Έκατσα Απρίλιο 2019. Υπερλαϊκό κουτούκι καβατζωμένο σε στενό προσφυγικής συνοικίας. Γραφικός διάκοσμος με αντίκες, Καζαντζίδη, και παραφερνάλια της ΑΕΚ. Ιδιοκτήτες ένα καλτ ζευγάρι. Ψωμί ζεσταμένο στη μασίνα. Φαγητό απλό και τίμιο. Τιμές τσιμπημένες για τη φάση του. Αδυνατώ να είμαι αντικειμενικός σε τέτοιο μαγαζί. Προτείνεται στα λαϊκά αλάνια που εκτιμάνε. Ευχαριστώ Θου-Βου για την ανακάλυψη :)
Εικόνες (25)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Εξωτερικά (Απρίλιος 2019)
Λογαριασμός
Μπιφτέκι (καλό)
Πρόβεια παϊδάκια (καλά)
Τζατζίκι (πολύ καλό, ενισχυμένο σκόρδο)
Συκωταριά (απλώς οκ)
Πατάτες (καλές)
Σαγανάκι με σουτζούκι καυτερό (ζόρικο το σουτζούκι)
Λουκάνικο (απλώς οκ)
Ψωμί
Ψωμί στη μασίνα
Τυροκαυτερή (πολύ καλή)
Τας κεμπάπ (καλό)
Κόκκινο (οκ)
Πανοραμική εσωτερικά
Εσωτερικά
Εσωτερικά
Μασίνα
Κατάλογος (1)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Κατάλογος Ιανουαρίου 2011
Σxόλια (1)
Εμφάνιση όλων των εικόνων
Προσοχή! Τα σχόλια που ακολουθούν γράφτηκαν πριν από 4 χρόνια τουλάχιστον.
Ο χαρακτήρας του καταστήματος πιθανόν να έχει αλλάξει από τότε και επομένως ενδέχεται τα σχόλια να αποκλίνουν από τη σημερινή πραγματικότητα.
Καταπληκτικό αυθεντικό κουτουκάκι με γνήσια ατμόσφαιρα άλλης εποχής. Στεγάζεται σε μια παλιά προσφυγική μονοκατοικία. Το μαγαζί είναι ένα μίνι λαογραφικό μουσείο. Στην κουζίνα η κυρά Χαρίκλεια και στις σούβλες ο σύζυγός της. Έχει καλές τιμές (γύρω στα 13 € - 14 € το άτομο), όλα τα σχετικά κοψίδια στα κάρβουνα, σπέσιαλ νεφραιμιά αρνίσια με μπόλικα γλυκάδια στο σαγανάκι, φρέσκες τηγανητές πατάτες, θεσπέσιο σαγανάκι ανάμεικτο με κεφαλοτύρι και σουτζούκι καραμανλίδικο, σαλάτες δικές τους (εξαιρετική φάβα με λεμονάκι και κρεμμυδάκι) και διάφορες σούβλες (Σαβ/κα). Τσίπουρο, ρετσίνα και κρασί, όλα χύμα κατευθείαν από τα κρασοβάρελα που φαίνονται στις εικόνες (τα φέρνει από το Μαρκόπουλο). Είναι η μόνη ταβέρνα μέσα στην Αθήνα στην οποία θα βρεις ακόμη και μασίνα που καίει ξύλα, πάνω στην οποία σιγοβράζουν ολημερίς ωραιότατες σούπες, άλλοτε φασολάδα, άλλοτε μαγειρίτσα και άλλοτε πατσάς μοσχαροκεφαλή! Κλίμα λαϊκότατο, πελατεία όλα τα εργατικά στρώματα της Μεταμόρφωσης, της Νέας Ιωνίας και της Νέας Φιλαδέλφειας. Από το ταβάνι κρέμονται διάφορα λάβαρα της ΑΕΚ, ενώ από τα ηχεία ο μόνος τραγουδιστής που ακούγεται ανελλιπώς από το 1972 είναι ο Στέλλιος Καζαντζίδης! Δεν πρόκειται να ακούσει κανείς ούτε ένα τραγούδι από άλλον καλλιτέχνη. Γενικά αξίζει τον κόπο, γίνεται καλός χαβαλές με μεγάλη παρέα, θα ξαναπήγαινα.