η γράπα

Μεσημεριανή επίσκεψη καθημερινής, δύο άτομα.

Μικρό μαγαζάκι χωμένο σε στενό που δεν το παίρνει το μάτι σου. Έχει λίγα τραπεζάκια μέσα σε μικρό φιλόξενο χώρο και βγάζει και δύο τραπεζάκια πεζοδρόμιο. Εμείς καθίσαμε έξω.
Μέσα, ένα μικρό δωματιάκι λειτουργεί ως κουζινάκι. Ο μάστορας (Νίκος), καλοπροαίρετος και εξυπηρετικός, δουλεύει κυρίως τηγάνι και καθόλου σχάρα.

Κατάλογος με λίγα πράγματα σε μαυροπίνακα. Οι τιμές είναι χαμηλές αλλά και οι μερίδες μικρές.

Μεζές για τσίπουρο (Χ2) απλοϊκός αλλά τη δουλειά του την κάνει. Περιλαμβάνει τηγανητή μελιτζάνα, γαύρο τηγανητό, κολιό τηγανητό (τα λάδια γενικά καθόλου καλά), τζατζίκι, ντομάτα, κρεμμύδι.
Γαύρος σαγανάκι, εντάξει μια χαρά. Ζουμί μπόλικο.
Κολοκυθάκια τηγανητά, τηγανισμένα κι αυτά σε πολύ κακό λάδι.
Μπουγιουρντί, τυπικό.
Κεφτεδάκια, μου άρεσαν πολύ. Κιμάς μάλλον ανάμεικτος.
Σπετζοφάι, με χωριάτικο λουκάνικο. Δυνατό.

Μαζί με 3 καραφάκια γράπα (ευκολόπιοτη) στα 35 ευρώ.

Το φαγητό δεν ενθουσιάζει αλλά για εμένα το έχασε αλλού. Σκουριά στο μαχαίρι, λεκέδες από φραπέ στο νεροπότηρο, φανερά πολυχρησιμοποιημένο τασάκι (δεν καπνίζουμε αλλά ήταν πάνω στο τραπέζι και φαίνεται), τσιγάρο μέσα στο μαγαζί.

Θα πήγαινα για βραδινή μυσταγωγία, μπύρες, ελαφρύ τσίμπημα και αμπελοφιλοσοφίες μέχρι πρωίας αλλά δεν βολεύουν οι ώρες*.

Γλυκό δεν δίνει, POS δεν έχει.

*Ανοιχτά κάθε μέρα εκτός Κυριακής, 11:00 - 20:00.