι
τελικά ενέδωσαν και σας παραχώρησαν τραπέζι.
Αδικαιολόγητη συμπεριφορά,
αναμενόμενες γεύσεις,
συναρπαστικά αδικαιολόγητες τιμές.
Νομίζω οτι το είπε το (αναπόφευκτο) ποίημα.
Για κάποιον ανεξήγητο (σε μας) λόγο,
ο Omilos μετακόμισε ακριβώς δίπλα
και πήρε μαζί όλα τα κουσούρια του:
αυτούσιο το ήδη lost in space προσωπικό,
ασυνεννοησία, μετριότατο φαγητό, ντεμέκ-συμπεριφορά,
"
Το μαγαζί σκίζει.
Και τι να κάνω, να τα βάλω με το πλήθος;
Ετσι ιδανικά είχε ξεκινήσει και ο Omilos.
Πατεις με- πατω σε.
Αργότερα, όταν αναποφευκτα άρχισαν οι κατρακύλες, τσακιζαν τη μέση τους για πελάτη τού φραπέ.
Ετσι, θα πάθουν και αυτοί, νόμος της εστίασης είναι αυτός.
Οσον αφορά το φαγητό, τα είπαμε.
Στανταρισμένες επιλογές με πολύ μέτρια αποτελέσματα.
Πλάκα θα χει να πιστεύουν οτι σερβίρουν και γαστρονομία.
Σημαντικό, κρίσιμο tip για το καλοκαίρι:
Μακριά από το εστιατόριο εαν δεν έχετε πάρει πρόγνωση καιρού.
Μακριά από τις πολύ ζεστές βραδιές.
Ετσι που θα κάθεστε στην αποβάθρα και θα τρώτε το φιλέτο σας, θα σας έρθει κάπως σε... οχετό.
Κάπου εκεί τριγύρω, στα πόδια σας, ο κυρ-Θανάσης που μένει δυο τετράγωνα πιο πάνω και υποφέρει από δυσεντερία αδειάζει τα σωθικά του.
Οταν η περαντζάδα γίνεται ευλογία για τους ιδιοκτήτες.
Οσο καλόγουστο είναι να ψωνίσεις τσολιαδάκια, αγαλματάκι πεοκρούστη σατυρου ή Τ-shirt "
τόσο νορμάλ είναι να επιλέξεις αυτό το παλιομάγαζο,
σε αυτό το παλιομέρος, για να σιτιστείς.
Απορώ για τα κάδρα με τις φωτογραφίες που διακοσμούν το χώρο.
Όλοι αυτοί οι επώνυμοι έφαγαν ΕΚΕΙ;
Και δεν τους έκλεισε ένας από δαύτους;
Μα, είναι δυνατόν;
Τιμές λίγο πάνω από το μέσο όρο, αλλά αίσθηση ικανοποίησης.
Σπουδαίο hit τα θαλασσινά, στα κρεατικά δεν εντρυφήσαμε ακόμα.
Μους μελιτζάνας και λευκός ταραμάς απαραίτητοι σε κάθε ξεκίνημα.
Αν δεν καταργούσαν και τη ρεγγοσαλάτα...
Μαριναρισμένος γαύρος, top of the pops!
Μύδια με κέλυφος κατ'
Ριζότο με σουπιά και μπόλικο μελάνι.
Σαλάτα ελληνική.
Ακούγονται πεζά αλλά δεν είναι.
Το μαγαζί κάνει πρόταση ακόμα και στα πιο απλά πιάτα.
Λίστα κρασιών αντιπροσωπευτική, πλούσια, προσιτή.
Ακόμα πιο πλήρης σε ούζο και τσίπουρο.
Θα ξαναπάω.
Και αν ανανεώνει λίγο πιο συχνά την κάρτα, ακόμα καλύτερα.
Οχι, η πιο απλωμένη κάρτα που μπορείς να συναντήσεις αλλά πολύ αντιπροσωπευτική.
Χορταστικά τα ορεκτικά αλλά παραδόξως δεν συμβαίνει το ίδιο με τα κυρίως.
Και πράγματι, ελαφριά.
Σε σχέση με την προ αμνημονεύτων ετών "
Και οι τιμές, ΟΚ!
Θα ξαναπάμε ασυζητητί.
καλοπροαίρετα σού λέω ότι, αντιλαμβάνομαι αυτό που διατυπώνεις με το ρατσιστικής χροιάς σχόλιό σου όμως, εκτίθεσαι περισσότερο από αυτούς που κακολογίζεις.
Δευτερον, μην ξεκινησετε πριν κλείσετε τραπέζι.
Καλή γκάμα ορεκτικών, κρυων και ζεστών, θα βρείτε και σαλάτα να τα συνοδεύσετε, ζυμαρικά αξιοπρεπέστατα αλλά θα δυσκολευθείτε να επιλέξετε secondo.
Με την πίτσα του κάτι δεν μού κολλάει, η σάλτσα του μάλλον, πάντως ο κόσμος την προτιμά.
Στα κρασιά, αν όχι με την πρώτη ή την δεύτερη επιλογή σας, στην τρίτη ίσως φανείτε τυχεροί.
Απαράδεκτο να μην έχει έστω και μια φιάλη της μοναδικής τους ετικέτας σε ροζέ!
Οι τιμές ολίγον μπουτικάτες.
Αν έσκαγαν και κανένα χαμογελάκι οι σερβίροντες, ακόμα καλύτερα.
Συζητούμε για το απόλυτο μούτρωμα.
Πίτσα σέβεντις, με γνήσιο κασέρι, ολιγον τι κουρσούμι, όχι για πολύ ευαίσθητα στομάχια αλλά πάρα πολύ χορταστική.
Και πεινιρλί the old-fashioned way, με αυγό, με παστουρμά και νοσταλγία.
Αυτο προσπαθούσε να περιγράψει ο Γιωργος Κωνσταντίνου σε εκείνη την αξέχαστη σκηνή ανθολογίας.
Δεν υπάρχουν λόγια, είναι θεϊκό.
Ασύλληπτο αρμενοβίλ με σως σοκολάτας (σαν του προφιτερόλ).
Εκπληκτικό παγωτό Κασάτο.
Αυτές είναι οι σπεσιαλιτέ τού "
Τρίγωνα θα βρείτε και αλλού στο Πανόραμα και καλύτερα.
Τα ανωτέρω όμως, πουθενά.
Πραγματι, ο σημερινος ιδιοκτητης Κώστας εργαζόταν στον συγγενή του, Κοσμα, στην Π.
Ανοιξε πριν 7-8 χρονια εντελως στο ξεκαρφωτο στην Πλατωνος με το διπτυχο σουτζουκακια-ρωσικη, όπως τότε.
Τελικα λογω μη ανταποκρισης, μιλαμε για ενα απο τα πιο αντιεμπορικα σημεια του κεντρου, το γυρισε σε ο,
Και η αναδουλεια συνεχιζεται.
Του ευχομαι καλη τυχη.
Πραγματικά, οπουδηποτε αλλού, θα ξεσκιζε.
Κάρτα εντελώς basic, δίχως πρωτοτυπία ή/και εκπλήξεις.
Λίστα κρασιών ανέμπνευστη.
Μακρυά από τον κυριακάτικο μεσημεριανό μπουφέ!
Θα μείνετε νηστικοί (όπως μείναμε κι εμείς).
Ιδιοκτησιακά, ανήκει σε πρώην συνέταιρο τής Διαγωνίου στην Π.
Ο ίδιος έχει ανοίξει τη Νεα Διαγώνιο στη Ν.
Τωρα, εχει λίγα χρόνια που παραγνωριστήκαμε.
Παραμένει από τους καλούς, σε μια περιοχή με πολύ απαιτητικό κοινό.
Οι νέοι ιδιοκτήτες κράτησαν τον ίδιο μάστορα και συνεχίζουν με επιτυχία.
Με κρέμα δεν είναι κριτήριο.
Πάρα πολύ καλή με τυρί.
Με τις ωρες της, με σπανάκι.
Κουρού excellent.
Πιτσα επ'
O,
Μετά, αφήστε το.
Μεγάλο ντεζαβαντάζ το σαλονι όπου ο εξαερισμος υποφέρει.
Ολη μέρα νηστικός, κι όμως το πέταξα στα σκυλιά.
Δεν γνωρίζω εαν φαγώθηκε.
Προς το παρόν, ξεχωρίζουν μόνο για την ευγένειά τους.