Ντόκας [έχει κλείσει]

Ντόκας, λαϊκή σερραϊκή γαστριμαργία. Πολύ δυνατά και γευστικότατα χοιρινά και κοτοπουλίσια σουβλάκια και ωραια ζουμερά σουτζουκάκια. Προτού παραγγείλεις ο τύπος το έχει θεσπίσει σαν ιεροτελεστία να σου αφήνει στρώση ωραίου δροσερού κρεμμυδιού πάνω στη λαδόκολλα πάνω στην οποία θα ακουμπήσει η παραγγελία κρεατικών και τα κρεμμμύδια θα απορροφήσουν μεγάλο μέρος από τα ζουμιά. Τέχνη που αγγίζει μυστηριακά επίπεδα...

Μεγάλη απογοήτευση όμως οι προκάτ πατάτες, κάτι που αποτελεί προσβολή/ύβρι στο χαρακτήρα και στην όλη αισθητική του ίδιου του μαγαζιού. Το τσίπουρο αναπάντεχα δυνατό αλλά ωραίο και ζωηρό. Μεγάλη αξία η τοποθεσία, ένα παλιόστενο με λιγοστά τραπέζια αλλά και το κοτσονάτο γκαρσόνι, τύπος ωραίος, επικοινωνιακός και λαρτζ, όπως πρέπει.

Γενικά φέρνει στο μυαλό παλαιότερες εν Σέρραις ατμόσφαιρες οι οποίες τις τελευταίες δεκαετιες έχουν εκλείψει σαν τους Δεινόσαυρους έχοντας αντικατασταθεί επι το πλείστον από "σουβλακοπωλεία" μαζικής εστίασης και άλλα τέτοια φαιδρά που έχουνε ρίξει και την ποιότητα αλλά και την αισθητική στέλνοντας στον αγύριστο παλαιότερες ακόμα πιο πριμιτίφ και αρχέγονες καταστάσεις όπου, κατά τις μαρτυρίες παλαιότερων, τα σουβλάκια έρχονταν στο χέρι ένα-ένα με τα ζουμιά να στάζουνε στο πάτωμα. Πού τέτοια μεγαλεία, αλλά και πάλι ο Ντόκας το κρατάει κάπως ζωντανό ή έστω σε ημιθανή κατάσταση με αρκετές όμως αστοχίες.

Α, προφανώς, βράδυ το μαγαζί, ως στέκι του εργαζόμενου διαχειμαζόμενου λαού, παραμένει κλειστό. Έτσι κι αλλιώς δε θα έλεγε να ηταν ανοιχτό γιατί λίγο πιο έξω στο στενό εδράζεται ένα νεανικό καγκουρομάγαζο που σπάει τις νυχτερινές ώρες μπάλες με τρέντι τραποτράγουδα και λοιπά άσματα του πνευματικού βόθρου.