Επισκέφτηκα το μαγαζί τη μέρα Πέμπτη, γύρω στις 7. Το μαγαζί γεμάτο, βρήκα έναν τύπο που μάλλον έκανε το pr του μαγαζιού με εξυπηρετήσε με μισή καρδιά όταν του είπα ότι είμαι 1 άτομο παρόλο που υπήρχε μόνο 1 θέση κενή ανάμεσα σε 2 ζευγάρια έχοντας διώξει 2 άτομα μπροστά μου. Άργησαν να μου δώσουν το μενού και ακόμα περισσότερο να μου πάρουν παραγγελία προσπαθοντας 2 φορές να καλέσω τη σερβιτόρα χωρίς ανταπόκριση, μερικώς δικαιολογημένη γιατί γινόταν πανικός μέχρι και το αγόρι pr έφερνε πιάτα γιατί η κατάσταση ήταν απελπιστική. Με δυσκολία κατάφερα και παρήγγειλα. Τα πιάτα ευτυχώς ήρθαν γρήγορα. Πήρα τα ραμεν των 13€ καρδιά κοτόπουλο (μου διαφεύγει η ονομασία) Γλώσσα μοσχαρίσια και κόκα κόλα. Συνοδευτικά και κυρίως ήρθαν με διάφορα 3 λεπτών γιατί δεν γίνεται να κάθεσαι όσο θες σε αυτό το μαγαζί ο χρόνος είναι χρήμα. Εν τέλη το 1 ζευγάρι από τα αριστερά μου έφυγε και ο pr έβαλε μια παρέα φίλων του 3 άτομα μην έχοντας χώρο να βάλω και τα 2 χέρια μου στο τραπέζι και να ακουμπάω την πλάτη του άγνωστου αδερφού μου. Ο χώρος ωραίος αλλά λες και έμπαινα σε κλαμπ και όχι μόνο λόγο στριμωγματος αλλά και τα ντεσιμπέλ ήταν δυνατά ( συγκεκριμένα πιο δυνατά από την μπυραρία που πηγαίνω συχνά) μπερδεμένο κονσεπτ. Το ραμεν ήταν οκ, πολύ αλμυρά όπως συνηθίζεται αλλά η γεύση ήταν απλά κάτι που μπορώ να κάνω σπίτι μου, τα νουντλς ήταν ωραία και υπήρχε μια οξύτητα, το αυγό σωστό ( για τα γούστα μου) και ωραίο, οκ έχουν υλικά ελάχιστα πάνω από το μέσο όρο αλλά δεν ξέρουν τι σημαίνει εξυπηρέτηση. Η καρδιά κοτόπουλο ήταν το καλύτερο πιάτο αλλά όχι κάτι που θα πεις Ω ναι θα πάω σε αυτό το μαγαζί για να το ξανά γευτώ ( η καλύτερα για να τους ξαναανεχτω να με υποτιμούν). Η γλώσσα μακριά από τα γούστα μου έφυγε όπως ήρθε το πιάτο με μια τυπική ερωτήση γιατί με την απάντηση δεν θέλω άλλο. Η κόκα κόλα θα ήταν το καλύτερο γευστικά πιάτο χαχα που θα γευομουν αν ερχόταν χαχα. Τους καληνυχτισα και έφυγα σαν την αλεπού. Μου έδωσε την αίσθηση κακής οργάνωσης, τι ιδέα βρήκαμε για να τα κονομησουμε ( όπως είναι ο σκοπός κάθε μαγαζιού αλλά δημιουργοντας αξία στον πελάτη και όχι Έλα να το χτίσουμε μαζί, και πλήρωσε πριμιουμ μέχρι να το βρούμε). Στο δίπλα τράπεζα ένα αγόρι είχε ξετρελαθει με το ραμεν του θυμησαν ναρουτο. Ελπίζω να καλυτερέψει με το χρόνο όπως ένα κρασί και στην επόμενη επίσκεψη από ερασιτεχνικό φαστ φουντ ( ναι φαστ γιατί πάνω από 20 με 30 λεπτά δεν κάθεσαι) γίνει μαγαζί για φαγητό. Αυτή ήταν η δική μου εμπειρία αν το επισκεφτείτε εσείς μπορεί να έχετε μια τελείως διαφορετική εμπειρία και ιδιαίτερα αν είστε φίλος του pr θα σας βάλει σε θέση για 2 άτομα όσοι κι αν είστε δεν βαριέσαι.