Χρήστος Κάκαλος

Το εστιατόριο του καταφυγίου "Χρήστος Κάκαλος". Χτίστηκε το 1961. Το 1964 ονομάστηκε "Βασιλεύς Παύλος" ενώ το 1984 μετονομάστηκε σε "Χρήστος Κάκαλος" προς τιμήν του πρώτου καταγεγραμμένου κατακτητή της κορυφής του Μύτικα.

Από το 2003 διαχειριστής είναι ο Μιχάλης Στύλλας (γνωστός μεταξύ των άλλων για την συμμετοχή του στην αποστολή Hellas Everest 2004) μαζί με τον αδερφό του Αλέξανδρο Στύλλα. Ανήκει στην Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας-Αναρρίχησης (Ε.Ο.Ο.Α.).

Βρίσκεται σε υψόμετρο 2648μ. στο Οροπέδιο των Μουσών. Αναφέρεται και ως Καταφύγιο Γ'. Το Καταφύγιο Α' είναι ο Ζολώτας και το Δ' ο Μπουντόλας.

Διαθέτει 20 κρεβάτια.


Ιστορία:
Όλες οι παρακάτω πληροφορίες προέρχονται αυτούσιες από την επίσημη ιστοσελίδα του καταφυγίου olympus-climbing.gr.

Το καταφύγιο που κτίστηκε το 1960-61 ονομάστηκε την 6-3-1964 "καταφύγιο Βασιλεύς Παύλος" προς τιμήν του εκλιπόντος επίτιμου προέδρου Ε.Ο.Σ. και την 13-6-1984 μετονομάστηκε σε "Καταφύγιο Χρήστος Κάκαλος" προς τιμήν του πρώτου οδηγού βουνού του Ολύμπου, που το 1913 ανένηκε στο Μύτικα.

Η κατασκευή του καταφυγίου ολοκληρώθηκε το έτος 1964 με έξοδα της τότε Βασιλικής οικογένειας και κυρίως του Βασιλέα Παύλου. Λόγο της οικονομικής χορηγίας το καταφύγιο ονομάστηκε "Βασιλέας Παύλος". Η κατασκευή του έγινε με αρχικό σκοπό τη χρήση του ως "ορεινό κατάλυμα" της βασιλικής οικογένειας, αλλά στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε από διάφορους ορειβάτες της εποχής ως αντίδραση για την κατασκευή του καταφυγίου Γιόσος Αποστολίδης στο Οροπέδιο των Μουσών. Η θεμελίωση του καταφυγίου "Γιόσος Αποστολίδης" υλοποιήθηκε από τον Σ.Ε.Ο. Θεσσαλονίκης μετά την ανατίναξη της ομώνυμης "Καλύβας του Γιόσου", η οποία ανεγέρθη από τους αναρριχητές του Σ.Ε.Ο. στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Δυστυχώς στις δεκαετίες του 1960 και 1970 η πολιτική πόλωση ήταν εμφανέστατη και στους ορειβατικούς κύκλους και όπως σε όλα τα λοιπά κοινωνικά ζητήματα το μόνο που προσέφερε ήταν να βλάψει την ορειβατική κοινότητα και να την βάλει σε οπισθοδρομική τροχιά.

Από το 1984 και έπειτα το καταφύγιο μετονομάστηκε σε "Χρήστος Κάκκαλος" και παραχωρήθηκε στον Ε.Ο.Σ. ο οποίος με τη σειρά του διαδοχικά μετονομάστηκε σε Ε.Ο.Χ.Ο., Ε.Ο.Ο.Σ. και Ε.Ο.Ο.Α.

Η διαχείριση του καταφυγίου έκτοτε άλλαξε συχνά χέρια αλλά πάντα υπό την επίβλεψη του διαχειριστή του Καταφυγίου "Σπήλιος Αγαπητός" κυρίου Κωνσταντίνου Ζολώτα. Οι διάφοροι διαχειριστές περιλάμβαναν τον Ε.Ο.Σ. Λιτοχώρου ο οποίος λειτουργούσε το καταφύγιο βάση εθελοντικής υπηρεσίας, τον κύριο Θεόδωρο Καριοφύλη και τον κύριο Νίκο Κλιγκόπουλο. Το καταφύγιο δεν λειτουργούσε σε μόνιμη βάση παρά μόνο του καλοκαιρινούς μήνες ενώ στερούταν βασικών υποδομών όπως οι τουαλέτες, η οργανωμένη κουζίνα καθώς και δωμάτιο για τον διαχειριστή – φύλακα. Τα έργα αυτά περαιώθηκαν μεταξύ των ετών 1999 – 2001 (κατασκευή τουαλετών, δωματίου φύλακα και δεξαμενών νερού συνολικού όγκου 80 κυβικών μέτρων) ενώ η ανακατασκευή της κουζίνας του καταφυγίου ολοκληρώθηκε το έτος 2005.

Από το 2003 τη διαχείριση του καταφυγίου ανέλαβε ο Μιχάλης Στύλλας με βασική παράμετρο τη λειτουργία του ως αναρριχητικό κέντρο τόσο τους καλοκαιρινούς όσο και τους χειμερινούς μήνες.