Η Συνάντησις

Όπως τα λέει ο @Piroski τα πράγματα. Πειραιώτις πειραιωτήτων!
Ένα ψυχογράφημα ράθυμης διεκπεραίωσης μέσ' την περιβολή του φευγαλέα απρόσωπου λιμανιού.
Ένα σημείο συνάντησης του στομαχιού με το ανοίκεια οικείο.
Μία διδακτορική διατριβή στο τμήμα λαογραφίας και παράδοσης.

Μπορεί ο γύρος χοιρινό να ήταν κακά κακός, χωρίς καθόλου γεύση και με υφή λες και είχε κακοξεπαγώσει, αλλά μικρή σημασία έχει.
Ενδεχομένως να απολαύσαμε περισσότερο τον γύρο κοτόπουλο που ήταν καλούτσικος και σε μεγάλα κομμάτια, την πίτα που ήταν σωστή και μεγαλύτερη απότι συνήθως, το συμπαθές προκάτ της πατάτας και τα ζαρζαβατικά που τα συνόδευαν πλούσια, αλλά αυτά λίγο θα απασχολήσουν τον ιστορικό του μέλλοντος.

Ενδιαφέρον είχε η διαφορά στις φουρνιές τυλιχτών που πήραμε, πετυχαίνοντας πάνω στην αλλαγή τη βάρδιας. Η πρώτη, που ήρθε με ισχνή ποσότητα κρέατος (σε σημείο να αναρωτιέσαι αν ξέχασε να βάλει), ενώ η δεύτερη -από άλλον μάστορα- που έσκασε αρκετά γεμάτη. Κι για αυτό πιθανώς να αξίζει να αφιερωθεί ένα ολόκληρο κεφάλαιο.

Καρακάλτ λαϊκή λαϊκότητα στην περιοχή του λιμανιού.
Εσωτερικός χώρος για τατουάζ στην πλάτη. Μάστορες με όψη μυστηριακή.

Καθόμαστε στο τραπεζάκι και κοιτάμε τον κατάλογο. Έρχεται ο τύπος και μας λέει αυτολεξεί "παιδιά, δεν ξέρω αν έχετε εδώ καμία περίεργη φάση, αλλά όλα αυτά δεν τα έχουμε. Έχουμε ο,τι βλέπετε στην προθήκη". Η φάση μας δεν ήταν περίεργη, οπότε πήγαμε προθήκη που είχε κάτι σουβλάκια και λουκάνικα κτλ και δύο γύρους να γυρίζουν.

Πήρα γύρο και σουβλάκι. Πατάτα προκάτ, πίτα ψιλολαδωμενη, τζατζίκι αδύναμο αλλά σε τρελή ποσότητα. Τα κρέατα βρώμικα με την καλή έννοια. Είχαν την αίσθηση του χειροποίητου, ενιωθες πως κάποιος προσπάθησε να κάνει κάτι καλό αλλά το χαμηλό του μπάτζετ τον σταμάτησε από το μεγαλείο.
Στα 4 ευρώ το τεμαχιο.

Το απόλαυσα ολιστικά ως εμπειρία και όχι τόσο ως φαγητό (που δεν ήταν και κακό, οκ).
Θέλω να ξαναπάω και σε περίεργη φάση, να δω τι θα γίνει.