Aφεντικό πάλαι ποτέ ο βαρύς κι ασήκωτος "Ναούμ"..δεν είναι το όνομά του αλλά παρατσούκλι , από τις πολλές φορές που έλεγε το "...να πούμε" στις κουβέντες του , κόβοντας τα σύμφωνα με χαρακτηριστικό μάγκικο τρόπο , οπότε και ακουγόταν ως " να'ούμ" !...Φημες έλεγαν ότι έπαιξε- και έχασε- πολλά λεφτά ( ίσως και το μαγαζί του ? ) σε παραδιπλανό μαγαζί με κορίτσια , σχεδον κολλητά στο Λιμανιώτη, όπου άνωθεν λειτουργούσε - λένε- μπαρμπουτιέρα...Κι εδώ ένας μπάρμπα Κώστας, όχι ο ίδιος του Ιγγλις, αυτός με ακορντεόν,τα 'πινε κάθε βράδυ παίζοντας και κάνα τραγουδάκι γιά τα ψιλά , γιά το κρασί του...Καλαμαράκια, διάφορα θαλασσινά αλλά και ωραίο ξιφία στη σχάρα θυμάμαι στο Λιμανιώτη και βέβαια τις αξέχαστες
" μπόμπες" με τη ρετσίνα....Χαμένα όλα πιά μέσα στην αχλύ της σαλονικιώτικης ομίχλης και τη χαρακτηριστική βαριά θαλασσινή μυρωδιά, εκείνα τα αθώα κι ανέμελα καλοκαίρια του ΄80 στο λιμάνι...
" μπόμπες" με τη ρετσίνα....