Tarihi Eminönü Midyecisi

Περπατούσα στον δρόμο και ξαφνικά μια ευωδία γέμισε τα ρουθούνια μου. Οι νευρώνες του εγκεφάλου με ταχύτητα φωτός έστειλαν σήμα στα μάτια να γυρίσουν προς το κοκορέτσι που γύριζε αισθησιακά λίγο πιο πέρα.

Το μέρος βρώμικο μεταφορικά (και κυριολεκτικά για να τα λέμε όλα) μα πολύ φιλόξενο. Το ντιλ για σαντουιτσακι κοκορέτσι έγινε σε σπαστά αγγλοτουρκικα και παραπεμφθηκαμε στον επάνω όροφο για το σερβίρισμα.

Ψωμί μεγάλο και ζόρικο φαινομενικά αλλά αφρός. Ζεσταμενο και τραγανό. Κοκορετσακι μόνο έντερο και συμπλήρωμα πιπεριές, πιπερι, κρεμμύδι, ντοματουλα και μπαχαρια. Ελαφρώς πικάντικο, νόστιμο αλλά θα το ήθελα λίγο πιο γεματο. Ή ίσως άλλο ψωμί.

Στις 100 λίρες. Σε κάθε τραπεζάκι έπαιζαν καυτερές πιπεριές τουρσί αντί για λαδοξυδο.

Ο,τι έπρεπε.