Έχει εκδοθεί ένα βιβλίο-αφιέρωμα με τίτλο
Όλυμπος Νάουσα, 21 Ιουνίου 1994 του
Άρις Γεωργίου (εκδόσεις Άγρα, 2003).
Η οδός Λεωφόρος Νίκης παλιά λεγόταν Βασιλέως Κωνσταντίνου.
Στη θέση του άνοιξε το
Όλυμπος Νάουσα.
Ιστορία:
Το κτίριο στο οποίο στεγάστηκε το εστιατόριο χτίστηκε το 1925 από τον Ζακ Μοσέ (Jacques Moshé), για λογαριασμό του βιομηχάνου Ιορδάνη Γεωργιάδη για να στεγάσει στους 2 ορόφους του τα γραφεία των "
Ηνωμένων Ζυθοποιιών" και στο ισόγειο του με τις δύο ξεχωριστές αίθουσες "
Όλυμπος" και "
Νάουσα" το ζυθοπωλείο-δοκιμαστήριο. Το 1926 ενώνονται οι 2 αίθουσες εγκαινιάζεται το εστιατόριο με την επωνυμία "
Όλυμπος Νάουσα". Οι 4 αρχικοί συνιδιοκτήτες ήταν οι Τσελίδη, Εμμανουηλίδη, Γεωργακόπουλου και Σφήκα. Σήμερα (2010) το κτίριο είναι εγκαταλελειμμένο αλλά έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέο. Πριν κτισθεί το 1925 το κτίριο, στη θέση του ήταν το θέατρο Ολυμπία.
Για την ιστορία, η εταιρεία "
Ηνωμένα Ζυθοποιία Όλυμπος-Νάουσα" προήλθε από συγχώνευση (το 1920) των ζυθοποιίων Όλυμπος (των Φερνάντε Aλλατίνη, Mισραχή και Φερνάντεζ από το 1912) και Νάουσα (των αδελφών Γεωργιάδη από το 1916). Το 1926 τα "
Ηνωμένα Ζυθοποιία Όλυμπος-Νάουσα" πέρασαν στην ιδιοκτησία της αθηναϊκής Κάρολος Φιξ. Η ζυθοποιία Όλυμπος από το 1892 μέχρι το 1912 λεγόταν Φιξ.
Βρισκόταν δίπλα στο ξακουστό ξενοδοχείο Μεντιτερανέ.
Η παραπάνω περιγραφή περιέχει πληροφορίες από τις πηγές που ακολουθούν.
Πηγές:
Θυμάμαι ότι πάντα έτρωγα σνίτσελ, που ήταν πραγματικά εκπληκτικό, με ένα κομμάτι βουτύρου από επάνω και μια λεπτή φέτα λεμόνι.
Στο βάθος δεξιά υπήρχε μια αίθουσα που το καλοκαίρι άνοιγε η οροφή της και γινόταν θερινή.
Ο λόγος που γράφω δεν είναι μονάχα οι αναμνήσεις αλλά για να επισημάνω ένα σημείο στον κατάλογο του 1979, που λέει οτι το κατάστημα ελέγχεται για υπερβολικό κέρδος, διότι τότε υπήρχε διατίμηση στα προϊόντα εστιατορίου, και είχε ως αποτέλεσμα οι εστιάτορες να "
Αυτά με τις αναμνήσεις.
Από όσους κατά καιρούς γράφουμε στον Ταβερνοχώρο,