Η νοσταλγία

Η παλιά "Νοσταλγία" ήταν το μέρος που επί χρόνια πήγαινα σε σχεδόν εβδομαδιαία βάση για να δω ποδόσφαιρο. Το κλείσιμο ήταν πλήγμα. Είπα να δοκιμάσω την καινούρια βερσιόν για το χθεσινοβραδινό ματς μιας και παρατήρησα πως από τη στιγμή που άνοιξε το μαγαζί γεμίζει αυτόματα αλλά με εντελώς καινούριους θαμώνες.

Έτσι όπως ήμουν εξόριστος σε ένα σκαμπό στο πυρ το εξώτερον, μακριά από την τηλεόραση, έστηνα στο μυαλό μου τους μύδρους που θα γράψω για τις αντιθέσεις σε σχέση με το παλιό μαγαζί, μια ολοκαίνουρια ραψωδία της Ιλιάδας, ένα καινούριο "Κατηγορώ" του piroski.

Μετά όμως αποφάσισα πως δεν θα ήταν δίκαιο. Θα πω απλά λοιπόν πως το σέρβις είναι λίγο βαρύ, το καφενείο θέλει κράτηση, η ρετσίνα βασιλική έχει 5 ευρώ, τα σουβλάκια είναι ΟΚ χωρίς να εντυπωσιάσουν και απόδειξη δεν έχει.