Η "πατροπαράδοτη" αγένεια των Βιεννέζων σερβιτόρων είναι κατάλοιπο του αισθήματος ανωτερότητας που ανέπτυξαν κατά τον 18ο και 19ο αιώνα συγκριτικά με την υπόλοιπη εργατική τάξη. Θεωρούσαν - και θεωρούν - την επαγγελματική τους ιδιότητά εξόχως τιμητική και αξιώνουν σεβασμό από τους πελάτες-στους οποίους φέρονται συνήθως τυπικά, ψυχρά και συχνά ειρωνικά- και να προσφωνούνται (οι άνδρες σερβιτόροι) ως "Herr Ober"("Ανώτεροι"). Θεωρούν τόσο δεδομένο ότι ο πελάτης πρέπει να τους ανέχεται, όσο δεδομένο θεωρούν από αυτόν και το φιλοδώρημα (10% κατά μ.ο.).
Επίσκεψη πριν από περίπου 2 εβδομάδες. Ζητήσαμε από λοκάλι να μας πάει να φάμε αυστριακό σνίτσελ αλλά όχι στα τουριστικά (τύπου Figlmüller) οπότε καταλήξαμε εδώ. Κράτηση απαραίτητη για να μην χρειαστεί να περιμένεις. Το εσωτερικό όμορφο και ζεστό, ο κατάλογος μεγάλος αλλά προτιμήσαμε το κλασσικό χοιρινό σνίτσελ, συνοδευόμενο από πράσινη σαλάτα (μαρούλι με ξύδι) και πατατοσαλάτα και ήταν όλα πολύ νόστιμα και οι μερίδες καλές.
Τα γκαρσόνια φλερτάραν με τα όρια της αγένειας αλλά απ'ό,τι πληροφορηθήκαμε είναι σύνηθες στην Βιέννη στον χώρο της εστίασης αυτή η συμπεριφορά. Τιμές πολύ καλές. Τα παραπάνω με μπύρες βγήκαν περί τα 22€ άτομο.
Το προτείνω.
Τα γκαρσόνια φλερτάραν με τα όρια της αγένειας αλλά απ'
Το προτείνω.