Όλυμπος Νάουσα [έχει κλείσει]

χάρτης

Πληροφορίες

Εμφάνιση όλων των εικόνων
Το κατάστημα αυτό έχει κλείσει.
ΚατηγορίαΕστιατόριο, Μαγειρείο
ΔιεύθυνσηΛεωφόρος Νίκης 5, Θεσσαλονίκη
ΝομόςΘεσσαλονίκης
Χάρτης
Λέξεις κλειδιά
Άνοιξε1926
Έκλεισε24 Ιουνίου 1994
Πρόσθετες πληροφορίες:
Έχει εκδοθεί ένα βιβλίο-αφιέρωμα με τίτλο Όλυμπος Νάουσα, 21 Ιουνίου 1994 του Άρις Γεωργίου (εκδόσεις Άγρα, 2003).

Η οδός Λεωφόρος Νίκης παλιά λεγόταν Βασιλέως Κωνσταντίνου.

Στη θέση του άνοιξε το Όλυμπος Νάουσα.

Ιστορία:
Το κτίριο στο οποίο στεγάστηκε το εστιατόριο χτίστηκε το 1925 από τον Ζακ Μοσέ (Jacques Moshé), για λογαριασμό του βιομηχάνου Ιορδάνη Γεωργιάδη για να στεγάσει στους 2 ορόφους του τα γραφεία των "Ηνωμένων Ζυθοποιιών" και στο ισόγειο του με τις δύο ξεχωριστές αίθουσες "Όλυμπος" και "Νάουσα" το ζυθοπωλείο-δοκιμαστήριο. Το 1926 ενώνονται οι 2 αίθουσες εγκαινιάζεται το εστιατόριο με την επωνυμία "Όλυμπος Νάουσα". Οι 4 αρχικοί συνιδιοκτήτες ήταν οι Τσελίδη, Εμμανουηλίδη, Γεωργακόπουλου και Σφήκα. Σήμερα (2010) το κτίριο είναι εγκαταλελειμμένο αλλά έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέο. Πριν κτισθεί το 1925 το κτίριο, στη θέση του ήταν το θέατρο Ολυμπία.

Για την ιστορία, η εταιρεία "Ηνωμένα Ζυθοποιία Όλυμπος-Νάουσα" προήλθε από συγχώνευση (το 1920) των ζυθοποιίων Όλυμπος (των Φερνάντε Aλλατίνη, Mισραχή και Φερνάντεζ από το 1912) και Νάουσα (των αδελφών Γεωργιάδη από το 1916). Το 1926 τα "Ηνωμένα Ζυθοποιία Όλυμπος-Νάουσα" πέρασαν στην ιδιοκτησία της αθηναϊκής Κάρολος Φιξ. Η ζυθοποιία Όλυμπος από το 1892 μέχρι το 1912 λεγόταν Φιξ.

Βρισκόταν δίπλα στο ξακουστό ξενοδοχείο Μεντιτερανέ.

Η παραπάνω περιγραφή περιέχει πληροφορίες από τις πηγές που ακολουθούν.

Πηγές:

Εικόνες (2)

Εμφάνιση όλων των εικόνων
[εικόνα]
Εξωτερικά το εγκαταλελειμμένο κτίριο του εστιατορίου (Φεβρουάριος 2011)
[εικόνα]
Κατάλογος 16ης Απριλίου 1979 (από έκθεση που φιλοξενήθηκε τον Ιούνιο 2010 στην ταράτσα του μουσείου Λευκού Πύργου)

Σxόλια (3)

Εμφάνιση όλων των εικόνων
Προσοχή! Τα σχόλια που ακολουθούν αφορούν ένα κατάστημα που έχει κλείσει.
ταβερνοαλάνι
Σε συνέντευξή του ο Κωνσταντίνος Τορνιβούκας (που έχει τα ξενοδοχεία Excelsior, City, Eagles) στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Grec14n της Fraport (που εξαγόρασε μεταξύ των άλλων το αεροδρόμιο Μακεδονία), αναφέρει "Το άμεσο σχέδιό μας είναι η αναβίωση του ιστορικού εστιατορίου Όλυμπος Νάουσα, σε συνεργασία με την εταιρεία Grivalia".
danis1
Οι αναμνήσεις μου από το εστιατόριο είναι κυρίως από την παιδική μου ηλικία ( αρχές της δεκαετίας του 70 ). Θυμάμαι πηγαίναμε με τους γονείς μου, πάντα στην αριστερή,όπως έμπαινες, αίθουσα. Τα γκαρσόνια σε κάθε αίθουσα ήταν πάντα τα ίδια και φορούσαν στολή με παπιγιόν και μια πετσέτα διπλωμένη στο βραχίωνα.
Θυμάμαι ότι πάντα έτρωγα σνίτσελ, που ήταν πραγματικά εκπληκτικό, με ένα κομμάτι βουτύρου από επάνω και μια λεπτή φέτα λεμόνι.
Στο βάθος δεξιά υπήρχε μια αίθουσα που το καλοκαίρι άνοιγε η οροφή της και γινόταν θερινή.
Ο λόγος που γράφω δεν είναι μονάχα οι αναμνήσεις αλλά για να επισημάνω ένα σημείο στον κατάλογο του 1979, που λέει οτι το κατάστημα ελέγχεται για υπερβολικό κέρδος, διότι τότε υπήρχε διατίμηση στα προϊόντα εστιατορίου, και είχε ως αποτέλεσμα οι εστιάτορες να "πεθαίνουν στην ψάθα" και οι καταναλωτές να πληρώνουν χαμηλές τιμές (ανάλογες με τα οικονομικά της εποχής). Η διατίμηση ήταν απαράδεκτη πρακτική της εποχής αλλά και από την άλλη μεριά οι καταναλωτές δεν έπεφταν θύματα της αισχροκέρδειας της σαβούρας κάθε τυχοδιώκτη "εστιάτορα".
Αυτά με τις αναμνήσεις.
Ταβερνοαλάνι το βιβλίο που δίνεις ως πηγή (Αρ.Γεωργίου) είναι πραγματικά πολύ αξιόλογο.Να προσθέσω πως την Ζυθοποιεία "Όλυμπος Νάουσα" αγόρασε ο "Φίξ" στα μέσα της δεκαετίας του 20.Το τεράστιο εγκατελελημένο εργοστάσιο που ξέρουμε ως "Φίξ" στην 26ης Οκτωβρίου είναι το παλιό "Όλυμπος-Νάουσα".
Από όσους κατά καιρούς γράφουμε στον Ταβερνοχώρο,νομίζω πρέπει να΄μάστε ελάχιστοι όσοι είχαμε το προνόμιο να επισκεφτούμε το "Όλυμπος Νάουσα" όσο λειτουργούσε.Το επισκεπτόμουν με τους γονείς μου τη δεκ. του 80 ,αν και αυτοί ήδη προτιμούσαν τον "Στρατή" καθώς το Όλυμπος-Ναόυσα είχε παρακμάσει,(κάνανε καλό ποδαρικό και στα δύο...)Η τελευταία φορά που πήγα ήταν ως φοιτητάμπουρας μάλλον το 93.Δέν ξεχνάω την από άλλη εποχή ευγένεια και το παρουσιαστικό των σερβιτόρων,τις απλές και έντιμες γεύσεις,τους σοβάδες που πέφτανε στην αίθουσα που αναπολούσε τις εποχές της χρυσής νιότης και τη κουβέντα που είχα με το φίλο που είχαμε πάει-γιατί έδυε ο ήλιος και έφεγγε το εσωτερικό της σάλας και τον Όλυμπο πέρα απο τη θάλασσα-ότι το σκοτάδι έρχετε στους Ολύμπους...Θέλω μόνο να προσθέσω σε όσα σωστά είχε γράψει ο Nikos όταν έκλεισε ο Ρογκότης,ότι στην Αθήνα το Ideal ζεί και βασιλεύει,οι πανάρχαιες ταβέρνες στα Εξάρχεια επίσης,όταν έκλεισε το Zonar's στη Πανεπιστημίου ξεσηκώθηκε το σύμπαν στην Αθήνα και ξανάνοιξε...εδώ στη Μούσα του Βορρά δεν υπάρχει καμία αντίδραση όχι από τον κόσμο,πού θα ήταν το ιδανικό και δείγμα ώριμης τοπικής κοινωνίας-ας γελάσω-αλλά από μεγαλόσχημους ανθρώπους και καλοπληρωμένους φορείς,στην καταστροφή των χώρων εστίασης και συλλογικής μνήμης.Για σκεφτήτε είμαστε η πρωτεύουσα της Μπουγάτσας και η Δωδώνη που ήταν στην Εγνατία από το 1885 έγινε πριν μερικά χρόνια μαγαζί για κινητά!Χαλάλι μας!