Το Στέκι της Παρέας

Πήγαμε 2 άτομα πρώτο σαββατοκύριακο του Ιουνίου. Πήραμε:

- σαρδέλες, οι οποίες ήταν εντελώς μέτριες
- καλαμαράκια, που ήταν μια χαρά, το κλασικό πιάτο
- μελιτζανοσαλάτα, η οποία ήταν ουσιαστικά μια ψημένη μελιτζάνα και από πάνω τα υλικά της, όποτε ήθελε ανακάτεμα. Ωραία ήταν, έκαιγε από το σκόρδο οριακά ενοχλητικά. Δεν έχω ξαναφάει τόσο σκόρδο ποτέ μου.
- πατάτες τηγανητές, καλές, πολύ ψιλοκομμένες για τα γούστα μου, ήταν λίγο σαν τσιπς
- χταπόδι, το μελανό σημείο, καθώς ήταν 1 μικρό πλοκάμι, απλώς οκ σε γεύση και τιμολογημενό στο εξωφρενικό ποσό των 16€
- ψωμί, οκ
- τσίπουρο χύμα, μια χαρά και με αρκετή κατανάλωση χωρίς παρενέργειες

Ο ιδιοκτήτης λαϊκιστής αλλά όχι πρήχτης, είχε την καντίνα Coconut λίγο παραδίπλα μέχρι πέρυσι όπως μας είπε. Κέρασε κάποια καραφάκια τσίπουρο, κέρασε και μαζί με αυτά μια μεγάλη πιατέλα με τυριά και σαλάτες, κέρασε και κάτι σφηνάκια. Η μουσική μετά από κάποια φάση που ήμασταν οι τελευταίοι το απόγευμα ανυπόφορη για τα γούστα μου και δυνατά. Με χαρά μας ρώτησε για το πόσο μας άρεσε το ρεπερτόριο, οπότε υποθέτω να μας ευχαριστήσει ήθελε ο άνθρωπος, απλά κατάφερε δυστυχώς το αντίθετο λόγω ασυμφωνίας αισθητικής. Από τιμές, αν εξαιρέσουμε το χταπόδι που είναι εντελώς εκτός, παίζει στο όριο του νορμάλ και του ακριβούτσικου για αυτό που δίνει, μας βγήκε 30€/άτομο. (Αν το χταπόδι είχε πχ τα μισά και τα υπόλοιπα ήταν μισό με ένα ευρώ κάτω θα πετύχαινε διάνα στην λογική τιμολόγηση). Τρομερή δροσιά κάτω από τις λευκές, ο χώρος δεν έχει αλλάξει καθόλου σε σχέση με την προηγούμενη ιδιοκτησία, όπως και οι ταμπέλες. Δεν αναφέρεται πουθενά ως "νέο" στέκι της παρέας και στην πληρωμή (με κάρτα) εμφανίζεται το όνομα του ιδιοκτήτη. Απόδειξη στο τραπέζι δεν ήρθε για να δω επωνυμία. Θα ξαναπήγαινα λόγω τοποθεσίας-δροσιάς για κάποιο τσιπουράκι, αλλά και για να δοκιμάσω και τα κρεατικά του, κρατώντας μικρό καλάθι γιατί η πρώτη εντύπωση ήταν μέτρια