Albert

Επάνοδος στα ιστορικά λημέρια να αναπολήσουμε καμπόη. Δυστυχώς, ο νυν ιδιοκτήτης απάλειψε σχεδόν οτιδήποτε παρέπεμπε στην καφενειακή αίγλη της ιστορικής μαγαζάρας του κυρ Σωτήρη (πόρτες, τραπέζια, καρέκλες, τουαλέτες τα πάντα όλα) και αποπειράθηκε να πάει το μαγαζί ένα-δυο-τρία κλικ (και βάλε) προς το κυριλλέ και το καλαμαριώτικο. Και όμως όλα τον θυμίζουν. Μας είπε ότι ακόμα ο κοσμάκις λέει "πάμε στον καουμπόη" αν και τα αλάνια που σύχναζαν παλαιόθεν πρέπει να αραίωσαν.

Το φαγητό, τώρα, είναι καλό, άνω του μέσου όρου θαρρώ. Δικά του τα σουτζουκάκια και οι αλειφές (χτυπητή, τυροκαυτερή). Κατσικίσια παϊδάκια επίσης πετυχημένα αν και αρκετά κοκκαλάρικα (κάποιοι διεστραμμένοι όμως τα γουστάρουν έτσι ακούω). Πατάτες τηγανητές χεράτες ξηγημένες. Από συμπεριφορά πολύ εντάξει ο μαν. Κέρασε μπύρα βαρελίσια και γλυκό, μας περιποιήθηκε σωστά. Τιμές οκ. Θα ξαναπήγαινα και για ψάρι.

Υ.Γ. 1: Η παρέα των Κουβανών που αναφέρει ο έτερος θαμώνας κάτω σύχναζε εκεί και επί εποχή Καουμπόη. Ώρες ατέλειωτες να πίνουν ρετσινοκοκακολες και να παίζουν ντόμινο...

Υ.Γ. 2: Ο Άλμπερτ οφείλει στο λαϊκόκοσμο, στον εαυτό του και στο Θεό τον ίδιο να βάλει ένα πορτραίτο του κυρ Σωτήρη στο τοίχο, τιμής ένεκεν, να επιθεωρεί το χωρο.

Βραδινή επίσκεψη γιατί μου είχε κάτσει στο μυαλό από τις προάλλες το "πατσάς" στον μαυροπίνακα
Ποικιλία κρεατικών για 2 (λουκάνικα σουτζουκάκια παντσετες) - τα σουτζουκάκια καλά, τα άλλα δύο μέτρια, 1 καυτερή πιπεριά, 1 τζατζίκι δικό του - καλό αλλά θα το ήθελα με περισσότερο σκόρδο, 1 πατσά μοσχαροκεφαλη (αν και ξενέρωσα που δεν ήταν κοιλιά) πολύ καλός, 2 Βεργινες μεγάλες, 23 ευρώ. Τίμιος, θα δοκιμάσω και το τσίπουρο καμία μέρα. Το σουρεαλ της βραδιάς η παρέα τεσσάρων κουβανων που έπαιζε ντόμινο με φωνές στο διπλανό τραπέζι