Πυθαγόρας

Επίσκεψη Απρίλιος '23.

Καφενείο της οικογένειας που το έχει (ζευγάρι+μητέρα ενός εκ των δύο), που το επισκέφτεται και αρκετός νέος κόσμος με τη σύμπραξη να γίνεται φυσικά. Το μέσα αδιάφορο - με τον απαιτούμενο αριθμό τηλεοράσεων περιμετρικά, το έξω σαφώς καλύτερο, πάνω στο δρόμο, που όμως δεν ενοχλεί. Συμβουλή, αν δε θέλεις να μυρίσει έως και μεδούλι σου τηγανίλα (κουζίνα ανοιχτή γαρ), κάθεσαι έξω.

Από ορεκτικά, δοκιμάστηκαν: Κεφαλοτύρι σαγανάκι (καλό), πατάτες τηγανιτές (φρέσκιες) και τυροκαυτερή δική τους (πάρα πολύ καλή). Πιάτο με μακαρονοσαλάτα και πατατοσαλάτα, συνοδεία δικής τους μαγιονέζας κατά τα λεγόμενα, που πράγματι ήταν εθιστικά νόστιμη. Πικάντικη οκ.

Τα τηγάνια είναι η σπεσιαλιτέ τους, όπως είχαμε ενημερωθεί - τόσο σε ψαρικά όσο και σε κρεατικά. Πήγαμε με τα θαλασσινά (κουτσομούρες, μπακαλιαράκια, γαρίδες στο τηγάνι). Τα ψάρια φρεσκότατα, άρτιο τηγάνισμα χωρίς λαδίλες.

Ήπιαμε χύμα τσίπουρο άνευ (φρουτώδες και ελαφρύ) και κρασί λευκό.

Στο τέλος ήρθε κερασμένος κορμός με κρέμα. Τιμές λογικές. Απόδειξη ήρθε κανονικά. Η εξυπηρέτηση ευγενική και άμεση.

Εύκολα θα πήγαινα ξανά, όταν βρεθώ στην πόλη.