Βρίσκεται σε ήσυχη τοποθεσία, μακριά από τα πολύβουα στενοσόκακα του κέντρου. Έχει αρκετά πιάτα από την τουρκική κουζίνα και καλές τιμές. Ωστόσο δεν ενθουσιαστήκαμε και τόσο πολύ με το φαγητό, ώστε να πούμε ότι θα ξαναπάμε στο μέλλον.
Και τελικά πέρασαν δέκα χρόνια ώσπου να ξαναβρεθώ στον Τούρκο. Τον επισκεφτήκαμε ένα ζεστό βραδάκι καθημερινής του Σεπτέμβρη, με τις ψαρότρατες του Αμβρακικού να λικνίζονται νωχελικά κάτω από το φεγγαρόφωτο. Ελάχιστα πράγματα άλλαξαν (το όνομα «Τζίτζικας» είναι ένα από αυτά). Πήραμε μία από τα ίδια για να θυμηθούμε τα παλιά. Φάγαμε και φύγαμε.
Ο Τούρκος δεν άλλαξε, αλλάξαμε εμείς. Τα ευαίσθητα πλέον στομάχια μας δυσανασχετούν στα καμμένα τηγανόλαδα και στα τσιγαριστά σκόρδα. Θα μπορούσαμε βέβαια να είχαμε επιλέξει κάτι πιο ελαφρύ, έχει αρκετές επιλογές σε ψητά κλπ. Δεν το ευχαριστήθηκα. Κατά τ’ άλλα, παραμένει λαϊκός και τίμιος και το μέρος ιδανικό για τα ήσυχα, ζεστά βραδάκια.
Προσοχή! Τα σχόλια που ακολουθούν γράφτηκαν πριν από 4 χρόνια τουλάχιστον.
Ο χαρακτήρας του καταστήματος πιθανόν να έχει αλλάξει από τότε και επομένως ενδέχεται τα σχόλια να αποκλίνουν από τη σημερινή πραγματικότητα.
ξεκινησαμε απο τα γιαννενα για πρεβεζα για να παμε στον ''τουρκο''. πολυ σωστη επιλογη. μαγαζι διπλα στη θαλασσα. ο εξωτερικος χωρος ωραιος.
ο χασαν που ηταν πολυ ευγενικος, δουλευε μεσα εξω μονος.
απο φαι πηραμε μια σαλατα με διαφορα λαχανικα και σως αβοκαντο, 2 παστουρμαδοπιτες, ενα λαχματζουν, ενα χιουνκιαρ, χοιρινα φιλετακια με σως φετας, ολα παρα πολυ νοστιμα. οι γευσεις πολυ κοντα σ'αυτες που εχω φαει στην istanbul και σε τουρκικα μαγαζια σε νησια. μεγαλες μεριδες σε νορμαλ τιμες τιμες αφου για τα παραπανω + 3 μπυρες, 1 τσιπουρο και 2 κολες 53€. το μαγαζι αξιζει
Το είχα ακούσει από πολλούς Πρεβεζάνους κι ως ευσυνείδητος ταβερνοχωρίτης έπρεπε να το επισκεφτώ. Το μαγαζί είναι ευρέως γνωστό ως "ο Τούρκος", το όνομα "Μαργαρώνα" δεν το βρήκα γραμμένο πουθενά αλλού παρά μόνο στην απόδειξη και στην ομώνυμη σαλάτα. Βρίσκεται σ'ένα χαμηλό κτίσμα που δεν το πιάνει το μάτι σου, αμέσως πριν την είσοδο του ξενοδοχείου Margarona Royal. Δεν έχει ταμπέλα, το καταλαβαίνεις από τα τραπεζοκαθίσματα και τα σταθμευμένα οχήματα.
Πήραμε:
Παστουρμαδόπιτα: βαριά όσο θά'πρεπε να είναι, αρκετά καλή και μυρωδάτη (σσ: χωρίς το τσιμένι ο παστουρμάς) στα 5 ευρώ
Σαλάτα κοτόπουλο τσεντές (με επιφύλαξη το όνομα): όλα τα λεφτά, αλλά άγνωστο γιατί κατατάσσεται στις σαλάτες. Υπόστρωμα από φρέσκο ψωμί σε λεπτές φέτες, από πάνω τσιγαρισμένο σκόρδο και κόκκινο πιπέρι, από πάνω μια καλή ποσότητα μαριναρισμένο κοτόπουλο, από πάνω γιαούρτι, βαλέ ακόμη μια πρέζα από το τσιγαρισμένο σκόρδο, δώσε και λίγο μαρουλάκι (α, η σαλάτα!) κι έγινε πανδαισία. Μεγάλη μερίδα, στα 6 ευρώ.
Πατάτα γεμιστή με ροκφόρ και κιμά: ενδιαφέρον πιάτο, σαν τεράστια πατατοκροκέτα γεμιστή με κιμά (το ροκφόρ στη ζύμη της πατατοκροκέτας), αλλά σκότωσε όλες τις γεύσεις η γκούντις σως μέσα στην οποία κολυμπούσε (δες φωτό). Κρίμα. 5 euros
Χοιρινά φιλετάκια με σάλτσα φέτας: Αρκετά καλό, η φέτα μπορεί να μη φαίνεται, αλλά κρύβεται έντεχνα στη σάλτσα. Μεγάλη μερίδα, δεν αντέξαμε να τη φάμε ολόκληρη, στα 10 ευρώ
Βάλε και 2 μεγάλες άμστελ, σύνολο 31 ευρώ. Χωρίς κουβέρ, με κερασμένα φρούτα στο τέλος.
Γενικά έχει ενδιαφέρον η κουζίνα του, χωρίς να είναι τέλεια, και αξίζει μια στο τόσο για την αλλαγή. Επίσης αξίζει γιατί έχει πάντα δροσιά, είναι μέσα στη βλάστηση και τ' απόγευμα που φυσάει η μπουκαδούρα είναι όνειρο. Αμέσως μόλις βαρεθώ τα παραδοσιακά τσιπουράδικα, θα ξαναπάω.
Ο Τούρκος δεν άλλαξε, αλλάξαμε εμείς. Τα ευαίσθητα πλέον στομάχια μας δυσανασχετούν στα καμμένα τηγανόλαδα και στα τσιγαριστά σκόρδα. Θα μπορούσαμε βέβαια να είχαμε επιλέξει κάτι πιο ελαφρύ, έχει αρκετές επιλογές σε ψητά κλπ. Δεν το ευχαριστήθηκα. Κατά τ’ άλλα, παραμένει λαϊκός και τίμιος και το μέρος ιδανικό για τα ήσυχα, ζεστά βραδάκια.
ο χασαν που ηταν πολυ ευγενικος, δουλευε μεσα εξω μονος.
απο φαι πηραμε μια σαλατα με διαφορα λαχανικα και σως αβοκαντο, 2 παστουρμαδοπιτες, ενα λαχματζουν, ενα χιουνκιαρ, χοιρινα φιλετακια με σως φετας, ολα παρα πολυ νοστιμα. οι γευσεις πολυ κοντα σ'
Πήραμε:
Παστουρμαδόπιτα: βαριά όσο θά'
Σαλάτα κοτόπουλο τσεντές (με επιφύλαξη το όνομα): όλα τα λεφτά, αλλά άγνωστο γιατί κατατάσσεται στις σαλάτες. Υπόστρωμα από φρέσκο ψωμί σε λεπτές φέτες, από πάνω τσιγαρισμένο σκόρδο και κόκκινο πιπέρι, από πάνω μια καλή ποσότητα μαριναρισμένο κοτόπουλο, από πάνω γιαούρτι, βαλέ ακόμη μια πρέζα από το τσιγαρισμένο σκόρδο, δώσε και λίγο μαρουλάκι (α, η σαλάτα!) κι έγινε πανδαισία. Μεγάλη μερίδα, στα 6 ευρώ.
Πατάτα γεμιστή με ροκφόρ και κιμά: ενδιαφέρον πιάτο, σαν τεράστια πατατοκροκέτα γεμιστή με κιμά (το ροκφόρ στη ζύμη της πατατοκροκέτας), αλλά σκότωσε όλες τις γεύσεις η γκούντις σως μέσα στην οποία κολυμπούσε (δες φωτό). Κρίμα. 5 euros
Χοιρινά φιλετάκια με σάλτσα φέτας: Αρκετά καλό, η φέτα μπορεί να μη φαίνεται, αλλά κρύβεται έντεχνα στη σάλτσα. Μεγάλη μερίδα, δεν αντέξαμε να τη φάμε ολόκληρη, στα 10 ευρώ
Βάλε και 2 μεγάλες άμστελ, σύνολο 31 ευρώ. Χωρίς κουβέρ, με κερασμένα φρούτα στο τέλος.
Γενικά έχει ενδιαφέρον η κουζίνα του, χωρίς να είναι τέλεια, και αξίζει μια στο τόσο για την αλλαγή. Επίσης αξίζει γιατί έχει πάντα δροσιά, είναι μέσα στη βλάστηση και τ' απόγευμα που φυσάει η μπουκαδούρα είναι όνειρο. Αμέσως μόλις βαρεθώ τα παραδοσιακά τσιπουράδικα, θα ξαναπάω.