Ολάνθη

Ο εστιατορικός χάρτης της Πρέβεζας περιλαμβάνει 2-3 καλούτσικες ψαροταβέρνες, 2-3 ψευτοκυριλέ εστιατόρια με κοπές και risotti κι όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά της σειράς που εμπίπτουν στην κατηγορία της νεοελληνικής ταβέρνας των '90s (μπιφτεκάκια, τζατζίκι και τηγανιές με ύποπτες σάλτσες).

Όλα; Όχι όλα. Βρήκα επιτέλους ένα μαγαζί του γούστου μου: δημιουργική κουζίνα (μικρός κατάλογος που ανανεώνεται κι αναρτάται στο facebook), εκλεκτές πρώτες ύλες, χαλαρή ατμόσφαιρα και νορμάλ τιμές. Σαφώς έχει δρόμο ακόμη για να φτάσει τα αντίστοιχα αγαπημένα μου μαγαζιά της Θεσσαλονίκης (Νάμα, Μαιτρ και Μαργαρίτα στην παλιά διεύθυνση, Σέμπρικο και Νέα Φωλιά στα πρώτα τους χρόνια, προτού το χίπστερ γίνει μέηνστρημ), αλλά είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ελπίζω να πάει καλά και να βρει μιμητές.

Λίγο με χάλασε μόνο το κλίμα κατάνυξης που επικρατούσε, με ζευγαράκια, κεράκια και χαλαρωτική instrumental μουσική, δηλαδή δύσκολα θα πήγαινα με την παρεά μου για να πιούμε και ν' αράξουμε κάνα τρίωρο.