Anatolia

Δευτέρα 22:30 το βράδυ στη Φρανκφούρτη και κάθε λεπτό που περνάει κάνει την αναζήτηση φαγητού δυσκολότερη. Αποφύγαμε το κακόφημο Hauptbahnhof και ποντάραμε στα τούρκικα της Konstablerwache που κλείνουν στις 00:00.

Τα υπόλοιπα μαγαζιά της περιοχής έχουν μεταλλαχθεί σε κάποιου είδους φτηνές απομιμήσεις του Salt Bae: στη βιτρίνα ψυγεία με ντεμέκ παλαιωμένα μοσχάρια κρεμασμένα σε τσιγκέλια κι από πίσω σουτζουκάκια και ντολμάδες. Προτιμήσαμε το Anatolia γιατί μας φάνηκε πιο ορίτζιναλ.

Καλωσόρισμα με μια σαλάτα ezme (ψιλοκομμένα κρεμμύδια, αγγούρια και ντομάτες κι από πάνω σουμάκ και λεμόνι, αδιάφορη) και πίτες (μεγαλύτερες από τις δικές μας σουβλακόπιτες, αλλά πιο στεγνές και άνοστες). Παραγγείλαμε μια μικρή ποικιλία κρύων ορεκτικών (με διάφορες αλοιφές, ντολμαδάκια, λευκό τυρί και φασόλια γίγαντες, θύμιζαν κονσέρβα ΖΑΝΑΕ), μια μερίδα ισκεντέρ κεμπάπ (μοσχαρίσιος γύρος, σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι κι από κάτω ψιλοκομμένη πίτα που ρουφούσε τα υγρά του κρέατος / νόστιμο και μεγάλη μερίδα) και μία Άδανα γιαουρτλού κεμπάπ (απλά ΟΚ, όχι ιδιαίτερα καυτερό). Πολύ καλή εξυπηρέτηση, χώρος ψιλο-κιτς, μουσική τούρκικα λαϊκα σε χαμηλή ένταση.

Για τα παραπάνω (δυο κυρίως από 17 εύρω κι 9 τα ορεκτικά) συν 2 βαρελίσιες Warsteiner δώσαμε 50κάτι ευρώ, αλλά σκάσαμε. Μέτρια εμπειρία, την επόμενη αλλού.