η Αμφιθέα

Piroski ταυτίζομαι με το πνεύμα του σχολίου σου!

Δεν ήθελα γλυκό αλλά μπήκα μέσα δελεασμενος από την τρελή πρόσοψη του μαγαζιου. Μπονουσακι 3 μπαρμπαδια που πιναν ελληνικό καφέ ακούγοντας μπαγλαμαδάκι στο ράδιο.

Στο εσωτερικό το ταξίδι στον χρόνο συνεχίζεται. Είναι λες και είσαι σε απόμακρο χωριό πριν 50 χρόνια και όχι κοντά στο Νιάρχος.

Μέσα ένας κύριος και μια γηραιότερη κυρία. Ρώτησα αν έχουν τίποτα να φάω, κάποιο γλυκό ίσως. Μόνο γιαούρτια, ρυζόγαλα κτλ, μου είπε.
Ένα ρυζόγαλο Λούσι λοιπόν. Το ανοιξε, έριξε κανελιτσα και μου το έδωσε για 1,20.

Γαστρονομικά μπορεί να μην έχει ενδιαφέρον. Πολιτισμικά-λαογραφικά όμως είναι διαμαντι.