Ένα υπέροχο, καλαίσθητο, μικρό μαγαζάκι. Θα το αναπολώ πάντα και για τη γενναία ζεστασιά που μας αγκάλιασε καθώς μπαίναμε από το αγιάζι μείον δέκα βαθμών. Ξύλινα πατώματα που τριζοβολούσαν σπιτικά, χαμηλός φωτισμός, λιτή διακόσμηση. Απαλή μουσική σε εξολομογητικό τόνο. Βερολινέζοι που δειπνούσαν ήσυχα στα διπλανά τραπέζια. Κανένας ψόγος. Καλομαγειρεμένες, φρεσκοφτιαγμένες πάστες (σπαγγέτι με αντζούγια, ντομάτα και ελαιόλαδο, νιόκι ελαφρώς τηγανισμένα με απίστευτη κρούστα), απέριττα ορεκτικά, καλό κρασί. Η γερμανική μεταπράτηση της ιταλικής κουζίνας (πίσω από τις κατσαρόλες δύο Γερμανίδες γαρ): σοβαρή, απλή και ουσιαστική.