Cap e Fierr

Σαββατόβραδο, προς αναζήτηση τροφής και μπύρας (κυρίως), μας φάνηκε καλό, ο εξωτερικός κατάλογος ανέφερε σαλάτες (σνιφ).

Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά αστεία (για μένα) κι εκνευριστική (για την κολλητή). Μπαίνουμε μέσα, ζητάμε ένα τραπέζι για 2. Μας ρωτάει ο σερβιτόρος:
-Reserve?
-No reserve.
-No reserve?
-Yes, no reserve.
-No reserve!!!!
Κάνει μεταβολή και φευγει τρέχοντας στο μπαρ, όπου ήταν άλλα 2 γκαρσόνια και από μέσα μάλλον η ιδιοκτήτρια. Αντάλλαξαν όλοι αυτοί την φράση "no reserve" μεταξύ τους πάνω από 5 φορές, σε σημείο που να μου θυμίζει η όλη κατάσταση ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΆ το "doctor, doctor", από το "Spies like us".

Τέσπα, μας βάζουν σε ένα τραπέζι στα όρια της τέντας, παραγγέλνουμε ένα ορεκτικό, δύο (πρώτα) πιάτα και δύο μπύρες (τρε μπαναλ). Αφενός δεν πεινούσαμε πολύ, αφετέρου μας πέρασαν για εντελώς παρακατιανές, καθώς ξεκίνησε να ψιλοβρέχει και μας αγνόησαν πλήρως, εν αντιθέσει των υπολοίπων πελατών (που παμε κι εμεις...).

Στα τατοιαύτα, το μενού το βραδυνό καμιά σχέση με την έξω καρτέλα, σαλάτα ούτε για δείγμα. Το ορεκτικό στη φωτό νοστιμότατο, τα άλλα δε φωτογραφήθηκαν γιατί έβρεχε. Ήταν νιόκι με μύδια (εξαιρετικό), και λιγκουίνι με θαλασσινά, το οποίο είχε για κάποιο λόγο 5 ραχοκοκαλιές απο αντζούγιες (για το κράντσι στοιχείο της υπόθεσης?).

Σύνολο ~60, φύγαμε μούσκεμα και με τη μπουκια στο στόμα. Παρά το νόστιμο σχετικά φαγητό, από εμένα είναι όχι.