Θυμάμαι ότι πήγα σε κυπριακή φοιτητική ταβέρνα στη Μελενικου το 1988 και 1989, με αξιομνημονευτα πιάτα το "κλεφτικο" και το "ροστο", παρέα με άφθονες κυπριακές πιτουλες. Μάλιστα την πρώτη φορά ειμασταν μεγάλη φοιτητοπαρεα από την Κρήτη και σκαρωσαμε και μαντιναδα:" Στου Κυπριου το μαγαζί ήρθαμε όλοι οι Κρητες, να φάμε τις καλύτερες στη Σαλονίκη πίτες. Αν πρόκειται για το ίδιο μαγαζί τότε συνέχιζε να υπάρχει και μετά το 1985.
Η δική μου συμβολή και θυμήσου με προσοχή Σταύρο, είναι ότι το Αγρινό ήταν ακριβώς εκεί που άνοιξε μετά ο Οινοχόος!! Στον ίδιο ακριβώς χώρο..