Προφίλ του χρήστη Thanasis

Δοκιμάστηκε Δεκέμβριο του 24. Τίποτα απολύτως. Πολύ κάτω από τον μέσο όρο Θεσσαλονίκης, ακόμα και από άγνωστα συνοικιακά ζαχαροπλαστεία.

Και εγώ ρώτησα ξεκάθαρα επειδή στα υπόλοιπα οι τιμές ήταν εξωφρενικές (υπερκοστολογημένα θα ελεγα), αυτό μου φάνηκε πολύ φτηνό και απλά είπα what's the catch?
Κατά τα άλλα το κατάλαβα ότι αναφερόσουν στην γεύση.

@Ταβερνοαλάνι, τα wagyu A5 σε σπαλομπριζόλες, rib eye και φιλέτο πάνε λιανική (ανάλογα με την φάρμα κτλ.) από 150 έως και 300 ευρώ, οπότε τα 38 ευρώ για την μερίδα φαίνονται πραγματικά ΠΑΡΑ πολύ λίγα, εκτός και αν πρόκειται για πολύ μικρή μερίδα ή/και υποδιέστερη κοπή από τα παραπάνω. Από καθαρά φιλολογικό ενδιαφέρον ξέρεις ποσότητα και μέρος του ζώου?

Τελικά δοκίμασα μπακλαβά και σοπιέτ (γαλακτομπουρεκάκια). Το μόνο που με χάλασε λιγάκι ήταν ότι το σιρόπι ήταν ΠΟΛΥ γλυκό. Κατά τα άλλα μου φάνηκε πολύ καλό. Το φύλο και στα 2 έξτρα τραγανό και καλοφτιαγμένο. Ο μπαγλαβάς μύριζε έντονα φρέσκο βούτυρο. Σαφώς πολύ πάνω από τον μέσο όρο Θεσσαλονίκης.

Είναι όντως καλό. Παλαιότερα έμενε φίλος δίπλα και παίρναμε συχνά. Έχουν οικογενειακά και κρεοπωλείο, οπότε τα κρέατα δικά τους και όχι προκάτ. Εντύπωση μου έκανε που όταν ο γύρος έμενε προς τον τέλος δεν τον έδινε ακόμα και αν τον παρακαλούσα. Έλεγε αυτό το κομμάτι είναι μάπα δεν το δίνω. Σίγουρα δεν σου αλλάζει την ζωή απο γεύση και ποιότητα, αλλά σαφώς πάνω από τον μέσο όρο και σίγουρα αξίζει αν είσαι στην περιοχή.

@Rat Pack, αναφερόμουν στο γεγονός ότι παλαιότερα η Θεσσαλονίκη σε μεγάλο βαθμό όριζε το μουσικό ρεύμα της εποχής, ενώ μετά την κρίση είμαστε πιο στάσιμοι και οτιδήποτε, ας πούμε καινοτόμο, συμβαίνει σχεδόν αποκλειστικά στην Αθήνα. Όχι πως δεν βγαίνουν ακόμα καλοί μουσικοί εδώ (οι περισσότεροι που ανέφερες είναι φίλοι και γνωστοί μου και όντως εξαιρετικοί).

Ακόμα θυμάμαι όταν άνοιξε που οι πάντες μου εκθείαζαν την μοσχαρίσια μπριζόλα με ρόδι. Εν τέλη ήταν ακριβώς αυτό. Μια τυπική ελληνική μοσχαρίσια μπριζόλα με κάτι ρόδια από πάνω, ότι και σημαίνει για τον καθένα αυτό. Γενικά έχω ανάμεικτα συναισθήματα για τις γεύσεις του Σέμπρικο και όλα του τα spawns, αλλά σίγουρα αποτελεί ζωντανό κομμάτι της γαστροιστορίας της πόλης μας. Πάντως η όλη φάση (αν βάλεις και το πολιτικό της υπόθεσης) μου θυμίζει λίγο τους Pink Floyd σαν ξεκίνησαν και να τελείωσαν με το The Wall, πριν διαχυθούν στα δικά τους, χωρίς όμως να έχει προηγηθεί το animals, το dark side of the moon κτλ.

Το άρθρο αναφέρει πως είναι μια μόδα που εξήγαμε και κάτω, το οποίο αν ισχύει με χαροποιεί ιδιαιτέρως γιατί στο καλλιτεχνικό πλέον δεν υπάρχει τίποτα. Παλιά η Θεσσαλονίκη έβγαζε Σαββοπουλο και η Αθήνα ακολουθούσε. Μετά έβγαζε Παπάζογλου και η Αθήνα ακολουθούσε. Μετά έβγαζε Τρύπες και Σπαθιά και η Αθήνα ακολουθούσε. Μετά έβγαζε ακόμη και Ονιράμα και η Αθήνα ακολουθούσε. Απο την κρίση και μετά μόνο ακολουθούμε και δεν βγάζουμε τίποτα μέσα στην εσωστρέφεια που μας διακατέχει.

Ένα ποστ που δεν ξέρω τι νόημα έχει.

Μετά από αλλεπάλληλες δοκιμές, είναι, τη δεδομένη στιγμή, το αγαπημένο μου μαγαζί με σιροπιαστά ανατολικά. Έχει ελάχιστη ποικιλία με πολύ απλές εκτελέσεις και τίποτα εξεζητημένο αλλά είναι πάντα φρέσκα, με καλή ποιότητα στα υλικά. Αναλυτικά, το γαλακτομπούρεκο όχι πολύ γλυκό, με ωραίο φύλλο και κρέμα, αν και λιγάκι σβωλιασμένη στην υφή, με πολύ ωραία γεύση που νιώθεις το σιμιγδάλι. Το μπακλαβαδάκι, ελαφρύ τραγανό με πολύ ωραία αρώματα. Δυστυχώς μόνο με καρύδι. Η σοκολατόπιτα, αν και αρκετά σιροπιασμένη, με έντονη γεύση μαύρης σοκολάτας, να πικρίζει τόσο όσο. Τιμές κανονικές. 2 thumbs up από μένα.

Η Νέα Ζηλανδία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αρνιών/προβάτων στον πλανήτη και είναι όντως τα πιο άνοστα στον πλανήτη as well. Τώρα θεωρητικά τα Ελληνικά αμνοερίφια είναι από τα κορυφαία στον κόσμο, αλλά υπάρχει δραματική πτώση στην ποιότητα τα τελευταία χρόνια. Όσο αφορά τον Πρασσά/Γυράδικο (τουλάχιστον αν δεν έχει αλλάξει κάτι) συνεργάζονται με μεγάλη φάρμα στην Ελασσόνα, και θεωρητικά πάντα, τα κρέατά τους είναι νωπά και ελληνικά. Παρ όλα αυτά είναι κάκιστα. Ειδικά τα παϊδάκια, πρόβεια και αρνίσια, όσες φορές τα έχω δοκιμάσει ήταν για πέταμα.

Δοκιμή μέσω παραγγελίας Νοέμβριος 2024. Θα διαφωνήσω κάθετα και οριζόντια καθώς η εμπειρία μου ήταν πολύ κακή. Πήρα πεϊνιρλί με, υποτίθεται, μοσχαρίσιο κρέας, τυριά, πιπεριές, ντομάτες και μπαχαρικά. Ε λοιπόν δεν είχε ούτε πιπεριές, ούτε, ντομάτα, ούτε μπαχαρικά. Είχε ένα από τα πιο άνοστα μοσχάρια που έχω φάει, μαζί με ένα άνοστο τυρί. Το ζυμάρι, ελαφρύ, συμπαθητικό. Δοκιμάστηκε πίτσα με σουτζούκι. Το σουτζούκι καλό, πάνω σε μια μετριότατη πίτσα. Δοκιμάστηκε και κιουνεφέ. Καλό αλλά καμία σχέση με το καταπληκτικό κιουνεφέ που προσφέραν στο Massaya. Τρομερά χαμηλές πτήσεις. Πολύ πιθανόν να έτυχε, ή να έφταιγε το delivery με κάποιον τρόπο.

Ευχαριστώ @Nic

Περνάω από μπροστά 2 φορές την εβδομάδα γυρνώντας από τη δουλειά και ήθελα πολύ να το δοκιμάσω αλλά με έχουν αποτρέψει κάπως τα πιο πρόσφατα σχόλια. Ξέρουμε τουλάχιστον αν προσφέρει μπακλαβά με σαν φιστίκ? Επίσης δίπλα έχει και ένα μαγαζί που λέει ανατολίτικα σιροπιαστά Λαζαρίδης, το οποίο δεν έχει καθόλου σχόλια. Μήπως ξέρει κανείς αν αξίζει?

Αστυνομική βία, όλως τυχαίως, σε μαγαζί με σαφή αριστερό ιδεολογικό προσανατολισμό? Ας ανέβω σε ένα σύννεφο να πέσω. Κατά τα άλλα πολύ καλό μαγαζάκι που έχω επισκεφτεί 3-4 φορές. Δυστυχώς δεν πηγαίνω συχνά καθώς όταν είμαι στην περιοχή αρχίζω και ακούω τα μελωδικά βελάσματα από τα πρόβατα στις Βέργες να με καλούν.

Δεν τίθεται θέμα. Τα καλύτερα τρίγωνα στον πλανήτη. Άλλωστε είναι και δικό τους γλυκό. Κερδίζουν στα σημεία την άλλη επιχείρηση με την ίδια επωνυμία, παρ όλο που και εκείνα είναι καλά. Ο αυτισμός που έχει η συγκεκριμένη επιχείρηση στη λεπτομέρεια όσο αφορά την παρασκευή, καθώς και την επιλογή των πρώτων υλών είναι γνωστή. Προφιτερόλ και παγωτό επίσης απλά, λιτά και πολύ καλά. Τιμές πολύ καλές για αυτη την ποιότητα. Ειδικά όταν απέναντι είναι σημαντικά ακριβότερα και το γευστικό αποτέλεσμα θυμίζει lidl. Στο συγκεκριμένο υποκατάστημα θεωρώ ότι υπάρχει και η μεγαλύτερη συνέπεια στο πόσο φρέσκα είναι τα προϊόντα.

Πολύ καλό φύλλο στο γαλακτομπούρεκο. Θα μπορούσα να πω ίσως το καλύτερο της πόλης αλλά επιφυλάσσομαι καθώς έχω πάρει μόνο 3, 4 φορές. Τα υπόλοιπα σιροπιαστά αδιάφορα. Τιμές ελάχιστα τσιμπημένες αλλά αποδέκτες για την εποχή και την περιοχή.

Μια χαρά ελαφριά σιροπιαστά σε νορμάλ τιμές. Αρκετά καλό και ελαφρύ γαλακτομπούρεκο. Στα ίδια με επίπεδα χονδρικά με τον Μιχαηλίδη στην Τούμπα (τον οποίο ίσως προτιμώ λιγάκι για τον καλό μπακλαβά φιστίκι που έχει).

Σιροπιαστά εμφανώς πάνω από τον μέσο όρο σε πολύ λογικές, για την εποχή, τιμές. Δεν θα φύγουν δάκρυα συγκίνησης αλλά σίγουρα αξίζει. Διαφωνώ κάθετα με τα αρνητικά σχόλια για το γαλακτομπούρεκο. Το γεγονός ότι η κρέμα σχεδόν ποτέ δεν είναι σβωλιασμένη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ζάχαρη δεν είναι σε επίπεδα που μπορούν να σε κάνουν διαβητικό μόνο που το κοιτάς (όπως συνήθως), το καθιστούν κατά τη γνώμη μου αξιόλογο .

Μέτριος γύρος, αλλά μια ιδέα πάνω από τον κλασικό βιομηχανικό, με καλές τιμές και ντιλίβερι. Αξίζει μόνο για γύρο και μόνο για παραγγελία.

Από τους γύρους όπου έστω και για ένα κλικ ξεφεύγουν από τους κλασικούς βιομηχανικούς, πράγμα που από μόνο του το καθιστά αξιόλογη επιλογή για ντιλίβερι, καθώς τα καλύτερα γυράδικα ανατολικά δεν δίνουν αυτή την επιλογή. Ως εκεί.

Έχω πάρει αρκετές φορές την περίοδο 2019-2021 και ξαναπήρα το 2024. Οι συνθήκες υγιεινής είναι questionable, αλλά ο γύρος του, παρότι όχι χειροποίητος, δεν είναι ούτε προκάτ. Είναι νωπός απο κρεοπωλείο, και είναι αρκετά καλός. Ίσως ο καλύτερος της περιοχής, καθώς η καμμένη γωνιά σπανίως προσφέρει γύρο. Τα υπόλοιπα κρέατα επίσης decent και οι τιμές καλές. Αξίζει.

Είχα παραγγείλει κάποιες φορές στο παρελθόν, και τα υπόλοιπα κρέατα, πλην του γύρου που μου είχε φανεί κακός, μου φάνηκαν αποδεκτά (κάποιος μου είχε πει πως τα προμηθεύεται από την κρεαταγορά Σοχός, χωρίς όμως να το επιβεβαιώσω). Οκτώβριο του 24 είπα να ξαναδώσω μια ευκαιρία στον γύρο. Από τις χειρότερες εμπειρίες που είχα τελευταία. Πρήξιμο, αδύνατον να χωνευτεί, πονόκοιλος, και μετατροπή σε φορητό Άουσβιτς που προκαλεί γενοκτονία σε φίλους, συγγενείς και συναδέλφους. Ολικό Χ.

Τζάμπα χάρηκα. Κατάλαβα στην πλατεία Σκρα στην Καλαμαριά όπου δεν χρειάζεται να υπομένουμε την κόλαση του κέντρου.

Παρότι δεν προτείνω γενικά δημιουργικές κουζίνες θεωρώ πως και ο Τρυγητής στα Κωνσταντινουπολίτικα είναι πολύ καλή επιλογή, καθώς είναι στα όρια μεταξύ δημιουργικού και παραδοσιακού, έχει άπλα και πολύ εύκολο πάρκινγκ.

@koutzaman, θέλεις ελληνική κουζίνα με κρεατικά, σε περιβάλλον λίγο πιο επίσημο. Ξεκινώντας από το πιο επίσημο στο πιο λάικο (χωρίς όμως να καταλήγεις ποτέ σε καταστάσεις λούμπεν), προτείνω:
1) Παλιά Αθήνα (ε τι άλλο θα πρότεινα εγώ). Έχει κοπές κτλ. αλλά και όλα τα κλασικά αγαπημένα κρέατα και ορεκτικά σχάρας σε εξαιρετική ποιότητα και καλές τιμές (μόνο τα σπέσιαλ πιάτα ξεφεύγουν). Περιβάλλον μεταξύ ταβέρνας και εστιατορίου με την μεγαλύτερη ποικιλία κρασιών στην πόλη.
2) Τα Κουμπαράκια. Έχει θαλασσινά αλλά και τα κρέατά του κυμαίνονται σε πολύ καλά επίπεδα ποιοτικά με ΟΚ τιμές. Καλή ποικιλία κρασιών.
3) Κρόνος. Το περιβάλλον πλέον είναι ξεκάθαρα ταβέρνας, αλλά προσεγμένης με ενδιαφέρουσα διακόσμηση. Κρέατα σε άνω του μετρίου ποιότητα. Όμορφο περιβάλλον στην Βαφοπούλου.
4) Πήρε και βραδιάζει. Πλέον στα πλαίσια του "κουτουκιού", αλλά "εξημερωμένο". Decent στο φαγητό, ρετσινοκατάσταση και ρεμπέτικο για κάτι πιο παραδοσιακό/λαϊκό χωρίς όμως να τρομάξουν.

Ίσως και το Καφενείο στο Λευκό Πύργο να έκανε καλά τη δουλειά λόγο τοποθεσίας. Πιο πολύ από όλα σε αυτό που περιγράφεις όμως μου κάνει ο Κρόνος. Το Απειρωτάν που προτάθηκε πριν, θα το πρότεινα και εγώ ανεπιφύλακτα αν είμασταν στο 2018, αλλά πλέον έχει χαλάσει αρκετά το φαϊ του και η βαβούρα είναι ανυπόφορη. Λαδάδικα δεν προτείνω λόγο πολυκοσμίας, πάρκινγκ και τιμών.

Έχουμε παρατηρήσει με την παρέα πως σε μαγαζιά εστίασης "λαϊκών" προϊόντων, όταν υπάρχει συχνά "βαρύ" κλίμα (κάποιες φορές μιζέρια, ή βαρεμάρα, ή αγένεια κτλ.), το προϊόν συχνά είναι καλό ή και πολύ καλό (κουφός, εξπρές, ο παλιός Τάκης στην Τριανδρία, Βασιλείου, Θράκα και άλλα). Ο κανόνας επιβεβαιώνεται και εδώ. Υπάρχει διακύμανση, αλλά συνολικά είναι η πίτα με το καλύτερο φύλλο στην πόλη. Κάποιες φορές είναι βαρύ. Ιδιαίτερα στο παρελθόν. Πλέον το φαινόμενο αυτό είναι πολύ πιο σπάνιο. Η γέμιση είναι καλής ποιότητας, και τόσο όσο. Πολύ σπάνιο φαινόμενο να παίρνεις μια απλή κασερόπιτα και να νιώθεις αληθινό κασέρι μέσα. Εννοείται προτείνεται, παρ όλα τα αρνητικά.

Οκ, έτσι βγάζει και παρα βγάζει νόημα. Λογικό να φτάνει την Κρήτη και να έχει τέτοια διαφορά με την Χαλκιδική. Μη σου πω ότι μου φαίνεται και μικρή η διαφορά. Στις καλές εποχές παίζει μέρη σαν το Super Paradise να είχαν τον ίδιο τζίρο με ολόκληρο το δεύτερο πόδι (προφανώς υπερβάλω αλλά καταλαβαίνετε). Το 2.3% της Χαλκιδικής σε σχέση με το 26% για ολόκληρη την Κρήτη που είναι κράτος εν κράτη μου φαινόταν πολύ λογικό. Αλλά 26% για Κρήτη και 27% για Ρόδο δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα.

@Rat Pack, για να σου πω την αλήθεια εμένα πάντως δεν μου κάνει τόσο πολύ εντύπωση η διαφορά Χαλκιδικής με Ρόδο/Κρήτη. Αυτό που με σοκάρει πραγματικά είναι το πως η Ρόδος είναι τόσο κοντά στην Κρήτη σε νούμερο. Η Κρήτη είναι τεράστια και έχει όλον το χρόνο τουρισμό πολλών διαφορετικών ... Βαθμίδων. Κάτι δεν καταλαβαίνω σίγουρα. Κατά τα άλλα έχω να πάω στη Ρόδο πάνω από δεκαετία και δεν ξέρω τι συμβαίνει. ΤΟΤΕ όμως μέσα στην πόλη της Ρόδου μας γδέρναν και τρώγαμε σκουπίδια. Προφανώς πολλά θα έχουν αλλάξει, όπως και φαντάζομαι θα υπάρχει και πλουραλισμός επιλογών. Στη Χαλκιδική, νομίζω πως μεγάλο μέρος για αυτά τα νούμερα είναι ακριβώς το ότι υπάρχουν πολύ λιγότερα πεντάστερα, και μαζεύεται πολύ τουρισμός από Βαλκάνια σε μικρότερα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια με πολύ χαμηλότερο κόστος (και με μεγάλο μέρος χωρίς να δηλώνεται). Τώρα με την νοοτροπία που υπάρχει στη Χαλκιδική, φοβάμαι πως αν γινόταν επενδύσεις με περισσότερα πεντάστερα, οι τιμές που ήδη έχουν ξεφύγει θα ξεφύγουν και άλλο.

Παντού υπάρχει στον τουρισμό και η φιλοσοφία της αρπαχτής. Από κει και πέρα κατά την γνώμη μου 2 λόγοι για το φαινόμενο αναφέρθηκαν. 1) Πολύ μικρότερο land mass από Ρόδο και Κρήτη. 2) Βορειότερα, άρα μικρότερη season. Το τρίτο και βασικότερο είναι το κεφάλαιο. Η Χαλκιδική, παρ'όλο που βουλιάζει από τουρισμό αριθμητικά, σε μεγάλο βαθμό έχει τοπικό τουρισμό, καθώς και από τα Βαλκάνια και δεν ελκύει το μεγάλο κεφάλαιο στο βαθμό που συμβαίνει στα νησιά του Νότιου Αιγαίου. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι καλό. Ήδη έχει γίνει πολύ ακριβή για την τοπική οικονομία. Σε αντίθετη περίπτωση θα βιώσουμε ακόμα και στα ημερίσια μπάνια μας φαινόμενα gentrification και σε μερικά χρόνια θα πηγαίνουμε Κατερίνη ή Ασπροβάλτα για καμιά βουτιά. Μιλάω φυσικά για όσους από εμάς βρισκόμαστε πάνω κάτω στη μεσαία τάξη.

@Nic Ευχαριστώ πολύ!

Αλανι, ty.

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις. Να ξεκαθαρίσω οτι δεν ρωτάω για τουρισμό. Διορίστηκα μόνιμος εκπαιδευτικός και θα πηγαινοέρχομαι καθημερινά για 2 χρόνια στην πόλη του Κιλκίς και στην Τούμπα Γουμένισσας όπου είναι τα σχολεία. Επομένως δεν με ενδιαφέρει η γραφικότητα ή να είναι επιπέδου Μισελέν κτλ. Απλά αξιοπρεπρεπή κρέατα/πιτόγυρα για να τσιμπάω.

Καλησπέρα. Γνωρίζουμε καλά ψητοπωλεία/γυράδικα/κρεατοφαγικές ταβέρνες στο Κιλκίς (κυρίως στην πόλη αλλά και γενικότερα)

Εξακολουθεί να είναι σίγουρα μέσα στο τοπ 3 για μπουγάτσα στην ανατολική Θεσσαλονίκη, αλλά το έχει ξεφτιλίσει το θέμα με τις τιμές. Πλέον 3 ευρώ η μερίδα μπουγάτσα. Ισχυρίζεται 175 γραμμάρια, αλλά είναι η κλασική μερίδα που δίνουν όλοι.

Το επισκέφτηκα 3 φορές μέσα στο καλοκαίρι το 2024, μετά από ταλαιπωρημένες μεσοαστικές λούμπεν εξορμήσεις για μπάνιο σε περιόδους αφραγκίας. Πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση από συμπαθέστατους και πολύ εξυπηρετικούς ανθρώπους Αλβανικής καταγωγής. Έχουν τα κλασικά κρεατικά, που είναι στο μέσο όρο, καθώς και διάφορα πιο σπέσιαλ πιάτα αν τα πετύχεις (πρόβατο στη γάστρα κτλ.) τα οποία είναι συμπαθητικά. Την πρώτη φορά που πήγα ακόμα ο πατέρας έφτιαχνε τον ξυλόφουρνο ολομόναχος με τα χέρια του. Τις υπόλοιπες τον είχε τελειώσει και δοκιμάστηκαν και οι πίτσες που ψήνονται εκεί (ανάμεσα σε άλλα), που είναι συμπαθέστατες. Έχει και ωραίες καυτερές πιπεριές από τον κήπο του. Μεγάλο αρνητικό οι ολόκληρες στρατιές από μύγες, μέλισσες και σφήκες λόγω του κήπου. Γενικά μου άρεσε πολύ το κλίμα, οι συμπαθέστατοι άνθρωποι και η γενικότερη προσπάθεια μόνοι τους να κάνουν το κάτι παραπάνω και το προτείνω. Απλά μην περιμένετε φαγητό που θα σας αλλάξει τη ζωή, αλλά σίγουρα αξίζει αν είσαι στην περιοχή.

Στα περίπου 20 χρόνια που το επισκέπτομαι η άποψή μου παραμένει η ίδια. Τα κρέατα είναι ελαφρώς πάνω από το μέσο όρο, ενώ τα συνοδευτικά εμφανώς πάνω από τον μέσο όρο ψητοπωλείων. Σαφώς από τις καλύτερες επιλογές στο κέντρο, χωρίς όμως να φύγουν δάκρυα συγκίνησης.

Από τα ελάχιστα μέρη στην ευρύτερη περιοχή του πρώτου ποδιού Χαλκιδικής που μπορείς να πας για αξιοπρεπή κρεατοφαγία χωρίς να σε γδάρουν. Τα ορεκτικά επίσης χωρίς να ναι κάτι ιδιαίτερο είναι προσεγμένα. Από κρέατα δοκιμάστηκαν σουβλάκια, πανσέτες, μπιφτέκι και μοσχαρίσια μπριζόλα, όλα καλά. Η μοσχαρίσια είχε κάποια κομμάτια ζόρικα στο μάσιμα αλλά ήταν ανέλπιστα καλή, με αρκετό λιπάκι. Δεν δοκιμάστηκε το λουκάνικο Κρήνης, αλλά φαντάζομαι ότι είναι το ίδιο που πουλάει το κρεοπωλείο δίπλα, από το οποίο έχω φάει πολλές φορές και είναι εξαιρετικό.

Έχω πάει αρκετές φορές μέσα στα χρόνια, με τελευταία φορά Ιούνιο του 2024 για λόγους που δεν περνούσαν από το χέρι μου. Παρά την αισθητή βελτίωση τα τελευταία χρόνια, τα πάντα εξακολουθούν να κινούνται από μάπα έως μέτρια. Είναι όμως πολύ οικονομική ταβέρνα για την εποχή, με φιλικό και πολύ γρήγορο σέρβις. Προτείνεται μόνο για ημιαναγκαστικά τραπέζια με συναδέλφους ή ξεχασμένους "φίλους", όπου στην πραγματικότητα θα προτιμούσες να κάτσεις σπίτι και να δεις φιλικό Τανζανία - Ακτή Ελεφαντοστού σε επανάληψη αλλά "πρέπει" να πας. Θα παρκάρετε δίπλα αμέσως, θα χορτάσετε γρήγορα και φτηνά και θα πάτε σπίτια σας.

Ιούλιος 2024. Δοκίμασα μέσω παραγγελίας μισό κιλό πρόβεια παϊδάκια και πατάτες τηγανιτές με κεφαλοτύρι. Κλασικό πεδινό σταβλισμένο πρόβατο γαλακτοπαραγωγής, και κλασικά μόνο ένα κανονικό παϊδάκι, ενώ τα υπόλοιπα υποδιέστερες κοπές. Το λίπος άγευστο και το ψαχνό με κακή μυρωδιά. Πολύ κακά. Το μόνο θετικό η ποσότητα που όντως φαινόταν να είναι μισό κιλό. Πατάτες φρέσκες, αλλά μέτριες, κακής ποιότητας κεφαλοτύρι.

Κακές εντυπώσεις αλλά θα ξαναδοκιμάσω τα υπόλοιπα κρεατικά λόγο της καλής φήμης του μεζεδοπωλείου που έχει η ίδια ιδιοκτησία. Το πρόβειο ούτως ή άλλως δεν είναι για να βγάζεις συμπεράσματα, καθώς στο 90% των περιπτώσεων είναι άθλιο.

Συμπληρωματικά, τραγική μουσική μπιτσόμπαρου. Γενικά φαίνεται να θέλουν να προωθήσουν ένα κλίμα instagramικού κυριλο casual για wanna be γιάπηδες.

Πολύ χαμηλές πτήσεις για τις τιμές και την κατηγορία που θέλει να παίξει.

-Ντοματοσαλάτα συμπαθητική αλλά σε καμία περίπτωση για 15 ευρώ.
-Κοτολέτα μελιτζάνας, ενώ φαινόταν εντυπωσιακή την βρήκα αδιάφορη. Μια καλή μελιτζανοσαλάτα με την καψαλισμένη μελιτζάνα στο κάρβουνο και σκόρδο έχει πιο έντονη/ιδιαίτερη γεύση.
-Burger καλό. Θεωρώ πως για την ποσότητα/ποιότητα τα αξιζε τα 15 ευρώ. Σίγουρα πολύ περισσότερο από την ντοματοσαλάτα.
-Μοσχαρίσια ταλιάτα η χειρότερη κοπή που έχω φάει σε θεωρητικά εξειδικευμένο εστιατόριο. Μάλλον ελληνικό μοσχάρι χωρίς καθόλου ενδομυϊκό λίπος, παραψημένο ενώ ζητήθηκε rare, με γεύση και υφή σαν μοσχάρι κατσαρόλας της γιαγιάς. Ενώ εκτιμώ ότι ψήνουν σε κάρβουνο, κάτι που σχεδόν κανείς δεν το κάνει στις κοπές, θέλει έξτρα τέχνη/εμπειρία για να πετύχει.

Ενδεχομένως να αξίζει για πίτσες και burgers. Προσωπικά δεν θα ξαναπάω.

Εισαγωγή: Είχα καιρό την επιθυμία να το επισκευθώ λόγω μιας ανάρτησης στην ομάδα ψητής προβατίνας που έλεγε πως έχει Καλαρρύτικο πρόβατο (το wagyu των προβάτων).

Θεωρητικό μέρος/σχεδιασμός έρευνας: Καθώς η ομάδα ψητής προβατίνας δεν είναι και το πιο έμπιστο μέρος, προσπάθησα να το επιβεβαιώσω με έμμεσο τρόπο. Ο ιδιοκτήτης δεν ανέφερε τίποτα, αλλά είπε πως προμηθεύεται τα κρέατα από το κρεοπωλείο Δεσκάτη στην Περαία. Σύμφωνα με αυτό το παλαιότερο δημοσίευμα το μόνο κρεοπωλείο στην Θεσσαλονίκη που έχει Καλαρρύτικο πρόβατο είναι όντως αυτό (κρεοπωλείο Δρούγκας Αριστείδης, Βέμπο Σοφίας 11Α Περαία Θεσ/νίκης - Κρέατα Δεσκάτης). Everything Checks out.

Πρακτικό μέρος: Θα ξεκινήσω με τα αρνητικά. Δυστυχώς δεν έχει κάρβουνο αλλά 2 μικρές ταλαπωρημένες ψησταριές αερίου. Επίσης είναι πάνω στο δρόμο και όχι κοντά στη Θάλλασα. Τέλος υπάρχει μια δυσάρεστη μυρωδιά από την αποχέτευση, που φυσικά είναι πρόβλημα της περιοχής και δεν έχει καμία ευθύνη ο μαγαζάτορας. Στα θετικά, το πρόβατο, αν και αμφιβάλω αν ήταν όντως καλαρρύτικο (δεν μου θύμιζε τόσο την γεύση και την υφή από αυτό που έτρωγα στoυς actual Καλαρρύτες) ήταν πολύ καλό. Δυστυχώς δεν είχε παϊδάκια την συγκεκριμένη μέρα, αλλά μπριζολάκι. Το μπριζολάκι γίνεται από μπούτι, το οποίο γενικά είναι το πιο άνοστο και άλιπο μέρος του ζώου, αλλά τηρουμένων των αναλογιών (συνυπολογίζοντας και ψήσιμο σε αέριο), ήταν πολύ καλό. Κατά τα άλλα ήταν ένα τυπικό μεζεδοπωλείο με σχετικά καλές γεύσεις και ποιότητα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια διαφοροποίσης (λεπτομέριες στις photos). Από μουσική έπαιζε χαριτωμένα late 80s/90s ελληνικά trash (Μπίγαλης, Τουρνάς, Δάκης, Αλέξια κτλ.), που κανονικά θα με ενοχλούσαν, αλλά στην συγκεκριμένη φάση (αργό καλοκαιρινό μεσημέρι καθημερινής), αναδύθηκε ο inner cultας μου και γούσταρα. Οι τιμές φυσιολογικές. Το πρόβατο λίγο τσιμπημένο στα 34Ε το κιλό, αλλά νομίζω σε μια εποχή που ο γύρος του Πρασσά χρεώνεται στα 30+ ευρώ το κιλό, τα αξίζει.

Εξαγωγή Συμπερασμάτων: Μου άρεσε πολύ λόγο της παρουσίας αξιόλογου προβάτου. Σίγουρα θα το ξανα επισκευθώ για να δοκιμάσω παϊδάκια. Υπάρχει η πιθανότητα να μεροληπτώ λόγο της αδυναμίας μου στο συγκεκριμένο κρέας, αλλά την δεδομένη στιγμή το προτείνω και ελπίζω να πάει καλά.

Τα κρέατα του ήταν ΟΚ προς το καλό. Σίγουρα το καλύτερο σαντουιτσάδικο στα Λαδάδικα, ειδικά στην πανσέτα και στο μπιφτέκι (τα σουβλάκια ανέκαθεν στεγνά και άνοστα). Όσο αφορά όμως την ιδιοκτησία (πατέρας και γιος), πέρα από την αγένεια κτλ., καθώς γνωρίζω πολύ κόσμο που δούλευε στην περιοχή, έχουν υπάρξει ακόμα και άλλα σκηνικά. Όχι απλά δεν ξαναέφαγα, αλλά περνάω από το απέναντι πεζοδρόμιο.

Ιούνιος 2024. Τα κρέατα παραμένουν (πολύ) καλά. Το σέρβις/περιβάλλον παραμένει (πάρα) πολύ κακό. Οι τιμές στα ίδια επίπεδα τα τελευταία 2 χρόνια. Αυτό που τότε φαινόταν παρανοϊκά ακριβό, σήμερα φαίνεται φυσιολογικό (κάτι που είναι από μόνο του πολύ κακό).

Πλέον το έχω επισκεφθεί πολλές φορές, καθώς σε αντίθεση με τα περισσότερα μαγαζιά που με αφήνουν γενικά αδιάφορο (ακόμα και αν μου αρέσουν), αυτό μου έχει τραβήξει τρομερά το ενδιαφέρον.

Γενικά η κατάσταση είναι ολίγον τι hit or miss.. Πχ. Έχω πετύχει την ψητή γραβιέρα να είναι καταπληκτική, αλλά και απλά ΟΚ. Τα παϊδάκια άλλες φορές λιώνουν, άλλες φορές είναι μόνο νεφραμιές και ειναι μέτρια κτλ. Μεγάλο μείον ότι ψήνουν στην πλάκα και όχι στο κάρβουνο.

Παρ' όλα αυτά, όταν είναι καλό, είναι πολύ καλό. Από τα καλύτερα μαγαζιά ανατολικά για εξειδικευμένη κρεατοφαγία καλής ποιότητας, ειδικά σε αρνί - ζυγούρι. Τα γλυκάδια του , αν και παίζει μπόλικο κρασί στο τηγάνι, είναι εξαιρετικά χωρίς καθόλου στυφάδα/πικρίλα. Το αρνίσιο σουβλάκι ένα μικρό, λιπαρό αριστούργημα (καμία σχέση με τα ξενέρωτα από μπούτι που μας ταΐζουν συνήθως). Τα παϊδάκια ζυγούρι στην σωστή μέρα από τα καλύτερα της πόλης. Μοσχαρίσιο σουβλάκι πολύ καλό και όχι τίγκα στις ίνες όπως τα περισσότερα none premium μοσχάρια της πόλης. Το lolipop βαρύ και ιδιαίτερο. Τις πατάτες τις παίρνει από έναν κλασικό πλανόδιο της Τούμπας που έχει πραγματικά καταπληκτική (και πανάκριβη) πατάτα. Το περιβάλλον λαϊκό στα όρια του λούμπεν.

Γενικά πρόκειται για ένα ιδιαίτερο μαγαζί, με διακύμανση στο φαγητό, αλλά αν θες να φας καλό και ιδιαίτερο κρεατάκι αξίζει φουλ.

Έχοντας δοκιμάσει μέσω ντιλίβερι σχεδόν τα πάντα που υπάρχουν ανατολικά ατελείωτες φορές είπα να δοκιμάσω και αυτό. Πήρα κοντοσούβλι (στεγνό, μέτρια γεύση. Στα κάτω όρια του φάσματος του μέσου όρου) και χωριάτικο λουκάνικο (προκάτ κακό). Πέρα από την καλή ποσότητα στο σάντουιτς, nothing to see here.

Ευχάριστο περιβάλλον με πελάτες όλων των ηλικιών, αλλά με πολύ άβολες καρέκλες και αρκετή βαβούρα. Κρεατικά αδιάφορα. Θαλασσινά αξιοπρεπέστατα για την τιμή τους (θεωρώ τις τιμές χαμηλές για την εποχή - Μάιος 2024), χωρίς όμως να ενθουσιάζουν. Προσωπικά δύσκολα θα ξαναπάω αλλά αξίζει μια δοκιμή.

Δεν μπορώ να καταλάβω, όχι απλά πως μπορεί το συγκεκριμένο μαγαζί να συγκριθεί με τη Βλάστη, αλλά πως μπαίνει καν στην ίδια πρόταση. 3 φορές δοκιμή από 2 πίτες, 3 φορές καούρες στο στομάχι. Από γεύση μέτρια πράγματα, πολύ μπουκωτική η γέμιση. Το φύλλο χωρίς σχολιασμό.

Έχω κάτσει δεκάδες φορές, ακόμα και από όταν ήμουν μωρό στο καρότσι. Έχουν αλλάξει κάποια πράγματα (παλαιότερα καθόσουν και σε ένα υπόγειο που δεν νομίζω να το δουλεύουν πλέον), αλλά γενικά το κλίμα έχει διατηρηθεί, σε αυτό που ονομάζουμε κουτούκι. Λαϊκό, απλο φαγητό με συνοδεία ρεμπέτικου. Παλαιότερα σχεδόν πάντα παίζανε οι θαμώνες με τα όργανά τους. Φαγητό απλό και καλό, χωρίς να σου αλλάζει τη ζωή. Πάρκινγκ πολύ δύσκολο πλέον. Αξίζει.

Ευχαριστώ @nick.

Ευχαριστώ @Θου-Βου.

Καλησπέρα. Υπάρχουν προτάσεις για Λήμνο, τόσο για γυράδικα/street food (που λέγαν και στο χωριό μου) όσο και για κανένα ταβερνάκι με καλές τιμές? (Για οικογένεια με παιδιά, όχι για μένα)

Δοκιμάστηκε στα πεταχτά Απρίλιο του 2024. Πολύ ωραίος γύρος, αρκετά μπαχαρωμένος και αποπνέει μια έξτρα χωριατίλα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ανώτερος του Express.

Το γυράδικο ονομάζεται Ντόναλντ. Έχω φάει πολλές φορές από τις αρχές της δεκαετίας του 90 μέχρι και τώρα καθώς είναι το χωριό της μάνας μου. Νόστιμος, αλμυρός, χωριάτικος γύρος. Τα κρέατα τα προμηθεύεται από το φημισμένο, αλλά υπερεκτιμημένο κρεοπωλείο του Μπουντά, λίγο παραπάνω.

Τι ΜΑΓΑΖΑΡΑ είναι τούτη ρε παιδιά? Φανταστικά τοστ. Κρίμα που δεν μένω στην περιοχή για να το τιμάω συχνότερα.

Επίσης έχει κάτι το οποίο χαρακτηρίζει πανσέτα, σε παρένθεση γύρο και τελικά είναι σουβλάκι. Όταν η μαγεία της φύσης συναντά την ψυχολογία της ύλης. Γερμανικός εξπρεσιονισμός κτλ. Μετά από συμπληρωματικές δοκιμές από μένα είναι όχι. Πολύ υψηλές τιμές χωρίς ούτε η γεύση ούτε η ποιότητα να ανταποκρίνεται.

Δοκιμάστηκε Απρίλη του '24. Πήρα σουβλάκι, μοσχαρίσιο φιλετάκι και κεμπάπ. Πολύ πρόλογος που με προδιαθέτησε αρνητικά. Παρ' όλα αυτά οι εντυπώσεις:

-Πρώτες ύλες: Καλές. Σαφώς πάνω από τον μέσο όρο.

-Τιμές: Καλές για την εποχή, την περιοχή και για αυτό που προσφέρει.

-Υλοποίηση: Κακή. Το σουβλάκι ενώ είχε το απαραίτητο λιπάκι και φαινόταν να είναι από λαιμό (the best kind), κατέληξε στεγνό, λόγω του ψησίματος στο αέριο + ότι ήταν προψημένο/ζεσταμένο. Το μοσχάρι, καθώς είναι κλασικό ελληνικό μοσχάρι που κανονικά προορίζεται για γαλακτοπαραγωγή, ήταν έντονα μαριναρισμένο για να πάρει γεύση και να μαλακώσει και κάπου τους ξέφυγε το αλάτι, με αποτέλεσμα να είναι λύσσα. Πάντως ήταν σίγουρα πάνω από το μέσο όρο generic μοσχαριού σε ψητοπωλεία/ταβέρνες της πόλης, που είναι τίγκα στις ίνες. Το κεμπάπ ζουμερό και καλά ψημένο, αλλά ήταν κακό και σαν πρώτη ύλη. Οι πατάτες παπαριασμένες. Η πίτα, αν και νόστιμη, πολύ στεγνή και ένιωθες το ζυμάρι. Η τυροκαύτερη καλή, έβγαζε μια ευχάριστη προβατίλα (if its your thing). Το γιαούρτι με μουστάρδα κακό, πάρα πολύ υγρό.

Συνολικά, αν το κρίνεις σαν μέσο σουβλατζίδικο είναι καλό. Αν το κρίνεις σαν εξεζητημένο ψητοπωλείο είναι απλά ΟΚ. Θα ξαναπάρω αλλα μέσω ντιλίβερι. Αν είμαι στην περιοχή θα προτιμήσω να κάνω μερικά βήματα και να πάω στις βέργες ώστε να φάω κάτι πολύ καλύτερο.

Δεν είμαι γενικά μεγάλος φαν του ψωμιού. Έχει τύχει όμως να φάω ζυμωτό ψωμί σε Ζαγοροχώρια και Πήλιο που ήταν μικρά αριστουργήματα. Δοκίμασα αυτό το περίφημο ψωμί sourdough, κανονικό και ολικής. Ήταν γενικά λαστιχωτό, με κόρα μέτριας τραγανότητας και τρύπες παντού. Δοκίμασα να κάνω και πρωινό με βιολογικό βούτυρο και βιολογική μαρμελάδα, που κατέληγαν στο πιάτο. Η γεύση του ίδιου του ψωμιού κάπως πιο γεμάτη από το ψωμί του συνοικιακού φούρνου αλλά όχι κάτι το τρελό. Δεν βλέπω κανένα λόγο να κοστίζει το συγκεκριμένο ψωμί πάνω από 6 ευρώ το κιλό και κατ' επέκταση δεν βρίσκω λόγο να ξαναπάρω. Για να συμφωνούν οι υπόλοιποι πως είναι εξαιρετικό, μάλλον θα είναι. Εγώ απλά αδυνατώ να το δω.

Δοκίμασα πλέον τα περισσότερα πιάτα. Παρατηρήσεις:

- Όλες οι συνταγές μοιάζουν μεταξύ τους και γευστικά πάνε προς το γλυκοπικάντικο. Οι πίτες τους, σαν βάση είναι αδιάφορες αλλά αποκτούν ενδιαφέρον αν τις πάρεις ενισχυμένες. Εμένα λίγο περισσότερο από όλα μου άρεσε το Korma με αρνί, και από πίτες το naan με αρνίσιο κιμά. Πάντως όλα τα πιάτα είναι νόστιμα αν σου άρεσει αυτό το γλυκοπικάντικο. You can't go wrong.

- Το ινδικο τυρί paneer είναι εντελώς άγευστο και αδιάφορο. Έκαστος στο είδος του. Στα τυριά αν μη τι άλλο στην Ελλάδα είμαστε κορυφαίοι.

- Μου έκανε εντύπωση η προσφορά μοσχαρίσιου κρέατος, που από όσο ξέρω στην Ινδία δεν το τρώνε επειδή θεωρούν την αγελάδα ιερό ζώο. Μπορεί κάτι να χάνω.

- Τιμές ακριβές καθώς τα περισσότερα πιάτα έχουν ελάχιστο κρέας (~100 γραμμάρια), και κανέναν υδατάνθρακα να τα συνοδεύει. Γευστικά και μόνο θα ήθελα την επιλογή να βάλω έξτρα κρέας με έξτρα χρέωση.

Συνολικά έχει νόστιμα πιάτα και το προτείνω.

Δοκιμάστηκε 2 φορές το 2024. Rant για τα... κρέατα Ελασσόνας. Δεν μπορώ να καταλάβω πως κρέατα από τη συγκεκριμένη περιοχή προσπαθούν να προωθηθούν σαν κάτι θετικό. Γνωρίζω πχ. πως μετά το 2010 μετά την τελευταία ανακαίνιση των μαγαζιών Prassas - Γυράδικο (που είναι ουσιαστικά από την ίδια ιδιοκτησία), άλλαξαν προμηθευτή και παίρναν κρέατα από μεγάλη κτηνοτροφική μονάδα της Ελασσόνας. Επειδή γνώρισα και τον ιδιοκτήτη, μου είχε πει πως για τον Prassa κρατούσαν τις καλύτερες και πιο ποιοτικές τους κοπές. Τις λίγο υποδεέστερες για τοπικά ψητοπωλεία και ταβέρνες. Τις χειρότερες για κρεοπωλεία λιανικής. Είδατε καμία φοβερή ποιότητα στα κρέατα των συγκεκριμένων μαγαζιών? (Όλα αυτά δεν γνωρίζω αν συνεχίζουν να ισχύουν το 2024.

Στα του μαγαζιού: Τα χοιρινά ήταν καλά. Άνω του μέσου όρου αλλά χωρις τρελες συγκινήσεις. Μοσχάρι και πρόβατο στον μέσο όρο ψητοπωλείων της πόλης. Δηλαδή προς το κακό. Θα ξαναπάρω γιατί νομίζω πως υπάρχει διάθεση.

Σήμερα πέρασα απ' έξω και ήταν ανοιχτό κανονικά.

Rat Pack, ωραία ιδέα. Είχα κάνει κάτι παρόμοιο με τα TIERs την πρωτοχρονιά. Όσο για το Dome. Ο Τέλης Μυστακίδης πέρα από αυτό, είχε προσπαθήσει να αγοράσει το λιμάνι. Είχε προσπαθήσει να αγοράσει τον ΠΑΟΚ. Γενικά προσπαθεί να αυξήσει την επιρροή του (ή όποιον εξυπηρετεί αν πιστέψουμε τις φήμες, πάντα with a grain of salt βέβαια) στην περιοχή.

Έχω φάει αρκετές φορές. Οι παλαιότερες μέτριες εντυπώσεις κινούνταν μόνιμα και με σταθερή πορεία προς τα έγκατα της Μόρντορ και το Μπαράντ Ντουρ.

Απρίλης '24, μετά από βόλτα Περαία καθίσαμε 2 ενήλικες και 2 παιδιά. Πήραμε 1 πατάτες (θηριώδης ποσότητα), 1 τηγανιτά κολοκυθάκια (θηριώδης ποσότητα), 1 ποικιλία αλοιφών (μελιτζανοσαλάτα, τζατζίκι, τυροκαυτερή, ρώσικη - θυριώδης ποσότητα), 2 μερίδες μπιφτεκάκια (τα λένε σουτζουκάκια Ανέστης), 1μιση μερίδα αρνί σχάρας (μισό κιλό), μία μερίδα πανσέτες και 2 κόκα κόλες. Ο σερβιτόρος λέει είναι πάρα πολλά. Σιγά, το 'χουμε απαντάω.

Τα ορεκτικά μέτρια αλλά τρώγονταν. Τα κρέατα χάλι. Για όλα 80 ευρώ. Super Value for money. Μετά τις πρώτες μπουκιές των κρεάτων σε κανέναν δεν άρεσε τίποτα. Αρχίζει να με λούζει κρύος ιδρώτας και να αντηχούν τα λόγια του σερβιτόρου (πολλά πήρατε). Λέω την γα****με, θα μας πουν τίποτα φλώρους. Αναλαμβάνω δράση και τρώω όλο το αρνί (και το μισό κιλό), τα 7 από τα 10 μπιφτέκια και τις 2 από τις 4 πανσέτες (+τη μερίδα του λέοντος των ορεκτικών), και δεν μπορώ να αναπνέυσω από το σκάσιμο. Όχι όμως το ηδονικό σκάσιμο που είσαι μετά "i am not even sorry". Το σκάσιμο που σε κάνει να αναλογίζεσαι που πάει αυτός ο κόσμος. Αν ο Μαρξισμός είναι τελικά ουτοπία. Να ζει κανείς ή να μη ζει κτλ.

Ποτέ ξανά.

Δοκιμάστηκε Απρίλη του '24 μετά τα θετικά σχόλια. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα από Ινδική κουζίνα πέρα απο διάφορα Tikka Masala που έχω δοκιμάσει δεξιά και αριστερά.

Πήρα ένα Butter Chicken και ένα Paneer Cheese Chilli Naan. Το κοτόπουλο καλό και τρυφερό χωρίς χόνδρους, η συνταγή μου άρεσε αρκετά, αν και γλύκιζε λίγο παραπάνω για τα γούστα μου. Η πίτα αδιάφορη. Ζητήθηκε πολύ καυτερό, καθώς και μου αρέσουν και τα αντέχω, και λίγο φοβήθηκα καθώς έχω ακούσει διάφορες "ιστορίες τρόμου" για τα καυτερά των Ινδών. Μπα. Το κάψιμο δεν ήταν ούτε στο 50% από τα σάντουιτς του Μαύρου. Και μιλάω για τα normal σάντουιτς. Όχι τα δυνατά όταν έκανες το λάθος να του πεις: "Μαύρε, δεν καίγομαι τελευταία".

Συνολικά θετικό πρόσημο. Θα γίνουν επαναλήψεις για τα υπόλοιπα πιάτα.

Δοκιμάστηκε Μάρτιο του '24. Πήραμε μισό κιλό παϊδάκια και ένα Stak Burger. Αρχικά στα παϊδάκια μόνο ένα κομμάτι ήταν actual παϊδάκι, και τα υπόλοιπα νεφραμιές (σε αναλογία με το μοσχάρι, οι σπαλομπριζόλες και οι tomahawk είναι τα σημεία που θεωρούνται τα παϊδάκια στο πρόβατο, ενώ το μέρος της t bone είναι οι νεφραμιές, που θεωρούνται, και είναι, κατώτερη κοπή, αλλά είναι κοινώς αποδεκτό να πωλείται επίσης σαν παϊδάκι). Ήταν από κλασικό μεγάλο ζώο με διατροφή από τροφές και οχι pure grass fed, με λίγο λίπος, το οποίο αντί να έχει την σωστή spicy γεύση, ήταν άνοστο και σόλα. Ακόμα και έτσι για δεδομένα Θεσσαλονίκης ήταν αποδεκτό. Το μισό κιλό στα 13.5 ευρώ μαζί με πατάτες, πίτα (κακή), σαλάτα και 2 σοσάκια, θεωρώ πως είναι πολύ καλά με τα τωρινά δεδομένα.

Το stak burger, με μπιφτέκι 50-50 μοσχάρι πρόβατο ήταν αρκετά νόστιμο, χωρίς όμως να ενθουσιάσει, και θεωρώ πως στα 7μιση ευρώ χωρίς πατάτες και σε αρκετά μικρό μέγεθος, ήταν αρκετά ακριβό.

Συμπερασματικά, ΣΟΒΑΡΟ πρόβατο δεν θα φας, αλλά λόγω σπανιότητας του συγκεκριμένου εδέσματος στην Θεσσαλονίκη το καθιστά αξιόλογο για μια επίσκεψη. Θα ξαναπάω

Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο μαγαζί έχει πάρει βραβείο γκουρμέ (ότι και αν είναι αυτό) για τον γύρο του, δείχνει πως είτε οι βραβεύσεις αυτές γίνονται με άλλα κριτήρια, είτε πως αυτοί που τα δίνουν δεν έχουν ιδέα από κρέας. Το ίδιο ισχύει και για το μαγαζί της καλαμαριάς.

Επίσης σπαμοσχόλιο.

Στον Μίμη έφαγα αμέτρητες φορές την περίοδο 2005-2010 καθώς σαν φοιτητές συχνάζαμε στην περιοχή. Ακόμα και με τα τότε γούστα μου φαινόταν μετριότατο, αλλά εδώ που τα λέμε για καλύτερο γύρο έπρεπε να πας μέχρι το Φίνο στην Εγνατία ή το Κατσαμάκα στην Άθωνος. Παρ' όλη την μετριότητα θεωρώ τον Μίμη μία αυθεντική μορφή της πόλης, απομεινάρι μιας άλλης Θεσσαλονίκης, οπότε περίπου μια φορά τον χρόνο αν βρεθω στην περιοχή παίρνω ένα γυράκι τιμής ένεκεν.

Αυτή η αλυσίδα, όπως και η "καντίνα ντερλικατέσεν" (που βαρέθηκα να γράψω κριτική), είναι δημιουργήματα της παλιάς αλυσίδας "ντερλικατέσεν", που αντί να πεθάνει, όταν την σκοτώνεις δημιουργεί σαν την Λερναία Ύδρα αχρείαστα spin offs.

Είχα δοκιμάσει πριν κάτι χρόνια στο μαγαζί του κέντρου και δεν μου αρέσε. Μάρτιο του '24 μου έβγαλε η πλατφόρμα τυχερή πεινιάτα σε αυτό το μαγαζί και λέω why not? Τα ίδια συμπεράσματα. Στεγνό μέτριο σουβλάκι, που όμως είναι το καλύτερο κρεατικό τους. Πανσέτες χωρίς λίπος με μυρωδιά κακής γουρουνίλας και κακό ψήσιμο που έδινε την αίσθηση βραστού. Μπιφτέκι, κρεάτινο μεν, με κακη μυρωδιά ΚΑΚΗΣ μοσχαρίλας δε (see a pattern here?). Κεφτεδάκι αδιάφορο. Μόνο το σουβλάκι χαλούμι έλεγε κάτι. Προφανώς δεν θα ξαναπάρω.

Μέχρι τώρα είχα μία εμπειρία με τον Κωνσταντινίδη. Είχα ακούσει ότι έχει εκπληκτικό προφιτερόλ, και είχα πάει και είχα πάρει μια γλυτσερή καφέ μάζα έναντι ενός αμύθητου ποσού (που δεν θυμάμαι) και δεν ξαναπάτησα.

25η Μαρτίου 2024, ο Ελενίδης απέναντι ξέμεινε από τρίγωνα, οπότε είπαμε να δώσουμε μια ευκαιρία στον Κωνσταντινίδη. Μπαίνω μέσα και υπάρχει ένας κακομοίρης (πολύ καλός) στο πιάνο να παίζει ελαφρολαϊκά, δημιουργώντας μια αισθητική επαρχιακής μπουάτ που μαζεύει χουντοθείους. Η διακόσμηση και οι υπάληλλοι με τους δίκους στο χέρι παρέπεμπαν σε μια έκδοση των Βερσαλιών του θεσσαλικού κάμπου. Ήδη είχα τάση για εμετό, αλλά είπα να πάρω τα τρίγωνα που μας καρφώθηκε να φάμε.

Δεν έχω λόγια. Ελάχιστες στρώσεις από μεγάλα κομμάτια φύλλου που παρέπεμπαν σε κουρού τριτοτέταρτου μπουγατσατζίδικου, χωρίς καν να είναι επαρκώς σιροπιασμένα. Το απόγειο όμως ήταν η κρέμα πατισερί. Μιλάμε για μια μάζα που θύμισε ένα υβρίδιο μεταξύ βουτυρόκρεμας, μαρέγγας και σαντιγύ. ΑΠΑΙΣΙΟ. Όλα αυτά στα 24.8 το κιλό (2.5 ευρώ πάνω από τον Ελενίδη). Μετά τις πρώτες μπουκιές έφυγαν ευθεία στον κάδο, and i was not even sorry. Εκνευρίστηκα.

Σημείωση: Στη φωτογραφία που χαρακτηρίζω την σάλτσα τρούφας ως κακή και λέω πως την άλλαξε, μάλλον είναι σάλτσα ταρταρ που μου έβαλε κατά λάθος. Γενικά η περίπτωση να πετύχει την παραγγελία στο σάντουιτς όπως ακριβώς τη ζήτησες είναι γύρω στο 50%.

Έχω φάει αμέτρητες φορές τα τελευταία 30 χρόνια με τελευταία φορά Μάρτιο του 2024. Παρ' όλες τις υψηλές τιμές το θεωρούσα το κορυφαίο κοτόπουλο της πόλης και τα έδινα με χαρά. Τελευταία δεν με ενθουσιάζει. Δεν ξέρω αν φταίει το μαγαζί, ή τα μεταβαλλόμενα γούστα μου, που πλέον τοποθετώ το κοτόπουλο στον πάτο της τροφικής αλυσίδας από πλάσματα που πλέον δεν ζουν και ψήνονται με σκοπό την βρώση, αλλά δεν με βλέπω να ξαναπαίρνω σύντομα.

@Stefos έχω φάει αμέτρητες φορές από τον Φυλλαδορο. Παλαιότερα με ενθουσίαζε. Πλέον μου φαίνεται πολύ στεγνό το φύλλο του και κάπως ανευρη η γέμιση. Δεν ξέρω αν άλλαξε η μπουγάτσα του ή τα γούστα μου. Πάντως σίγουρα είναι πολύ ελαφριά μπουγάτσα.

Γενικά τρώω πολύ μπουγάτσα. Ειδικά τον τελευταίο μήνα με έπιασε ένα τεράστιο μπουγάτσα frenzy, και πήρα σβάρνα πολλά γνωστά και άγνωστα μπουγατσατζίδικα παντός τύπου, ανατολικά κυρίως. Το πόρισμα συνολικά είναι ένα. Ο Δήμος είναι απλά το καλύτερο μπουγατσατζίδικο από το κέντρο και ανατολικά, καθώς και από πολλά φημισμένα δυτικά (δεν γνωρίζω τι άλλα διαμάντια μπορεί να κρύβουν τα έγκατα των δυτικών συνοικιών).

- Το φύλλο του είναι χειροποίητο, ζυμώνεται καθημερινά, τόσο τραγανό όσο πρέπει, με μπόλικο βούτυρο.
- Η μπουγάτσα με τυρί είναι η μοναδική του, που για μένα δεν είναι η κορυφαία. Χρησιμοποιούν καλής ποιότητας φέτα ΜΕΒΓΑΛ, αλλά την αναμιγνύουν με τελεμέ (ένα πιο μαλακό τυρί που μοιάζει με φέτα), για πιο ρευστή υφή. Προσωπικά προτιμώ την ατόφια φέτα.
- Η μπουγάτσα με κιμά είναι ανάμεικτη χοιρινό - μοσχάρι, κάτι που κάνει τη διαφορά καθώς ο 100% μοσχαρίσιος generic κιμάς είναι άνοστος και είναι καλύτερος για burger. Για μένα αδιαπραγμάτευτα η καλύτερη της πόλης (από όπου έχω δοκιμάσει).
- Η μπουγάτσα σοκολάτας τους γίνεται με την ανάμειξη της κρέμας που μπαίνει στην μπουγάτσα κρέμα, μαζί με σοκολάτα ζαχαροπλαστικής, και είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ. Οπουδήποτε αλλού δοκίμασα κάτι τέτοιο δεν μου άρεσε καθόλου.
- Η μπουγάτσα κρέμα του, ιδιαίτερα όταν είναι ζεστή, για μένα είναι ασυναγώνιστη. Έχει τρομερή "δεμένη" υφή, και είναι τόσο - όσο γλυκιά.
- Ακόμα και μετά από 4 μερίδες λειτουργώ κανονικά. Σε άλλες περιπτώσεις, αν η ποιότητα είναι κακή, πέφτω σε κώμα.
- Τιμές εξαιρετικές για την εποχή και την ποιότητα. Μερίδες 160 γρ. Η μπουγάτσα κιμάς 2.5Ε, όλες οι υπόλοιπες 2.2. Έχει και άψητες ολόκληρες στα 10 ευρώ για να τις κάνεις σπίτι (δεν πετυχαίνουν τόσο βέβαια).

Τα μόνα αρνητικά για μένα είναι, πρώτον ότι γίνεται λαϊκό προσκύνημα, με αποτέλεσμα να περιμένεις μεγάλες ουρές, και τις πιο σπάνιες μπουγάτσες, όπως σοκολάτα ή σπανάκι να μην τις βρεις καν (ΣΚ ιδιαίτερα). Δεύτερον, έχει βάλει και ντιλίβερι μέσω efood, αλλά οι τιμές εκεί είναι εξωφρενικές (μερίδες στα 200γρ. 3.5Ε ο κιμάς. 3.2Ε η σοκολάτα. 3Ε όλες οι υπόλοιπες + το κόστος του delivery). Φαίνεται πως δεν έχουν διάθεση να χαρίσουν ούτε ένα cent στο efood που παίρνει κάπου στο 15% (εδώ που τα λέμε, με τόση κίνηση που έχουν, λογικό είναι).

Koutzaman, αν σου αρέσει το πρόβειο το ψητοπωλείο Γκιζερίσματα, όπως και ένα καφενείο στο χωριό Ασπροκλησιά έχουν (η τουλάχιστον είχαν μέχρι πριν 3 χρόνια) τα καλύτερα παϊδάκια του νομού, και έχω φάει παντού.

Δοκιμάστηκε Μάρτη 2024. Πολύ ωραία γραβιέρα σαγανάκι, ενδιαφέροντες κιμάδες (90ς ανάμεικτο μπιφτέκι και σουτζουκάκι με αρνί μοσχάρι) αλλά ανέλπιστα καλό παϊδάκι ζυγούρι. Δυστυχώς δεν ψήνει σε κάρβουνο αλλά ήταν πραγματικά αρκετά καλό, με μπόλικο βούτυρο στο ψήσιμο που του έδινε μια ευχάριστη γλυκάδα και λιπαρότητα. Μας είπε πως το αρνί-ζυγούρι και το μοσχάρι το προμηθεύεται από Πομάκο στην Ξάνθη. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Πήρα πάλι μετά από μήνες και αυτή τη φορά νομίζω πως θα πω και εγώ ότι μάλλον πλέον δεν αξίζει. Ναι έχει φύλλο πρώτης ποιότητας (αν και εγώ δεν το προτιμώ τόσο χοντρό), ναι στην μπουγάτσα τυρί έχει κομμάτια κανονικής φέτας χωρίς μυζήθρα και υποπροϊόντα, αλλά αυτή τη φορά είχα παράπονα. Στην μπουγάτσα τυρί το φύλλο ήταν σαν τηγανιτό και η κρέμα σβωλιασμένη και όλα αυτά ενώ έχεις την ακριβότερη μπουγάτσα σε όλη την ανατολική Θεσσαλονίκη, και για άλλη μία φορά υπήρχε ταμπέλα "το POS δεν λειτουργεί". Όταν λίγο πιο πάνω ο Δήμος σε κερδίζει κατά κράτος σε γεύση με μπουγάτσα στα 2.2, ή ο Δημήτρης δίπλα είναι στο 90% στα 2 ευρώ δεν υπάρχει λόγος να τον ξαναπροτιμήσω. Άλλωστε για αυτό 9 το πρωί Κυριακή δεν είχε δώσει ούτε μία μερίδα, ενώ τέτοια ώρα ο Δήμος εχει δώσει καμιά δεκαριά πλάκες.

Σοκολατάκια αισθητά, αλλά όχι πολύ, καλύτερα από τα κλασικά που βρίσκεις στο σούπερ μάρκετ. Ίσα ίσα, σε κάποια, η υπερβολική ζάχαρη, με την έντονη βουτυρίλα και γαλατίλα καταλήγει το αποτέλεσμα να θυμίζει λάκτα. Συμπερασματικά it gets the job done σαν μια καλή σοκολάτα, αλλά βιομηχανική, που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει μια πραγματικά καλή χειροποίητη. Οι πραλίνες τους σε μορφή αλείμματος επίσης πολύ γλυκιές και βιομηχανικές. Δεν είναι για 40+ ευρώ το κιλό.

Είχα φάει άπειρες φορές κάπου στο 2007-2008 που δούλευα σε μια μουσική σχολή κοντά και ενώ μου άρεσε για κάποιο ανεξήγητο λόγο σταμάτησα. Ξαναδοκίμασα Φλεβάρη του 24. Πανσετούλες αλά μαμά Τερέζα. Πολύ λεπτές, πολύ λιπαρές, πολύ αλμυρές και γενικά κολασμένες (για σάντουιτς). Κοντοσούβλι ανώτερο από τα εξειδικευμένα σουβλάδικα που έχουμε ανατολικά. Σουτζουκάκια υπερπρόστυχα με έναν σκασμό σκόρδο και μπαχαρικά (όπως μου αρέσουν). Μπιφτέκι κρεάτινο, αλλά plain χωρίς πολλά πολλά. Δεν το προτιμώ έτσι αλλά θεωρώ πως είναι καλή εναλλακτική για όποιον θέλει κάτι σε κιμά χωρίς πολλά μπαχάρια.

Θα γίνουν επαναλήψεις, αλλά as it is μου φάνηκε σαν μια εξαιρετική και αρκούντως ποιοτική επιλογή για delivery σε σάντουιτς.

Έχω δοκιμάσει 7-8 φορές με συχνότητα 1 φορά το χρόνο και τελευταία Φλεβάρη του 24. Δυστυχώς οι εντυπώσεις πάντα οι ίδιες και όχι καλές. Απίστευτα λαδερά τα σάντουιτς, κάτι που αν θα συνοδεύονταν με πρόστυχο κρεατάκι θα το θεωρούσα θετικό. Αντίθετα όμως ότι και αν έχω φάει (γύρος, πανσέτα, σουβλάκι) μου φάνηκε άνευρο και μέτριο (στην καλύτερη) ποιοτικά. Απλά μου αρέσει πάρα πολύ το κλίμα και η φάση του μαγαζιού, οπότε προσπαθώ με το ζόρι να μου αρέσει. Λογικά θα ξαναπάρω του χρόνου.

Κάτι ακόμα. Το παιδί στο πιάνο (πολύ καλός), έπαιζε από τις 9μιση που πήγαμε μέχρι τις 12 που φύγαμε χωρίς ούτε 5 λεπτά διάλειμμα. Μιλάμε για κανονικό ΤΣΑΠΙΣΜΑ. Ελπίζω να παίρνει καλό μεροκάματο.

Δοκιμάστηκε εν τέλη Φλεβάρη του '24. Είχαμε προ παραγγείλει 3μιση κιλά πρόβειο παϊδάκι και είπαμε τα υπόλοιπα να τα κανονίσει ο σεφ. Δοκιμάστηκαν:

~Πιπεριές Φλωρίνης - Καλές
~Χόρτα - Πολύ καλά. Από τις λίγες φορές σε εστιατόρια που δεν έρχονται σαν χυλός.
~Μπουράτα - Καλή
~Τυροκαυτερή - Πολύ καλή. Ένιωθες τη φέτα.
~Μελιτζανοσαλάτα - ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ με άπειρο σκόρδο.
~Περέκ με κατσικίσιο τυρί - Πολύ καλό και ελαφρύ χωρίς να θες να τα βγάλεις από την τηγανίλα.
~Μπουγιουρντί - ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. Το κίτρινο τυρί που είχε από πάνω ήταν από άλλο πλανήτη.
~Πατάτες - Πολύ καλές
~Κρασί Allegrini Amarone - Εξαιρετικό, αλλά έχουμε πιει καλύτερα Ιταλικά σε πολύ χαμηλότερη τιμή.
~Πρόβεια Παϊδάκια - Καλά, ΑΛΛΑ έχω φάει πολύ καλύτερο πρόβειο σε Δυτική Μακεδονία και Ήπειρο. Θα πω πως ακόμα και στις Βέργες, αν τα πετύχεις σε καλή μέρα, τα παϊδάκια τους είναι καλύτερα. Χάσαν αρκετά και από το ψήσιμο στο αέριο αντί κάρβουνου. Το μεγάλο συν πως ήταν όντως παϊδάκια ΟΛΑ, γιατί 9 στις 10 φορές μαζί με τα παϊδάκια σου βάζουν και νεφραμιές και άλλες κοντινές υποδιαίστερες κοπές.
~Πάβλοβα - Πολύ καλή, παρ' όλο που δεν μου αρέσει σαν γλυκό.
~Σοκολάτα με πιπέρι και παγωτό μόκα - Εξαιρετική. Το καλύτερο από τα γλυκά.
~Προφιτερόλ - Κακό για τα γούστα μου. Πολύ γλυκό, πολύ γαλακτερό, πολύ αραιωμένο, και τα φουντούκια απο πάνω για μένα άκυρα.
~Παλαιωμένο τσίπουρο Τυρνάβου - Καλό, αλλά επειδή γενικά πίνω από ελάχιστο εώς καθόλου αλκοόλ δεν μπόρεσα να το εκτιμήσω όπως θα έπρεπε.

Συμπερασματικά πρόκειται για εστιατόριο με απλή κουζίνα και εξαιρετική πρώτη ύλη χωρίς φανφάρες, όπως μου αρέσει. Το πρόβειο το περίμενα καλύτερο και δεν ανταποκρίθηκε στο έπακρο, αλλά συνολικά το εστιατόριο θεωρώ πως αξίζει την πολύ καλή φήμη του. Πληρώσαμε με το φιλοδώρημα 150Ε το άτομο (4 άτομα), αλλά ανέβηκε πολύ το κόστος λόγο του ακριβού κρασιού (200 Ε). Διαφορετικά θα δίναμε στα ~90 ευρώ το άτομο, που νομίζω πως είναι fair, για αυτή την ποιότητα και αυτό το σέρβις, παρ'ολο που κοιτώντας τον κατάλογο παθαίνεις εγκεφαλικό (μελιτζανοσαλάτα 17 ευρώ κτλ.). Πολύ καλή εντύπωση το κέρασμα 3 γλυκών + το παλαιωμένο τσίπουρο.

Έχω πάρει πολλές φορές, μέσα σε 3 διαφορετικές δεκαετίες από όταν ακόμα ήμουν μαθητής στο Κρατικό Ωδείο απέναντι. Οι εντυπώσεις ανέκαθεν οι ίδιες. Παρ' ότι "χειροποίητη" έχει ένα από τα χειρότερα φύλλα που έχω φάει, μέσα στην κακή λαδίλα και με μία τηγανιτή υφή, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει και ο Piroski από κάτω. Η γέμισή του σε όλες τις μπουγάτσες επίσης αδιάφορη. Κάθεται και σαν τούβλο στο στομάχι αν φας πολλές.

Το έχω επισκεφθεί πολλές φορές την τελευταία διετία. Αυτό που ξεχωρίζω είναι τα αλείμματά του (βούτυρα ξηρών καρπών, πραλίνες) που για μένα είναι τα καλύτερα της πόλης με διαφορά, σε εξωφρενικές όμως τιμές. Πχ. το φυστικοβούτυρο που είναι το φτηνότερο άλειμμα βγαίνει στα 14 + ευρώ το κιλό ενώ στον ανταγωνισμό κοστίζει από 5 έως 8. Μιλάμε για τρελές διαφορές. Οι πραλινες του βγαίνουν στα 35 περίπου ευρώ το κιλό, αλλά είναι όντως εξαιρετικές. Ξέρω από μέσα πως στην αρχή χρησιμοποιούσε τους ίδιους καρπους για φάγωμα και σε αλειμματα. Αργότερα άρχισε να χρησιμοποιεί χαμηλότερης ποιότητας καρπούς για τα αλείμματα, αλλά πάλι πολύ πάνω από τον ανταγωνισμό. Αξίζει μεν, αλλά με αστερίσκο για το αν όντως αξίζει να πληρώνεις τοσο.

Δεν ξέρω αν βγαίνω λίγο off topic, αλλά ακούω συχνά δεξιά και αριστερά για το Μοδιάνο που έχει χάσει τον λαϊκό του χαρακτήρα. Αν δεν κάνω λάθος (και πιθανόν να κάνω, οπότε συγχωρέστε με), ιστορικά το Μοδιάνο δεν θεωρούνταν η πιο "ακριβή" - αστική αγορά, σε αντίθεση με το Καπάνι που θεωρούνταν η φτηνή- "λαϊκή"?

Έχω πάρει αρκετές φορές την περίοδο 2022-2024. Μου αρέσει πολύ το φύλλο τους. Πολλές στρώσεις από λεπτά φυλλαράκια, μέτριας τραγανότητας, όπως το προτιμώ. Γέμιση πιο ουδέτερη σε κρέμα και τυρί, αλλά σε γενικές γραμμές καλή. Ο κιμάς τους μου φαίνεται άνοστος. Το θεωρώ το καλύτερο μπουγατσατζίδικο της Καλαμαριάς.

Δοκιμάστηκε μέσω παραγγελίας Φλεβάρη 2024. Κλασική ελληνικότατη 90ς pizza, αλλά σε καλές τιμές και με σχετικά καλής ποιότητας υλικά. Σίγουρα δεν τρελάθηκα αλλά είναι 100% τίμια. Θα μπορούσα να ξαναπάρω αλλά δεν θα το επιδίωκα κιόλας.

Το επισκέφτηκα Φλεβάρη 2024. Τα κλασικά κεμπαπάκια που ξέρουμε. Έχουν μέσα και αρνί, αλλά μάλλον αμφιβόλου ποιότητας κρίνοντας από την επίγευση που αφήνουν. Πανσέτες λεπτοκομμένες, σχετικά ζουμερές, αλμυρές και νόστιμες. Πατάτες φρέσκες με κεφαλοτύρι καλούτσικες. Αλοιφές δικές τους ισχυρίζονται. Τυροκαυτερή αρκετά πηχτή και τυρένια. Μου άρεσε. Πάπρικα αδιάφορη.

Περιβάλλον τρέντυ με 2ης διαλογής σκυλάδικα. Το φαγητό είναι οκ προς το καλό σε νορμάλ τιμές. Θα μπορούσα να ξαναπάω.

Έχω πάρει κάποιες φορές μέσω delivery και πακέτο. Ενώ τα κρέατα ποιοτικά κινούνται στα πλαίσια του μέσου όρου, και είναι όντως στεγνά, οι χαμηλές τιμές, οι καλές αλοιφές (κάποιες δικές τους), το ψήσιμο στο κάρβουνο, η ευγένεια των παιδιών που το δουλεύουν, οι φρέσκες πατατες και η απουσία δυσάρεστης λαδίλας, για μένα το καθιστούν άξιο στήριξης.

Έχω φάει πολλές φορές, ιδιαίτερα ως παιδί και έφηβος. Έχει χειροποίητες μπουγάτσες σε εξαιρετικές τιμές. Η γέμιση του σε όλες (ιδιαίτερα κρέμα και κιμά, τυρί όχι τόσο), μου αρέσει πολύ, ενώ για το φύλλο του δεν τρελαίνομαι. Πλέον παίρνω σπάνια, καθώς όταν βρίσκομαι στην περιοχή συνήθως καταλήγω στο Βασιλείου, που όντως έχει χυδαίες τιμές, αλλά πιστεύω πως η μπουγάτσα του ποιοτικά είναι άνετα μέσα στο τοπ 3 της πόλης.

Έχω δοκιμάσει πολλές φορές μέσω παραγγελίας τον τελευταίο χρόνο. Η κρέμα καλούτσικη, το τυρί προς το καλό, ο κιμάς έχει την κλασική γλυκίζουσα υφή που δεν μου αρέσει (και συνήθως δεν έχει και το καλύτερο κρέας όταν ακολουθείται αυτή η κατεύθυνση). Πάντως στο τεστ των τριών μερίδων αποτυγχάνει γιατί κάθονται σαν τούβλο (για μένα οι 3 μερίδες είναι το τεστ για την ποιότητα των λαδιών/βουτύρων/φύλλου. Όταν η μπουγάτσα είναι καλή είμαι μια χαρά).

Γενικά όμως είναι αποδεκτή επιλογή για delivery, και σε σχετικά καλές τιμές για χειροποίητη.

Έχω πάρει πολλές φορές τον τελευταίο χρόνο, πάντα μέσω παραγγελίας. Δεν έχω γράψει κριτική γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι να γράψω, με μπερδεύει. Αρχικά να πω πως οι τιμές στις κλασικές μπουγάτσες είναι εξαιρετικές. 2 ευρώ η μερίδα που είναι μεγάλη, και στις 3 άλλη μία δώρο.

Ταυτόχρονα έχει τους περισσότερους και πιο κουλούς συνδυασμούς μπουγάτσας που έχω δει ποτέ. Παραδειγματικά έχει μπουγάτσα με καπνιστό σκουμπρί και κρεμμύδι, με χαβιάρι και ροκφόρ, με χαλούμι και προσούτο κτλ. Έχει ατελείωτους συνδυασμούς και κάθε μέρα ποιοι είναι available είναι άγνωστο. Η τιμολόγηση στις περιεργες μπουγάτσες δεν έχει καμία λογική. ΠΧ. Κοτόπουλο με κρέμα γάλακτος και πιπεριές στα 2.4. Κοτόπουλο με Φιλαδέλφια και πιπεριές στα 9 ευρώ !!.

Από τις πιο περίεργες το έχω πάει safe και δεν έχω πάρει πολλές για να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Στις κλασικές μπουγάτσες όμως η γεύση είναι προς το μέτριο και κάθονται και αρκετά βαριά.

Δοκιμή Ιανουάριος 2024. Λούμπεν μαγαζί με τα καλά και τα κακά του (πολύ ευγενικά τα παιδιά στο σέρβις, αλλά κακόγουστη 90ς αισθητική, σκυλάδικα και κάπνισμα σε κλειστό χώρο).

~Πρόβειο παϊδάκι - Για δεδομένα Θεσσαλονίκης μπορεί να θεωρηθεί καλό. Σίγουρα πάνω από το μέσο όρο. Η τίμη στα 29 ευρώ το κιλό. Το μισό κιλό που παρήγγειλα δεν φαινόταν να είναι πάνω από 350-400 γρ.
~Χειροποίητη τυροκαυτερή - καλούτσικη.
~Πάπρικα εμπορίου - οκ
~Πατάτες - Προτηγανισμένες αλλά καλοτηγανισμένες οπότε ΟΚ
~Λοιπά κρέατα (σουβλάκι, πανσέτα, μπιφτεκάκι) - στην ευρύτερη σφαίρα του μέσου όρου

Συνολικά ικανοποιητικό το αποτέλεσμα, χωρίς όμως τρελές συγκινήσεις, και καθώς για να το βρω ερχόμενος από ανατολικά περνούσα στενά απο βουνά λαγκάδια (gps μέσω Νεάπολης), + την κατάσταση με το fly over, δεν νομίζω να ξαναπάω εύκολα. Αν είσαι στη γειτονιά όμως νομίζω αξίζει.

@Jimador Ο μόνος μου αστερίσκος είναι σχετικά με τις κοπές, που δεν είναι υψηλή μαγειρική. Είναι το πιο απλό πιάτο που υπάρχει. Ψητό κρέας με αλάτι. Απλά ξεφεύγουν σε τιμές διότι πολύ απλά και το κόστος της πρώτης ύλης είναι παρανοϊκά ακριβό.

Πέρα από αυτό, συμφωνώ με το πνεύμα του ποστ, και έχω ρίξει άπειρο κράξιμο σε μαγαζιά αυτού του ύφους, συχνά όμως, όχι δικαίως. Στην τελική σε μεγάλο βαθμό φταίει και η δικιά μου ανεπάρκεια να κρίνω τέτοιου είδους μαγειρική, καθώς δεν έχω ιδέα, με αποτέλεσμα 9 στις 10 φορές οι γεύσεις να μου φαίνονται ασύνδετες. Άλλοι άνθρωποι που είναι μυημένοι σε αυτή την κουζίνα έχουν πολύ καλύτερα κριτήρια από εμένα. Προσωπικά, καθώς ανήκω στα μεσαία στρώμματα εισοδηματικά, τα ρίσκα που θα πάρω για να δοκιμάσω τέτοια κουζίνα είναι λίγα, επομένως δύσκολα θα μπορέσω να "μυηθώ".

Όπως κορυφαίο είναι ένα μοιρολόι του Πετρολούκα Χαλκιά (που απο μουσικολογικής άποψης δεν είναι καθόλου απλό, αλλά σίγουρα είναι άκρως λαϊκό), κορυφαίο είναι και ένα πολυτροπικό έργο του Igor Stravinsky. Για να εκτιμήσεις σε πολλαπλά επίπεδα και τα 2, χρειάζεται αντίστοιχη "εκπαίδευση".

Αφήνοντας αυτό στην άκρη όμως, καθώς είμαι μια ζωή βλάχος και κρεατοφάγος, και ξοδεύω το μισό μου εισόδημα στην κρεατοφαγία, θεωρώ πως έχω πολύ καλό κριτήριο στα κρέατα. Όταν λοιπόν σε ένα γκουρμέ εστιατόριο μου φέρουν ένα πιάτο που μοιάζει με το μωρό από το Eraserhead, και έχει μια περιγραφή τύπου "φουά γκρα πτεροδάκτυλου ελευθέρας πτήσης, με φιλέτο προβατίνας μαριναρισμένο σε φραγκοστάφυλα χαμένης Ατλαντίδας", και η προβατίνα μέσα στον όλο χαμό είναι μέτρια ή και κακή (που θα το καταλάβω), αρχίζω και βγάζω καπνούς από τα αυτιά (και αυτό δυστυχώς συμβαίνει συχνά). Υπάρχει το γκουρμέ που είναι όντως υψηλή μαγειρική, υπάρχει και το "γκουρμέ" που είναι απλά δήθεν. Εγώ είμαι ανίκανος να ξεχωρίσω το ένα από το άλλο (με εξαίρεση την πρώτη ύλη στο κρέας).

Συμπαθέστατο συνοικιακό γυράκι. Πολύ τίμια και η πανσέτα. Ωραίο κρεμμύδι (κόκκινο και εύγεστο).
Δηλώνει στον γυρό χειροποίητος. 100% χειροποίητος δεν είναι σίγουρα, αλλά πολύ πιθανόνον να είναι ημιχειροποίητος (δικό τους μαρινάρισμα-μπαχάρωμα).

Καθώς ο ιδιοκτήτης είναι drummer και μουσικόφιλος, αλλά παράλληλα πρόκειται και για sports cafe (πέρα από μπυραρία - πιτσαρία), το όνομα έχει διττή σημασία και αναφέρεται τόσο στον George Martin (παραγωγό - ενορχηστρωτή των Beatles), όσο και στον George Best (ποδοσφαιριστή της Manchester United που επίσης αποκαλούνταν 5th Beatle, λόγω του ότι ζούσε σαν ροκ σταρ, παρ' ότι αθλητής).

Το μαγαζί έχει πίτσες, μακαρονάδες και 2 burger τα οποία είναι πολύ καλά δεδομένων των συνθηκών (χαμηλές τιμές, και ουσιαστικά μιλάμε για cafe/bar). Οι τιμές τόσο στο φαϊ όσο και στα ποτά/ροφήματα είναι πολύ καλές. Παίζει και κέρασμα πίτσας αρκετά συχνά αν κάνεις κατανάλωση ή/και σε ξέρει. Ο Ιδιοκτήτης ήταν και μέχρι πρότινος ο ιδρυτής - κύριος μέτοχος του Ραλετάντο (τόσο στην παλιά όσο και στη νέα διεύθυνση).

To περιβάλλον είναι ένα κλασικό σκοτεινό μπαρ που παίζει κυρίως ροκ 60ς-80ς, επιτρέπεται το κάπνισμα και συνολικά δημιουργεί μια ατμόσφαιρα σαν να 'σαι σε τραγούδι του Tom Waits. Μου αρέσει.

Και για το φιλοσοφικό του θέματος, τα βραβεία γενικότερα δεν λένε και τίποτα. Το Rocky είχε πάρει το όσκαρ πάνω απο τον Ταξιτζή, ο John Mclaughlin ή ακόμα και οι Led Zeppelin έχουν 1 grammy σε αντίθεση από καλλιτέχνες τύπου Drake που τα παίρνουν με το τσουβάλι κτλ.

@Varethika ton prologo, αν μιλάς για μένα δεν μιλούσα για χρηματισμό, αλλά για γνωριμίες κτλ. Όπως είπα δεν ξέρω, δεν με νοιάζει, και επειδή άκουσα πράγματα από εστιάτορες, μπορεί να τίθεται και ζήτημα εμπάθειας ως ένα βαθμό. Η ταβέρνα πάντως δεν είναι κάτι φοβερό. Αν θες τη γνώμη μου, παίζει μεγάλο ρόλο η προώθηση του "τοπικού ", αλλά και απο ελληνικές κοπές έχω φάει πολύ καλύτερες αλλού.

Πολλά έχουν ακουστεί για τον χρυσό σκούφο του Ανδρέα στους εστιατορικούς κύκλους. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί δεν ξέρω και τι ισχύει στην τελική (και δεν με νοιάζει). Είναι μια decent επαρχιακή χασαποταβέρνα, αλλά στα κρέατά του δεν υπάρχει τίποτα premium. Just sayin'.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους. Θα κάνω μια ανασκόπηση του 2023 για τα αγαπημένα μαγαζιά της πόλης και όποιος θέλει μπορεί να συμμετέχει, με όποιον τρόπο θέλει.

ΚΡΕΑΣ (πλην γύρου):

S Tier:
- ΠΑΛΙΑ ΑΘΗΝΑ (σταθερά, δεν χρειάζονται σχόλια)

Α Tier:
- ΒΕΡΓΕΣ ΛΑΓΕΣ (παρ' όλη την αντιπάθεια και τις ενστάσεις και την διακύμανση, όταν είναι καλό είναι ΠΟΛΥ καλό)
- ΟΨΟΠΟΙΩΝ ΜΑΓΓΑΝΕΙΑΙ
- L' ALBERO DE LA VITA (Τα 2 τελευταία χάνουν το S Tier, λόγω του ψησίματος σε αέριο αντί για κάρβουνο, το ότι ενώ έχουν καλές κοπές δεν φέρνουν τις κορυφαίες, και επειδή σε γλυκά σαλάτες κτλ. βαράνε στην τιμή χωρίς το αποτέλεσμα να ανταποκρίνεται).

B Tier:
- ΣΟΥΜΑΚΙ (ενώ θεωρώ το πρόβατό του σαν πρώτη ύλη μέτριο, και είμαι κάθετος προς αυτό, έχει γενικά πολύ καλή και προσεγμένη κουζίνα).
- ΜΕΔΟΥΛΙ (σε κάθε επίσκεψη οι εντυπώσεις μου είναι και λίγο χειρότερες, αλλά θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες επιλογές της πόλης για ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ. Όχι τεμάχια - μερίδες).
- ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ (απλά λαϊκά πράγματα, αλλα φτιαγμένα με μεράκι από πολύ καλούς και τίμιους ανθρώπους)
-Θα μπορούσα να προσθέσω καμιά δεκαριά ακόμα εδώ αλλά αυτά μου έκαναν εντύπωση το '23

ΓΥΡΟΣ:

S Tier:
- ΕΞΠΡΕΣ (σταθερά, δεν χρειάζονται σχόλια)

A Tier:
- ΖΑΜΠΕΤΟΓΛΟΥ (Εξαιρετικά τα πάντα και χειροποίητα. Χάνει από το ψήσιμο στο αέριο)
- ΠΑΝΟΣ (Spicy χειροποίητος γύρος, κάρβουνο στα υπόλοιπα)

B Tier:
- ΚΩΣΤΑΣ (Σταθερή αξία, καλός ημιχειροποίητος γύρος)
- ΤΣΟΜΠΑΝΟΣ (δεν είναι κάτι φοβερό, αλλά είναι ο καλύτερος ανατολικά σε "σουβλίσιο" γύρο)
- JUNIOR (Λαϊκός, φτηνός, πάνω από το μέσο όρο)

ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ

S tier:
- ΔΗΜΟΣ (Σταθερά, δεν χρειάζονται σχόλια)
- ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (Φουλ ποιότητα, ασυναγώνιστη μπουγάτσα τυρί)

A Tier:
- BOUGATSART (Δυνατό entry)
- ΜΠΑΝΤΗΣ (ιστορικό μαγαζί, ενδιαφέρουσα μπουγάτσα κιμά με κόκκινη σάλτσα)

Β Tier:
- Μπουγατσάδικο (καθαρή χειροποίητη μπουγάτσα, ευχάριστη έκπληξη)
- Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να προστεθούν εδώ αλλά αυτό για το 2023

ΨΑΡΙ

S tier:
- MΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ (σταθερά, χωρίς σχόλια)

A Tier:
- ΜΟΥΡΓΑ (το αγαπημένο μου από τα πιο "δημιουργικά")
- ΗΛΙΟΠΕΤΡΑ (παρ'ολη την σχετικά αρνητική μου κριτική, είναι ποιοτικό και τα προβλήματα που έχω με αυτού του είδους την κουζίνα έχουν να κάνουν με τα δικά μου κόμπλεξ)

Δεν συνεχίζω γιατί σπάνια τρώω ψάρι έξω

ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΑ

S Tier:
- Γ. ΕΛΕΝΙΔΗΣ

Δεν βάζω κανέναν άλλο καθώς υπάρχει πληθώρα ζαχαροπλαστείων που ειδικεύονται σε διαφορετικά πράγματα, αλλά κατά τη γνώμη μου μόνο αυτό αγγίζει αυτιστικά επίπεδα προσήλωσης στην τελειότητα της παρασκευής των λιγοστών τους προϊόντων.

Απωθημένο που δεν έχει δοκιμαστεί: SALONICA RESTAURANT (Είμαι σίγουρος ότι θα πάει high A ή και S Tier όταν το δοκιμάσω).

Αν αυτό το σχόλιο φάνηκε εμπαθές στον φίλο Alexandro, που να διαβάσει κάποια από τα δικά μου :p . Στα του μαγαζιού ισχύει πως οι τιμές του είναι χυδαίες για μπουγάτσα, αλλά είναι πραγματικά ΠΟΛΥ καλός. Δεν τα μετανιώνω ποτέ αυτά που δίνω.

@Varethika ton prologo.

Μιλάμε καθαρά για υποκειμενικά κριτήρια αλλά οι 3 αγαπημένες μου εμένα είναι:
1) Δήμος στην Τριανδρία. Λίγο πιο λαϊκή μπουγάτσα με αρκετό λαδάκι και οχι τόσο τραγανό φύλλο, αλλά καλής ποιότητας. Τρομερος κιμάς τρομερή μπουγάτσα σοκολάτα. Καλύτερα η επίσκεψη πριν τις 10 γιατί γίνεται λαϊκό προσκύνημα.
2) Βασιλείου στην Κάτω Τούμπα. Πολύ τραγανό φύλλο, οριακά σαν χωριάτικη πίτα με πλούσια κρέμα καταπληκτικό τυρί. Προσωπικά προτιμώ το φύλλο λίγο πιο μαλακό αλλα είναι φουλ ποιοτική μπουγάτσα (και από τις πιο ακριβές της πόλης).
3) Bougatsart στη Δελφών. Ποιοτικό φύλλο και καλή γέμιση, με μόνη μου ένσταση την υπερβολικά γλυκιά κρέμα.