Κατερίνα [έχει κλείσει]

Γι' αυτό υπάρχει η νιότη, για να είμαστε απερίσκεπτοι :) Πάντως δεν το ανέφερα σαν σπόντα, απλώς αιτιολόγησα γιατί χρησιμοποίησα ένα γενικό και αόριστο tag.

Ισχυει αμα θελεις σβησε το σχολιο μου..ειμαι πολυ νεος και πραττω απερισκεπτα ακομα :p

Και επειδή δεν είναι το μόνο, καθιερώνεται το tag #[ακατάλληλο για ανηλίκους] για τέτοια μαγαζιά, γιατί το #κωλόμπαρο ή #κονσομασιόν είναι πολύ περιγραφικό :)

Φαγαδικο και κωλομπαρο σε ενα !!ελληνικη πατεντα

Για κατι τετοια ξεχασμενα διαμαντακια λατρευω το "νεκροταφειο" !

@ταβερνοαλάνι , θα' χει 3-4 χρόνια. Ακριβώς δε θυμάμαι και...δεν κοιτάω να ρωτήσω τη συνδαιτυμόνα μου, για ...ευνοήτους λόγους.

@Nikolas τρομερή ιστορία! Θυμάσαι έτος;

Τό' βλεπα από καιρό και μου είχε γίνει καρφί στο μάτι καθώς περνούσαμε κάθε μέρα απο μπροστά, στο δρόμο για το σπίτι. Κάποια στιγμή, με χιλιάδες εκκλήσεις στο...φιλότιμο, την αγάπη, το ...μητρικό ένστικτο (???....), τον πατριωτισμό και άλλα γενικότερα, κατάφερα τη γυναίκα μου να με συνοδεύσει σ' αυτό το εκ πρώτης - και εκ δευτέρας.. - όψεως χαμαιτυπείο. Με το που μπήκαμε, ένοιωσα στον αέρα οσμές απόλυτης λαϊκότητας και πιθανού κινδύνου, ανάμικτες. Τέσσερις - πέντε κυρίες αλβανικής και σλάβικης καταγωγής μας έριχναν λοξές , μάλλον απορημένες ματιές. Το γιατί, φάνηκε αμέσως από τις κινήσεις προς τα υπόλοιπα τραπέζια, πάντα με έναν άντε δύο καθιστούς, αυστηρά άντρες. Μία-μία πήγαινε, καθόταν δίπλα στους πελάτες και ρωτούσε αν θα την κεράσουν από το κρασί που υπήρχε ήδη στο τραπέζι ή κάτι ξεχωριστά. Επιανε κουβέντα, έπινε και κάνα ποτήρι , ίσως και δεύτερο....άλλα δεν είδα. Μοιραία μια πανύψηλη, καρδαμωμένη, από τις ανωτέρω, ήρθε - με κάποιο δισταγμό ειν' αλήθεια, αφού εγώ....συνοδευόμουνα- και στο τραπέζι μας. Κοιτώντας πάντοτε λοξά τη γυναίκα μου, έκατσε δίπλα μου και ζήτησε κρασί από την καράφα μας..Ηπιαμε, τσουγκρίσαμε, μου είπε στην υγειά μου αλλά όχι και στην υγειά της γυναίκας μου (αποφάσισε μάλλον να την αγνοήσει..) , ρώτησε αν θα πιούμε κι άλλο και εκεί της έσκασα το μυστικό "να τσιμπήσουμε δεν έχει τίποτα?". Εμεινε κάτι δεύτερα παγωμένη σα να είδε τζεντάϊ με το φωτόσπαθο κι ύστερα ξαναρώτησε (για σιγουριά) "ΘΑ ΦΑΤΕ????". Κούνησα το κεφάλι "ναι" , ψιθύρισε κάτι για παντσέτες , χόρτα, πατάτες, τζατζίκια κλπ, είπα "φέρε απ' όλα" και έφυγε σφαίρα, Μπήκε στο παραδιπλανό παράπηγμα που φαινόταν κλειστό (σβηστά φώτα, κεπέγκι....) και κάποια στιγμή βγήκε από κει με την παραγγελία μας. Στο μεταξύ , ένα τραπέζι ακόμη (άντρας μόνος του φυσικά) έτρωγε και σε μερικά άλλα είχε ανάψει το κέφι και οι κοπέλες είχαν έρθει "αρκετά - αλλά όχι επικίνδυνα- κοντά" με τους πελάτες....Τελικός απολογισμός : πατάτα φρεσκοτηγανισμένη, χεράτη και καυτή. Παντσέτες στη σχάρα, λίγο αρπαγμένες αλλά όπως μου ψιθύρισε σφυριχτά κοιτώντας με κατευθείαν στα μάτια η γυναίκα μου "μην τολμήσεις!..." , εν τέλει όμως πολύ καλύτερες απο πολλές ταβερνοκαντίνες που είχα τσεκάρει, χόρτα καλά κ τζατζίκι προφανώς εμπορίου, καλό και σπιρτόζικο. Λογαριασμός, πάνω κάτω κανα εικοσάρικο, πιό vfm πεθαίνεις...Τελειώνοντας πρότεινα στη γυναίκα να ρωτήσουμε μπας και κεράσουν τίποτε σε γλυκό αλλά ήταν η δεύτερη φορά που μου επανέλαβε στον ίδιο τόνο "ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ!"...... R.I.P.