Με επιφύλαξη μήπως λεγόταν αλλιώς το μαγαζί τότε, έκατσα εκεί το 2005. Μετά από μια ανάβαση στις δρακόλιμνες Αρρένων, προέκυψε με ωραίο τυχαίο τρόπο να πίνω τσίπουρο με κάτι ηλικιωμένους και τον παπά του χωριού (δυνατό ποτήρι) πρωινά τσίπουρα με τίμιους κρύους μεζέδες. Ωραίες αναμνήσεις, θα ξαναπήγα με χαρά.
Φιλικό περιβάλλον, καλή κουζίνα και καλές τιμές. Κακή λαικο-ποπ μουσική που δυσκόλευε τη διαμονή για πολύ ωρα.
Πήγαμε κατά τις 6 το απόγευμα. Το μαγαζί είχε μέσα 6-7 άτομα από 10 μέχρι 90 χρόνων που ήταν όλοι μια παρέα και πίνανε καφέδες, μπύρες, τσίπουρα. Η κυρία που σέρβιρε μας είπε ότι η κουζίνα λειτουργεί μόνο μεσημέρι και βράδυ, αλλά προσφέρθηκε να μας κάνει χωριάτικη σαλάτα, πατάτες τηγανιτές και ομελέτα.
Πήγαμε κατά τις 6 το απόγευμα. Το μαγαζί είχε μέσα 6-7 άτομα από 10 μέχρι 90 χρόνων που ήταν όλοι μια παρέα και πίνανε καφέδες, μπύρες, τσίπουρα. Η κυρία που σέρβιρε μας είπε ότι η κουζίνα λειτουργεί μόνο μεσημέρι και βράδυ, αλλά προσφέρθηκε να μας κάνει χωριάτικη σαλάτα, πατάτες τηγανιτές και ομελέτα.