Το 1985 πηγαινα στην σχολη κομμωτικης του Αμαραντου που ηταν λιγο πιο κατω. Στο διάλειμμα πηγαινα στο RIO μαζι με εφτα οχτω δεκαεφταχρονες θεες (εγω τοτε ημουν 18) και παιρναμε ενα απο τα καλυτερα τριγωνα τοτε της Θεσσαλονικης. Σιγουρα αυτη ηταν μια ζωη που αξιζε να ζεις.
Κυριάκος
Εβαζε και λαμαρίνεσ με ατομικές στρόγγυλες πιτσες, που ήταν ΟΚ, αλλά η χωριάτικη τυρόπιτα ήταν όλα τα λεφτά.
Εκτός από γάλατα, γιαούρτια, κρέμα, ρυζόγαλο κλπ. έδινε και καταπληκτικές πίτες. Έψηνε κάθε μέρα επί τόπου 10-12 μεγάλα ταψιά φρέσκες ζεστές χωριάτικες πίτες, τυρόπιτα και σπανακόπιτα. Ουρά ο κόσμος, χαμός...