Pharaoh

Ωραίος χώρος, θα τον χαρακτήριζα βερολινέζικο, σκοτεινό αλλά όχι κρύο.
Υποδοχή/σέρβις ομοφώνως βρέθηκαν προβληματικά: α) μετά την είσοδό μας (3 άτομα) στο μαγαζί περιμέναμε αρκετή ώρα όρθιοι σαν ξυλάγγουρα για να μας οδηγήσουν στο τραπέζι μας, β) το τραπέζι μας ήταν μικρό, εντελώς ακατάλληλο για (3) τρία άτομα, γ) οι σερβιτόροι δεν ήταν επαρκώς ενημερωμένοι για το μενού και τη λίστα ποτών (ο δε σομελιέ δεν προορίζεται/θέλησε να ασχοληθεί με κάτι εξόν από τα κρασιά) και δ) ουδείς μας χαιρέτησε και κατά την έξοδο, μήτε και ενδιαφέρθηκε να ανοίξει τη βαριά (αν θυμάμαι καλά) πόρτα. Εννοείται με τα ανωτέρω δεν ασχολούμαι γενικώς, αλλά ασχολούμαι όταν παίζουμε στην κατηγορία αυγά μάτια με καραβίδες και τρούφα δεκαεννέα ευρώ..
Η μουσική που συνόδευε την εμπειρία κατάλληλη, σε σωστή ένταση.
Πάμε στο φαγητό. Χαμογέλασα, κατά βάση συμμεριζόμενη, διαβάζοντας το σχόλιο του φίλου kompomop για το μενού. Πράγματι, αν καμία/κανείς ψάχνει για κάποιο ανανεωτικό/φρέσκο/δημιουργικό/φαραωνικό ύψος, ας δοκιμάσει την τύχη του αλλού, γιατί εδώ έχει εστιατορικό comfort food φαγητάκι, χωρίς εξάρσεις. Επομένως, κάποια πιάτα ήταν μέτρια, κάποια καλά, άλλα καλύτερα, όλα ασφαλή αλλά τίποτα αξέχαστο (βλ. σχόλια σε φωτογραφίες). Βάζοντας όμως στην εξίσωση την παράμετρο του κόστους (περί τα 50€/άτομο), επιδεινώνεται η σχέση με την απόδοση και έτσι, εκεί, πάνω στο δίωρο που τελειώνει το sitting και σηκώνεσαι, δεν νιώθεις δα ότι αποχαιρετάς και την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Τώρα που καταλάγιασε το hype σε πρόσφατη επίσκεψη έχω να παρατηρήσω τα εξής :
Το φαγητό είναι υπεροχο είναι πεντανόστιμο σίγουρα είναι το μαγείρεμα άρα ξύλα , το χέρι του Παπουτσάκη ,το ελαιόλαδο ,τα βιολογικά λαχανικά τα μυρωδικά που χρησιμοποιεί η όλα μαζί
Το γαλακτομπούρεκο είναι επικό
Το μαγαζί έιναι όμορφο με ιδιαίτερο στυλ που εντάσσεται υπέροχα στην ασχήμια της οδού Σολομού
Άντε να πω κ αρνητικό τσιμπημένες οι τιμές των κρασιών
Για 2 άτομα με μπουκάλι κρασί 100 ευρώ (αν έχει 5,30 ο κατεψυγμένος γυρος δεν με φάνηκαν ούτε πολλά ,ούτε λίγα )

Επίσκεψη Ιανουάριος 2023, έπειτα από κράτηση*.
Όπως αναφέρουν και στη σελίδα τους στο Instagram, κρατήσεις γίνονται αποκλειστικά μέσω μηνύματος στη σελίδα.

Αποτελείται από δύο χώρους (Α. κάτω-ισόγειο-κύριος χώρος & Β. πάνω).
Ο κύριος χώρος καταλαμβάνεται σε μεγάλο μέρος του από το bar και την ανοιχτή κουζίνα. Όμορφη διαρρύθμιση, ψιλοτάβανο με τα μαρμάρινα τραπέζια σε στυλ παλαιό καφενείο και με τις αντίστοιχες καρέκλες. Το bar είναι ανοξείδωτο/πιο σύγχρονο (προσωπικά, στην αρχή με ξένισε, μετά που καθίσαμε και συνειδητοποίησα πόσο εύκολα καθαρίζεται, μου άρεσε) και από μέσα έχει booth για vinyl set --η μουσική ήταν από τα βινύλια, για κάποια ώρα τουλάχιστον-- το βράδυ τις μουσικές επιλογές επιμελείται dj.
Ο πάνω χώρος επικοινωνεί οπτικά με το ισόγειο. Έτσι μπόρεσα και είδα τις καρέκλες αλουμινίου που ήταν στα τραπέζια (no comment για τον μετα-μοντερνισμό της υπόθεσης).

Στα του φαγητού.
Δοκιμάστηκαν:
- Τυροκαυτερή: Ιδιαίτερα νόστιμη και ισορροπημένη. Από αυτές που δεν είναι όξινες, που προσωπικά μου αρέσουν πολύ.
- Σαλάτα λάχονο/μαρούλι/καρότο: Δροσερή, καλή, όχι όμως κάτι το ιδιαίτερο.
- Κολοκύθα οφτή με ξύγαλο (νομίζω): Πολύ νόστιμος συνδυασμός και αρκετά καλή καρύκευση της κολοκύθας (υπερίσχυε το κύμινο, που, όμως, περισσότερο τόνιζε παρά μονοπωλούσε το ενδιαφέρον).
- Χοιρινό πρασοσέλινο: Το κλασσικό. Σωστό σε όλα του. Μελωμένο και ακαταμάχητο.
- Πετεινός κρασάτος με τραχανά: Το πιάτο που προσωπικά μου άρεσε περισσότερο. Ο τραχανάς εξαιρετικός και όσο του πρέπει κόκκινος. Ο κόκκορας --κομμάτι με τα όλα του-- πολύ καλά μαγειρεμένος και σε γενικές γραμμές μαλακός. Γλείψαμε μέχρι τελευταίο κοκκαλάκι και πραγματικά δεν γινόταν αλλιώς.
Οι μερίδες σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ικανοποιητικότατες.

Με το φαγητό έρχονται προζυμένια ατομικά ψωμάκια (πολύ νόστιμα, ειδικά στις βούτες στο πρασοσέλινο), ενώ η βασική επιλογή για νερό είναι αυτή της βρύσης (στα θετικά).

Επίσης, το μαγαζί διαθέτει μεγάλη γκάμα κρασιών.
Δοκιμάστηκε το orange του Σκλάβου και ένα κόκκινο αγιωργείτικο του οποίο το όνομα μου διαφεύγει. Αμφότερα πολύ πολύ καλά. Tο γεύμα έκλεισε με ένα ποτήρι ουΐσκι Hyde Dalamara Single Cask (λόγω της γλυκιάς γεύσης και του γεμάτου σώματος, ταίριαξε απόλυτα για κλείσιμο γεύματος).

Τα ανωτέρω μαζί με συνολικά τέσσερα ποτήρια κρασί στα 89€.
Γευστικά μείναμε πολύ ικανοποιημένοι. Το κόστος κάπως τσιμπημένο (ειδικά αυτό ορισμένων πιάτων), αλλά σε γενικές γραμμές άξιζε η επίσκεψη.

Το service άμεσο, ευγενικό και φιλικό.

Η εντύπωση.
Με αυτή την πρώτη επίσκεψη μου έβγαλε πως πρόκειται για ένα μαγαζί που δεν επιθυμεί τόσο να ξανα-ανακαλύψει/πειραματιστεί με τη μαγειρική, αλλά να την αποδώσει γευστικά πολλαπλασιασμένη. Εξ ου και το ύφος "μαγειρίου" (πολλά εισαγωγικά) που έχουν τα πιάτα, δωσμένα τόσο σε νέους όσο και σε πιο παραδοσιακούς συνδυασμούς, καθώς και η μεγάλη γκάμα επιλογών σε κρασί. Και στις δύο περιπτώσεις ο σκοπός φαίνεται να είναι ο εν λόγω γευστικός πολλαπλασιασμός που, στο βαθμό που μου αναλογεί να το κρίνω, φαίνεται να το πετυχαίνουν. Αξίζει μία επίσκεψη.

*Και εδώ, όπως και στο ΦΙΤΑ, κατά την κράτηση ορίστηκε το χρονικό διάστημα της επίσκεψης στις 2 ώρες. Σε αυτή την περίπτωση (του Pharaoh), υπεισέρχεται και ο παράγοντας της ιδιαίτερα αυξημένης κίνησης και πέρα από περίοδο εορτών, καθώς το μαγαζί δεν έχει κλείσει καν μήνα. Κατά την επίσκεψή μας, υπήρχε αρκετός κόσμος που έμπαινε απλώς για να δει αν μπορεί να γευματίσει (πράγμα που φυσικά δε γινόταν καθώς όλα ήταν κρατημένα). Ας ελπίσουμε και εδώ αυτό με το χρονικό όριο να μη διαρκέσει πολύ και γίνει κανονικός ...κανόνας.

διάβαζα το μενού και με πήρε ο ύπνος...

Άνοιξε στις 28/22