Σχολαρχείο

Περπατήσαμε στην αρχαία οδό Τριπόδων , φωτογραφήσαμε τη σωζόμενη "Οικία Κοκοβίκου", δλδ το σκηνικό της ταινίας "Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα" ("Αντωνάκη μου !"...."Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω!"... " Τι είναι ο άνθρωπος; Ένα τίποτα!" ) και δίπλα ακριβώς στην εκκλησία όπου τελέσθηκε το μυστήριο του γάμου των πρωταγωνιστών (Γιώργος Κωνσταντίνου & Μάρω Κοντού) βρήκαμε το "Σχολαρχείον", το παλιό στέκι των κοπανατζήδων μαθητών & φοιτητών (εξ ού και το όνομα).
Συμπαθητική ατμόσφαιρα και φιλικός σερβιτόρος. Το φαγητό αποδεκτό, σε μικρομεσαίες μερίδες.

Από τις χειρότερες εμπειρίες. Βρωμίλοι ιδρωμένοι σερβιτόροι καταρχήν, κάτι απαράδεκτο για μένα. Και σου φέρναν ένα δίσκο με όλα τα πιάτα πάνω να διαλέξεις, το 95% κρύα και πολλών ωρών. Δε μας άρεσαν όλα όσα είχε και πήραμε και μια καλαμαράκια, τα οποία ήταν κρύα, λάστιχα και το κουρκούτι παπαριασμένο. Οι τιμές πανάκριβες, ενδειτικά πατάτες τηγανητές 4ε μισή μερίδα και μπύρα Άλφα 330ml 4 ευρώ.

Ειχα παει πριν 10-15 χρονια φοιτητικο ταβερνειο με το αντιστοιχο κλιμα,τιμες και ποιοτητα.