Πληροφορίες
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Μέλος από 21/03/2016
Έγινε μέλος με πρόσκληση από τον χρήστη ταβερνοαλάνι
Περισσότερα στοιχεία προσεχώς :-)
Εικόνες (6)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Εξωτερικά
Εξωτερικά
Ψυγείο
Σχόλια (34)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
- 3 άτομα 45€ και δεν καταφέραμε να τελειώσουμε το φαΐ. Ομολογουμένως δεν ήπιαμε, αλλά VFM
- Το φαγητό δεν το αποζητάω, αλλά ήταν τουλάχιστον ΟΚ με εκλάμψεις καλού
- Μέσα είχε πάρτυ με δυνατή μουσική και όλοι χορεύανε. Καλή ηχομόνωση γιατί έξω δεν τους ακούγαμε
- Το σέρβις με ανησυχούσε λίγο, αλλά τα παιδιά ευγενικά κι εξυπηρετικά
Τοποθεσία 11/10: + στους προλαλήσαντες, συν εύκολη προσέγγιση και παρκάρισμα
Φαγητό απλώς ΟΚ. Δεν υπήρχαν αστοχίες, αλλά δε μου έχει μείνει τίποτα
Σέρβις βάση: τα παιδιά συμπαθέστατα, αλλά δίνανε μια εντύπωση ότι μας αγνοούσαν κατά διαστήματα, ενώ υπήρξαν πράγματα που ζητήσαμε και δεν έχουν φέρει.
Έχω τη διάθεση να ξαναπάω, αλλά πιστεύω πως υπάρχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης.
Φτάσαμε σχετικά καθυστερημένοι σε σχέση με την υπόλοιπη παρέα μας (13:
Η μουσική θα έλεγα αισχρή, και συνδυάζεται με μια γενικότερη εντύπωση νυχτερινού μαγαζιού. Η μέρα ήταν «χαρά Θεού», αλλά το μαγαζί (βλέπει στο Βορά), είχε μια σκοτεινιά. Η όλη μου παραμονή ήταν πολύ άβολη.
Το φαγητό είναι υπερπαραγωγή. Τα πιάτα εξαιρετικά τεχνικά και με φοβερή διασφάλιση ποιότητας. Απλά δεν ξέρω αν είναι βιώσιμο για τις―χαμηλές σχετικά―τιμές του.
Ίσως ξαναπήγαινα λόγω παρέας, αλλά δεν είναι του γούστου μου.
Άλλη μια επιχείρηση, μετά από 2-3 που δεν κατάφεραν να στεριώσουν, ύστερα από το κλείσιμο του παλιού Ομίλου.
Μενού με θαλασσινά μικρό και συνεκτικό, με μύδια σαγανάκι-τηγανητά (μη διαθέσιμα), θράψαλο τηγανητό (σχετικά καλό), μπακαλιάρο σκορδαλιά (κακό και κακή σκορδαλιά).
Πολίτικη/πικάντικη όχι στα στάνταρ μου, μπουγιουρντί μη-καυτερό και ξερό.
Ψωμί του τοστ.
Τιμές στο μέσο όρο, δεν πλήρωσα εγώ...
Συνολικά λυπάμαι για την κακή κριτική. Θα το ξαναεπισκεφτώ για τον ωραίο εξωτερικό χώρο και λόγω του ότι είναι στέκι δεκαετιών για εμάς, αλλά δε μπορώ να έχω προσδοκίες.
Ο χώρος είναι ευχάριστος, χωράει να εξυπηρετήσει αρκετό κόσμο και άνετα.
Δύο βαρέλια με κρητική μπύρα (ξανθιά-μαύρη), και η τσικουδιά του συνήθως καλή: μας έχει τύχει κακή, την οποία μας την άλλαξαν χωρίς πρόβλημα.
Το αντικριστό τους είναι πολύ καλό, το τσιγαριαστό επίσης. Λουκάνικα ξυδάτα έτσι κι έτσι, αν ήταν πιο λεπτά θα μου άρεζαν καλύτερα.
Μαραθοπιτάκια καλά, σταμναγκάθι οκ αλλά λίγο. Ο ντάκος είχε ένα πολύ γευστικό τυρί (μυζήθρα;), αλλά επίσης μικρή μερίδα και πολύ το παξιμάδι.
Γενικά το φαΐ σχετικά βαρύ, θα περίμενα περισσότερες επιλογές από λαχανικά και όσπρια σε κρητικό.
Παράπονο που δεν έχει επιλογή για λίγες ελιές, κάτι να τσιμπάς με τη ρακή.
Τιμή στα €25 το άτομο, πολύ λογική. Βολική επιλογή για όποιον μένει στην περιοχή.
Ιδανικό μέρος για να παραγγείλετε tagliere con salumi e formaggi, δηλαδή πιατέλα με τυριά και αλλαντικά.
Θα φέρει μαζί ζεστά ψωμιά, tigelle (ένα πιτάκι που φτιάχνουν εδώ), crescentine (άλλο πιτάκι, τηγανητό που φουσκώνει).
Να ζητήσετε και crostini, ψωμάκια ψημένα με διάφορα αποπάνω (τυριά, παντσέτες)
Από primo θα πρότεινα τη gramigna con salciccia e zafferano. Είναι ένα χοντρό μακαρονάκι που κάνει ωραίο αλντέντε, με φρέσκο λουκάνικο και σαφράν.
Θα βρείτε τα περισσότερα τυπικά μπολονέζικα πιάτα (λαζάνια, ταλιατέλλες με ραγού, τορτελίνια), όλα σε πολύ υψηλό στάνταρ.
Η τιραμισού του είναι εξαιρετική, μην τη χάσετε εφόσον υπάρχει (του Broccaindosso λίγο καλύτερη).
Από κρασιά, δοκιμάστε το Lambrusco (€18 τη φιάλη).
Πιο οικονομικό και αρκετά καλό είναι και το χύμα του, κόκκινο Sangiovese.
€30/άτομο με κρασί, τυπικές τιμές για οστερία.
Χύμα ατμόσφαιρα, μπορεί να πέσετε σε φωνακλάδικες παρέες.
Καλό θα ήταν να κλείσετε τραπέζι, γεμίζει γρήγορα.
Το Broccaindosso είναι από τις τυπικές Οστερίες της Μπολόνια.
Η Οστερία είναι ό,
Το προτείνω ανεπιφύλακτα για μια εισαγωγή στη μπολονέζικη κουζίνα. Θα βρείτε όλα τα τυπικά πιάτα σε καλές εκτελέσεις.
Θα ήθελα να μην αναζητείτε το «τέλειο»: δεν υπάρχει η τέλεια ραγού, ούτε τα τέλεια λαζάνια. Εδώ, όσο και στις άλλες οστερίες, θα τα βρείτε σε υψηλό στάνταρ.
Προτείνω το assaggio με primi (τουλάχιστον για 2 άτομα), που σου επιτρέπει να κάνεις ντεκγουστασιόν (15€/άτομο για 2 πιάτα, 18 για 3), με επιλογή από τις στάνταρ μπολονέζικες πάστες.
Κοτολέτα αλα μπολονιέζε και καρπάτσιο με carne salata είναι δύο ακόμα πιάτα που μπορώ να προτείνω, καθότι τα δοκίμασα πρόσφατα.
Όλα είναι υψηλού στάνταρ*, γι’ αυτό να πάρετε ό,
Το τυπικό κρασί της περιοχής είναι το Lambrusco (€16 η φιάλη), ένα κόκκινο ΚΑΙ αφρώδες που πίνεται κρύο. Ταιριάζει γενικά με τα πιάτα, αλλά και οι ντόπιοι δεν είναι σπαστικοί με το ταίριασμα.
Δροσιστικό και το δικό τους (della casa) αφρώδες λευκό με €12.
Να ρωτήσετε για τιραμισού. Δεν την έχουν στον κατάλογο, αλλά συχνά υπάρχει διαθέσιμη προς €6 τη μερίδα. Είναι η καλύτερη που έχω φάει (μετά από αυτή της Κάτε).
Μαγαζί πολύ στην κουλτούρα του ταβερνοχώρου
Με 30€ το άτομο θα ευχαριστηθείτε φαΐ και κρασί.
Η κράτηση σχεδόν επιβάλλεται, αλλά Κυριακή βρήκα το ίδιο απόγευμα καλώντας κατά τις 6μισή.
*Σε αντίθεση με την ελληνική νοοτροπία των μεγάλων μενού, εδώ Μπολόνια (και στην Ιταλία γενικότερα) θα βρείτε πολύ μικρά (συχνά εκνευριστικά μικρά) μενού, αλλά όλα πολύ φροντισμένα.
**Δεν υπάρχει «Ιταλικό» φαγητό στην Ιταλία. Όλα τα καλά εστιατόρια θα έχουν το τοπικό φαγητό κάποιας περιοχής. Δε θα βρείτε καρμπονάρα π.
Η χωριάτικη, οι τηγανητές πατάτες κι η ψητή μελιτζάνα είναι αχίλλειος πτέρνα.
Μπιφτέκια, μύδια αχνιστά και μύδια τηγανητά ήταν πιο ΟΚ επιλογές.
Χάιλάιτ για ’μένα ο μαρινάτος γαύρος, με δάφνη και μπούκοβο, πολύ ιδιαίτερος.
Το φαγητό ήταν ΟΚ, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Φρέσκο και καλοψημένο ψάρι, χωριάτικη μέτρια, πατάτες τηγανητές καλές, σαλάτα με σολωμό οκ, όχι του γούστου μου. Κορμός και παγωτό στο τέλος, μοσχοβολούσε πραλίνα (και τις δυο μέρες).
Η τήρηση των μέτρων σε καλό σχετικά επίπεδο.
Αν πάτε να χαϊδέψετε και την Ίρμα, τη μαύρη σκυλίτσα που κάνει βουτιές και είναι πολύ φιλική.
Σε σχέση με το διπλανό μαγαζί, τον Αρίστο, που γράφει στην πινακίδα «Τηρούμε "
Πολύ θετική εντύπωση η τήρηση των μέτρων: ίσως ο Ανδροκλής είναι ο πιο πρόθυμος, με τα πάντα στην εντέλεια!
Για το περιβάλλον ό,
Ο Ανδροκλής έχει έναν πολιτισμό και μια ξήγα στο πως λειτουργεί το μαγαζί: καφέ σερβίρει από τις 11:
Το φαγητό του σίγουρα δεν είναι σπουδαίο, αλλά διαχειρίζεται σωστά τις προσδοκίες του πελάτη: μερίδα πανσέτα και μερίδα σουβλάκια αποδεκτά. Πατάτες προκάτ, αλοιφές επίσης (αλλά καλές), κρέας νόστιμο αλλά όχι ΑΑ (απλώς Α ή και Β είναι αποδεκτό για καντίνα από ’μένα). Η χωριάτική του ωραία· η ντομάτα μ’ενθουσίασε και τον ρώτησα από που τις παίρνει. Πολύ τίμια μου λέει ότι μια του βγαίνουν καλές, μια όχι.
Η συνολική εμπειρία παίρνει άριστα.
Όμορφο δρομάκι, έξω από τα τουριστάδικα της περατζάδας τόσο-όσο. Λίγα τραπεζάκια έξω. Μένει λίγο πιο αργά από αντίστοιχα άλλα εστιατόρια, που κλείνουν 10.
Πήραμε ορεκτικά, τηγανητή αγκινάρα εβραϊκή (carcioffo all a guidia). Με το λαδάκι της, χωρίς να είναι πολύ βαριά. Καθαρισμένη, με λίγα φαγώσιμα φύλλα τραγανιστά, φαγώθηκε ολόκληρη. Τηγανητός κολοκυθοανθός με μοτσαρέλα, λίγο αλευρωμένους, ζουμερός κι αρωματικός.
Σπαγγέτι αλλά βόνγκολε, με όστρακα, υπέροχο. Αλ ντέντε με το σκόρδο και το μαϊντανό όπως πρέπει. Μέτσε αλλά γκρίτσια (κοντά ριγκατόνι με guanciale και πεκκορίνο, σαν καρμπονάρα χωρίς αυγό) ωραία αλμυρά, λιπαρά αλλά ελαφριά.
Λευκό κρασί δικό τους, αρωματικό αλλά όχι πολύ γευστικό. Gelato pistaccio στο τέλος, πολύ καλό. Πληρώσαμε 2 άτομα €40 περίπου, ένα απ’τα καλύτερα γεύματα που έκανα και θα το μνημονεύω.
Η ώρα ήταν 5μισή, που σημαίνει ότι ο ήλιος έδυε, και θα θέλαμε να ‘ταν λίγο πιο νωρίς η αλήθεια.
Στο μέρος φτάνεις πιο εύκολα απ’ό,
Φαΐ δεν έφαγα, λίγο μπουγιουρντί και λίγα κολοκυθάκια τηγανητά με σκορδαλιά. Και οκ, ήταν προς το κακό, άτεχνα. Επιφυλάσσομαι αν φέρνει φρέσκα ψάρια.
Ο ιδιοκτήτης κι η σερβιτόρα ομιλητικοί κι ευγενέστατοι.
Η μουσική λίγο δυνατά, αλλά έβαλε Παπάζη προς το τέλος, οπότε από ‘μένα είναι ναι.
Γενικά θα ξαναπάω, όχι τόσο για το φαγητό, αλλά για τη θέα και τη συνολική άποψη.
Το σέρβις άθλιο. Βαρειά κουβέντα και δυστυχώς η αρμόζουσα. Οι σερβιτόροι είναι σχεδόν είρωνες, αυτή η ειρωνία του ηλίθιου μαθητή που νομίζει ότι ο δάσκαλος δεν τον βλέπει που μιλάει, και κάνει και τον έξυπνο. Μείναμε με την αίσθηση ότι παρέες που κάτσαν μετά από μας, παρήγγειλαν νωρίτερα. Κρίμα, και το μάνατζμεντ θα πρέπει να πάρει μέτρα, καταρχήν να είναι εντάξει με τα εργασιακά, διότι τέτοιες συμπεριφορές συχνά είναι παθητική αντίσταση.
Δε θα το πρότεινα για above average
Σέρβις γρήγορο κι ευγενικό, χωρίς πολλές περιστροφές. Τιμές λαϊκές.
Σοφρίτο απίστευτο, κοτόσουπα αυγολέμονο πολύ καλή. Λεπτομέρεια στα πάντα, με πατάτες φούρνου να είναι μαλακές αλλά να μη λιώνουν, το κοτόπουλο ν’ αποκολλάται το κρέας απ’ το κόκκαλο χωρίς αυτό να διαλύεται.
Σ’ ένα μέρος με άνω του μετρίου φαΐ σχεδόν παντού, ο Ρουβάς κατάφερε να ξεχωρίσει ως εξαιρετικός.
Μαγειρίο φάση, μου θύμισε την Καμμένη Γωνιά στη Θεσσαλονίκη. Πιστεύω τα φαγητά του θα είναι και λίγο ζήτημα τύχης, τι ώρα θα πας και τι θα βρεις.
Το σέρβις ήταν καλό, αν και λίγο «αδιάκριτο», ρωτώντας μας κάθε 10’ αν είναι όλα καλά―και δε νομίζω ότι δείχναμε να μην πηγαίνει κάτι καλά.
Το μενού έχει πιο νεόκοπα και δημιουργικά πιάτα, μαζί με τα παραδοσιακά. Πήραμε μια «Ελληνική Caesar'
Κυρίως παπαρδέλες με μοσχαρίσια ουρά και σοφρίτο. Το σοφρίτο του όχι σπουδαίο (συγκρίνοντάς το με του Ρουβά που έφαγα πιο ύστερα). Η ουρά ήταν μαγειρεμένη με τον τυπικό―απ’ ό,
Συνολική τιμή 50€ για δυο άτομα, χωρίς κρασί. Θα το πρότεινα σε ευκατάστατο τουρίστα που θα μείνει λίγες μέρες, ή θα ξαναπήγαινα για να φάω μελάνια σουπιάς κλπ., και σίγουρα όχι σύντομα. Ας πούμε 6.
Στο διαταύτα τώρα. Μας ξεκίνησε με ένα κάρυ (ρύζι, κοτόπουλο, λαχανικά), για 4 υποτίθεται άτομα. Η μερίδα ηλταν τεράστια, τόσο ώστε τελειώνοντας να έχουμε φάει σχεδόν κανονικά. Μας ρώτησε πόσο καυτερό το θέλαμε, διότι «συνήθως οι κοπέλες δεν αντέχουν». Συμβιβάστηκα με μέτριο. Το πιάτο θα το έλεγες εντάξει. Σίγουρα δεν ήταν του γούστου μου, με την έννοια ότι γλύκιζε λίγο.
Αφού το τελειώσαμε (αν δεν το καθαρίσεις δε σε περνάει στην επόμενη φάση), περάσαμε στα ribs. Παίζει να είναι και το μόνο μέρος που μπορείς να βρεις ribs στην πόλη και ανικανοποίητο δεν πρόκειται να σ’ αφήσουν. Λιώνουν στο στόμα κανονικά. Αν είναι να κάνω μια κριτική, θα μπορούσαν ένα τσικ παραπάνω στο αλάτι.
Σύνολο €25/άτομο με πολλές, πολλές, πολλές μπύρες-κι έχει μια ωραία ελαφριά pilsener που δεν την έχω δει στο μάρκετ. Σίγουρα θα ξαναπάω, θέλω να φάω το ινδονησιακό κάρυ με γαρίδες και μύδια, καθώς και τα μπέργκερ που δεν προκάμαμε.
Μάλλον ότι ακούγεται για τον τύπο προέρχεται από ανθρώπους που του κάναν υποδείξεις ή θέλησαν κάποια ιδιαίτερη μεταχείριση. Το αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι περήφανοι για τις συνταγές τους και θεωρούν ότι το να τους ζητήσεις να σ’ αλλάξουν κάτι είναι γι’ αυτούς άσχημο και κοπιώδες και το σέβομαι, γιατί είμαι ένας απ’ αυτούς τους ανθρώπους.
Γενικά θα ξαναπήγαινα. Και το «ούζο―τσίπουρο με γλυκάνισο» μ’ άρεσε, και καλούτσικους μεζέδες μου βγάλαν, ντάξει, ανάλογα τη φάση, αν είσαι κωλόφαρδος και παίξει κάνα φεσκοτηγανισμένο και φρεσκοψαρεμένο ψάρι θα την κάνεις ταράτσα. Αυτό βέβαια ισχύει για παντού εκεί γύρω, αλλά για το συγκεκριμένο μέρος I can testify
https:
και χαζεύοντας το σάιτ, είδα το Ναταλί και θυμήθηκα μια ωραία φάση, τον Αύγουστο που μας πέρασε, με μπύρα Hoegaarden κι ευτυχώς χωρίς μαλάκα με καπέλο.
Παιδιά, όσο μπορείτε να έρχεστε, είναι ωραία να μη χαθούν τέτοια μέρη απ’ την πόλη.
Είναι ένα παιδί που την έχει την πιτσαρία μόνος του και κάνει όλη τη δουλειά. Φέρνει πολύ καλά υλικά (γκοργκοντζόλα, σαλάμι, πεπερόνι), φτιάχνει πολύ καλή ζύμη, έχει λίγα αναδιπλούμενα τραπεζάκια και καρέκλες στο πεζοδρόμιο, ψαγμένα αναψυκτικά όπως Dr. Pepper. Με 10€ χορταίνουν 2 άτομα.