Πληροφορίες
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Κατηγορία | Εστιατόριο |
|
Διεύθυνση | Schwarzsteinkautweg 17, Frankfurt am Main |
Νομός | [εξωτερικό] |
Χάρτης |
|
|
Τηλ. επικοινωνίας | +49 69635121 |
Διαδίκτυο |
|
Ωράριο | 16:00-23:00, ΣΚ 12:00-23:00, Δε-Τρ κλειστά |
|
|
Χαρακτηριστικά |
|
|
Λέξεις κλειδιά | |
Εικόνες (2)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Σνίτσελ Φρανκφούρτης με πράσινη σως
Λουκάνικα Φρανκφούρτης με ξινολάχανο (αριστερά) και Sachsenhäuser Schneegestöber (δεξιά)
Κατάλογος (2)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Κατάλογος Ιουλίου 2022: σελίδα 2/2
Κατάλογος Ιουλίου 2022: σελίδα 1/2
Σxόλια (1)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Σχόλια (1)
tavern_comments#64961#0#0
Ορεκτικά
Handkäs‘ με ή χωρίς Musik: κακής ποιότητας τυρί που σερβίρεται μέσα σε μηλόξυδο. Το Musik αναφέρεται σε ψιλοκομμένο κρεμμύδι (ας πούμε ότι του ταιριάζει).
Sachsenhäuser Schneegestöber: πρόκειται για τυρί Brie πατημένο με το πηρούνι μαζί με βούτυρο, τυρί κρέμα, σκόρδο και μυρωδικά. Συγγενεύει με το βαυαρέζικο Obazda, μόνο που στο Obazda χρησιμοποιούν camembert αντί για brie. Σερβίρεται με (πάντα νόστιμο!) γερμανικό ψωμί και βούτυρο.
Λουκάνικα Φρανκφούρτης με ξινολάχανο και πουρέ: λιτά κι αναμενόμενα
Κυρίως
Σνίτσελ Φρανκφούρτης με πράσινη σως: το σνίτσελ συνηθισμένο και μέτριο, η παράδοση κρύβεται στην πράσινη σως. Είναι γιαούρτι με 7 μυρωδικά που φύονται στο κρατίδιο της Έσσης. Συνήθως σερβίρεται όχι με σνίτσελ, αλλά με βραστή πατάτα και 1-2 βραστά αυγά κομμένα στη μέση. Τη βρίσκεις σε διάφορα μέρη, ακόμη και σε καντίνες, πχ. έξω από το Χρηματιστήριο. Νόστιμη, αλλά τίποτα το συναρπαστικό.
Ποτά
Μηλίτης άφθονος σε πήλινες κανάτες (που λέγονται Bembel), σε αναλογία 50-50 με ανθρακούχο νερό. Το πρώτο ποτήρι δεν αρέσει σε κανέναν, μετά το 3ο αρχίζει κάπως να στρώνει. Το κατάστημα διαθέτει δική του πρέσα, από την παραγωγή στην κατανάλωση.
Mispelchen, δηλαδή «μουσμουλάκι»: σφηνάκι calvados με μισό μούσμουλο κομπόστα (σσ: ο Σαραντάκος έχει ένα ωραίο άρθρο για την ετυμολογία μούσμουλο, μέσπιλο, νέσπουλο, Mispel). Δαγκώνεις, πίνεις, επαναλαμβάνεις.
3 άτομα για 3 ορεκτικά, 3 κυρίως και μερικά Bembel, πληρώσαμε 100 ευρώ.
Γενικά, δε μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα, η κουζίνα είναι μάλλον το τελευταίο πράγμα για το οποίο φημίζεται η Φρανκφούρτη. Προτείνεται μόνο σε όσους, όπως εγώ, επιζητούν το γευστικό ταξίδι στην τοπική παράδοση.