Trattoria Santa Rita

Ανακοίνωση στο fb page του 29/6/24 ότι θα κλείσει για όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη.

Έχω μεγάλη συμπάθεια στα μικρά συνοικιακά μαγαζιά όπου μπορείς να πας με φιλική παρέα για χαλαρό φαγάκι, κρασάκι και κουβεντολόι. Τέτοια είναι και η trattoria του Massimo(που μιλάει με μεγάλη άνεση τα ελληνικά): λίγα τραπέζια, μικρός κατάλογος, χαλαρή ατμόσφαιρα. Απλές, τίμιες γεύσεις και λογικές τιμές.
Τετραμελής η παρέα, καθίσαμε ένα βραδάκι καθημερινής, μετά από δική μου πρόταση (και τηλεφωνική κράτηση, που αποδείχτηκε σώφρων επιλογή). Το ένα ζευγάρι προτίμησε τα "Lasagna fatta in casa" και έμειναν ικανοποιημένοι, η γυναίκα μου πήρε "Bucatini alla amatriciana" με την παράκληση προς τον σεφ να μην είναι πολύ καυτερή η σάλτσα (τελικά ήταν μετρίως καυτερή και την ευχαριστήθηκε) κι εγώ επέλεξα pasta fresca (tagliatelle) με μία από τις τρεις προτάσεις του σεφ: σως με ρικότα και γκουαντσάλε και τριμμένο πεκορίνο (ήταν αρκετά αλμυρή αλλά την κατάφερα μια χαρά). Στη μέση πήραμε την "Insalata mista"(καλή) και τελειώσαμε με 4 σπιτικές τιραμισού. Με το λέγε-λέγε καταναλώσαμε 2 μπουκάλια Frascati (ελαφρύ και ευκολόπιοτο). Θέλαμε να κεράσουμε εμείς τους φίλους αλλά το βέτο τους επί του θέματος ήταν τόσο αταλάντευτο που τελικά δεχτήκαμε το δικό τους κέρασμα για να μην καταλήξουμε όπως στο παρακάτω βίντεο(μετά το 02:19):
https://youtu.be/DU5zF0UM0G0?si=-TM0sUgP3YJ1xOgq

Από σπόντα το επισκέφτηκα όταν μου ανακοίνωσαν στο Express ότι για ένα σαντουιτσάκι με γύρο η αναμονή θα ξεπερνούσε τα 40 λεπτά (ολογράφως σαράντα λεπτά). Σε περίπτωση διαφωνίας του αριθμητικού με το ολογράφως, ισχύει το ολογράφως λέγανε οι Παμπούκηδες στο Δίκαιο της Επιταγής (Εμπορικό Δίκαιο) για τους νομικούς επιστήμονες του ταβερνοχώρου

Αντιθέτως στον Max το σέρβις ήταν τάχιστο και ας ήταν μέσα έξω γεμάτος. Δοκίμασα μια ποικιλία από αλλαντικά όπου θα ξεχώριζα το σαλάμι με μαύρη τρούφα ενώ τα rigatoni alla gricia ήταν πολύ καλά, τυπική ρωμαϊκή συνταγή με πλούσια και έντονη γεύση και με την υποσημείωση ότι τσιμπάει αρκετά το αλάτι μιας και το pecorino από μόνο του είναι αρκετά αλμυρό τυρί όπως και το guanciale ως αλλαντικό

Ξαναπήγαινα άνετα αλλά δεν ενδείκνυται για πολύωρη παραμονή ο χώρος μιας και είναι εσωτερικά τουλάχιστον μικροσκοπικός.

Για πολύωρες καταστάσεις τύπου 40 λεπτά για ένα σάντουιτς στα 10 μέτρα παρακάτω, προσωπικά ούτε την Μόνικα Μπελούτσι δεν θα περίμενα 40 λεπτά στην εκκλησία..."Επόμενη" όπως θα έλεγε και ο τύπος στο ταμείο του Ζυγού (το σουβλατζίδικο) καλή του ώρα

Οικογενειακή επίσκεψη Κυριακή μεσημέρι. Το μαγαζί είναι εντυπωσιακά μικρό και δεν ξέρω αν βγάλει κι άλλα τραπέζια αν μπορεί να τα σερβίρει. Η κουζίνα είναι η μισή από του σπιτιού μου! Βέβαια τον είδα οτι είναι καλά οργανωμένος.
Δοκίμασα insalata, πρασινάδα με ντοματίνια και αρκετή παρμεζάνα. Οκ
Συκωτάκια πουλιών με guanciale, απλό, αυτό που λέει ακριβώς, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.
Bucatini amatriciana, πολύ ωραία όπως και τα lasagna.
Rigatoni carbonara πολύ καλό επίσης.
Γενικά στα μακαρόνια ότι πήραμε μου άρεσε πάρα πολύ. Νόστιμη κόκκινη σάλτσα που είναι το σημαντικότερο.
Τα παραπάνω με 2 ποτήρια ροζέ κρασί, νομίζω 45ε.
Να σημειώσω οτι δεν τα βρήκα παραπάνω al dente από ότι περίμενα.
Μια καλή επιλογή για την περιοχή, φάγαμε καλά και γρήγορα μαζί με τα παιδιά.
Θεωρώ τις τιμές πολύ τίμιες για την χρονική περίοδο.
Θα ξαναπάω.

Χαριτωμένο μικροσκοπικό μαγαζάκι με τρία τραπέζια μέσα και δύο έξω.
Το καλοκαίρι θα βγάλει κι άλλα έξω απ' ό,τι είπε.

Το cocceto al forno (εμείς το πήραμε με προσούτο) σκέτη θερμιδική βόμβα. Μου άρεσε επειδή λατρεύω τα καπνιστά τυριά αλλά δεν έχω ρέφερενς από το πιάτο και δεν κατάλαβα σε τι εξυπηρετεί το ψωμί στον πάτο.

Rigatoni Gorgonzola e funghi porcini εμένα είχε πλούσια σάλτσα, αρκετή για να κάνω και βούτες μετά με το ψωμί. Νόστιμα, αν και τους έλειπε νομίζω ένα κικ στη γεύση. Θα συμφωνήσω με Γιαντράνκα πως είναι ΠΟΛΥ al dente. Προσωπικά δεν με χάλασε.

Lasagna fatta in casa, η κόμφορτ γεύση από λαζάνια με κιμά και τυρί που γνωρίζουμε και αγαπάμε.

Saltimbocca alla romana (μπριζολάκια με φασκόμηλο και προσούτο), ωραίο αλλά κάπως βαρύ το τηγάνι.

Τιραμισού αεράτο με κομματάκια κουβερτούρας από πάνω, μια χαρά.

Μαζί με 2 ποτήρια κρασί στα 39 ευρώ.

Μου άρεσε και θα ξαναπάω.

Μικροσκοπικό και γλυκούτσικο με τρία τραπεζάκια εσωτερικά και άλλα εξωτερικά για τις πιο ζέστες. Ενώ είναι ζεστό μαγαζάκι, επειδή ακριβώς είναι μικροσκοπικό εσωτερικά δεν προσφέρεται για συζητήσεις/ιδιωτικότητα (δεν είχε και μουσική). Σφιχτή κάρτα, που κινείται πάνω-κάτω στα γνώριμα του Rosticceria και Vicolo. Στα του φαγητού:
Τα ριγκατόνι πολύ al dente, θα ξενίσει το βράσιμο πιθανώς τους μη φίλους του είδους, προσωπικά ακόμη θα ήθελα τη σάλτσα πιο πλούσια (σε ποσότητα), τα συκωτάκια πουλιών με guanciale πολύ ωραία, το ορεκτικό cocceto με αντζούγια νόστιμο αν και με λίγο "γκρο", με εμφανές βουτυράκι. 26 ευρώ με ποτήρι κρασί, εξαιρετική τιμή για τα παραπάνω.
Επειδή ήταν πρώτες μέρες πιστεύω θα στρώσει (και το σέρβις), γενικά μου άρεσε πολύ η αντιεμπορική τοποθεσία του μέσα στο στενό και θα ξαναπάω. Η συνοικία αντεπιτίθεται, προεχόντως, ήρεμα.