Κριτική για εστιατόριο με ένα αστέρι michelin στην Αθήνα ΛΙΝΟΥ ΣΟΥΜΠΑΣΗΣ & ΣΙΑ.
Κάναμε τηλεφωνικη κράτηση και μας είπαν ότι είχανε μόνο σε πάγκο για δύο άτομα. Δεχτήκαμε και φτάσαμε στην ώρα μας 8:30μμ. Η πρώτη εντύπωση: το εστιατοριο είναι κάπου σε ενα στεναχωρο στενο στην αρχή του Ψυρρή. Στην εισοδο περνας μέσα από ενα χωλ που έχει ταμείο και κουζίνα ανοιχτή. Η κεντρικη σαλα ειναι γυρω στα 80τμ και πρόκειται για έναν πρωην υποφωτισμενο βιοτεχνικό χώρο στον οποίο δεν έχει γίνει καμία ουσιαστικη αρχιτεκτονικη παρέμβαση. Τα πατώματα ειναι παλιά μωσαϊκά, οι τοιχοι ασπρισμένοι με καποιους σδιαφορους πινακες τεχνης, χωρις ψευδοροφές, με κουφωματα παλια, χωρις κουρτινες, χαλια ή κατι να ζεσταινει το χωρο και να μειωνει τους θορυβους. Τα τραπέζια και ο ικαρεκλες απο λαμαρινα, με ψευδοindustrual αισθητική και με πολυ μικρη αποσταση απο διπλανα τραπεζια, σε σημειο να μην υπαρχουν εμφανεις δισδρομοι να διασχισεις τη σαλα. Οι αβολες "σκληρες"καρεκλες όταν μετακινούνται κάνουν πάρα πολύ θόρυβο σε ενα χώρο που ο ηχος αντανακλαται εντονα. Το εστιατοριο διαθετει και τραπέζια σε εξωτερικο χωρο σε ένα στενο δρομάκι από την άλλη πλευρά από το οποίο περνάνε αυτοκίνητα διπλα απο την κατεκλα σου!
Οδηγηθηκαμε απο τη σερβιτόρα σε ένα στενοχωρο και στενάχωρο πάγκο πλατους 40-50 εκατ. στον οποίο η θέα μας ήταν ο τοιχος μπροστά μας. Τα διπλανά τραπέζια μεγάλες παρέας σχεδον κολλητά πάνω μας.
Περιμέναμε γύρω στα 15 λεπτά σε ενα ημιγεματο απο κοσμο εστιατοριο για να έρθουν μας ρωτήσουν αν θέλουμε νερό και άλλα 10 λεπτά και αφού το ζητήσαμε γοα να παραγγειλουμε.
Η anantguard καρτα μενου ειναι αλλοπροσαλλη. Τυπωμενο χαρτι Α4 με ημερήσιο μενου, με σβησμενο με μαρκαδορο κάποιο ειδος, χωρις να ξερεις με την πρωτη ματια τι ειναι πρωτο, τι ειναι κυριο και με θαλασσινα και κρεατα ανακατεμενα χωρις συνοχη και σαφη δομη.
Οταν ήρθε η σερβιτορα να παρει παραγγελια, μας γνωστοποιησε ότι δεν υπηρχαν ηδη δυο ειδη απο την καρτα, πραγμα αδιανοητο για 9 η ωρα το βραδυ σε γεματο εστιατοριο. Οι τιμες εριστικα κι αδικσιολογητα ακριβες για κατι που δεν παιρνεις αισθηση απο την πρωτη εντυπωση οτι εχει value (πχ κοτοπουλο με μανιταρια 28 ευρω). Δωσαμε συνολικα 76 ευρω για ένα ξυνο νερο, ενα κοκορέτσι, μια σαλάτα με ντοματίνια και ένα πρώτο με μοσχαρισιο ταρτάρ και ξεροτήγανο. Εάν κάναμε κανονική παραγγελία ο λογαριασμος ανετα ξεπερνάει τα 70€ το άτομο χωρίς το κρασί. Μας προσφέρανε διαφορετικες γευσεις απο μπουκιες ψωμι με ενδιαφερουσες γευσεις μαζι με αγουρελαιο κι ανθο αλατιου. Τα σκληροφλουδα ντοματίνια μαζι με 2 φυλα βασιλικού και μια κουταλιά σουπας ασπρο τυρι ήταν πλημμυρισμένα στο λάδι και γευστικα κάτω του μετριου. Το επισης κατω του μετριου ταρταρ μαζι με το ξεροτηγανο δεν ηταν καλα "δουλεμενο" και ειχε εντονη γευση και οψη του αυγου. Η μεγαλη απογοητευση ήταν στο κοκορέτσι το οποίο ήρθε σε πέντε ροδέλες σε αισθητα χλιαρη θερμοκρασία, υπερβολικά αλατισμένο, με υπερβολικα μπαχαρικά που καλυπταν την αισθηση του κρεατος.
Συνολικά ενα 8/20 σε ενα πολυσυζητημενο αστερατο εστιατοριο. Θελαμε ταχιστα να απαλλαγουμε από την κακη aftertaste του κοκορετσιου στο στόμα μας και ένα χειροποιητο και τίμιο παγωτό gelato σε διπλανο παγωτατζιδικο ήταν ότι έπρεπε για να ξεχάσουμε την αρνητική εμπειρία μας. Σε κανει να αναρωτιεσαι πλεον και τα κριτήρια βραβευσεων του οδηγου michelin. Εκτός κι αν πεσαμε απλως σε μια κακη βραδια του εστιατοριου....
Κάναμε τηλεφωνικη κράτηση και μας είπαν ότι είχανε μόνο σε πάγκο για δύο άτομα. Δεχτήκαμε και φτάσαμε στην ώρα μας 8:
Οδηγηθηκαμε απο τη σερβιτόρα σε ένα στενοχωρο και στενάχωρο πάγκο πλατους 40-50 εκατ. στον οποίο η θέα μας ήταν ο τοιχος μπροστά μας. Τα διπλανά τραπέζια μεγάλες παρέας σχεδον κολλητά πάνω μας.
Περιμέναμε γύρω στα 15 λεπτά σε ενα ημιγεματο απο κοσμο εστιατοριο για να έρθουν μας ρωτήσουν αν θέλουμε νερό και άλλα 10 λεπτά και αφού το ζητήσαμε γοα να παραγγειλουμε.
Η anantguard καρτα μενου ειναι αλλοπροσαλλη. Τυπωμενο χαρτι Α4 με ημερήσιο μενου, με σβησμενο με μαρκαδορο κάποιο ειδος, χωρις να ξερεις με την πρωτη ματια τι ειναι πρωτο, τι ειναι κυριο και με θαλασσινα και κρεατα ανακατεμενα χωρις συνοχη και σαφη δομη.
Οταν ήρθε η σερβιτορα να παρει παραγγελια, μας γνωστοποιησε ότι δεν υπηρχαν ηδη δυο ειδη απο την καρτα, πραγμα αδιανοητο για 9 η ωρα το βραδυ σε γεματο εστιατοριο. Οι τιμες εριστικα κι αδικσιολογητα ακριβες για κατι που δεν παιρνεις αισθηση απο την πρωτη εντυπωση οτι εχει value (πχ κοτοπουλο με μανιταρια 28 ευρω). Δωσαμε συνολικα 76 ευρω για ένα ξυνο νερο, ενα κοκορέτσι, μια σαλάτα με ντοματίνια και ένα πρώτο με μοσχαρισιο ταρτάρ και ξεροτήγανο. Εάν κάναμε κανονική παραγγελία ο λογαριασμος ανετα ξεπερνάει τα 70€ το άτομο χωρίς το κρασί. Μας προσφέρανε διαφορετικες γευσεις απο μπουκιες ψωμι με ενδιαφερουσες γευσεις μαζι με αγουρελαιο κι ανθο αλατιου. Τα σκληροφλουδα ντοματίνια μαζι με 2 φυλα βασιλικού και μια κουταλιά σουπας ασπρο τυρι ήταν πλημμυρισμένα στο λάδι και γευστικα κάτω του μετριου. Το επισης κατω του μετριου ταρταρ μαζι με το ξεροτηγανο δεν ηταν καλα "
Συνολικά ενα 8/20 σε ενα πολυσυζητημενο αστερατο εστιατοριο. Θελαμε ταχιστα να απαλλαγουμε από την κακη aftertaste του κοκορετσιου στο στόμα μας και ένα χειροποιητο και τίμιο παγωτό gelato σε διπλανο παγωτατζιδικο ήταν ότι έπρεπε για να ξεχάσουμε την αρνητική εμπειρία μας. Σε κανει να αναρωτιεσαι πλεον και τα κριτήρια βραβευσεων του οδηγου michelin. Εκτός κι αν πεσαμε απλως σε μια κακη βραδια του εστιατοριου....