Η Καλή Παρέα

Το είχα επισκεφτεί καλοκαίρι του 2017, κάνοντας ελεύθερο κάμπινγκ παραδίπλα, όπως αρκετός κόσμος. Γενικά έχει κόσμο που την πέφτει με σκηνές και τροχόσπιτα κατα μήκος της ακτής, πριν και μετά την καντίνα. Αν κάποι@ το επιχειρήσει να ξέρει ότι δεν έχει σκιά ούτε για δείγμα πέρα από κάτι καλαμιές.

Στο δια ταύτα. Τότε τουλάχιστον το δουλεύανε μάνα και γιος, η πρώτη στο μαγείρεμα, ο γιός στην διαχείριση, σέρβις, τα πάντα όλα. Είχαμε κάτσε 2-3 μέρες, αρχικά για καφέ και κάτι πρωινού και κανά χαρτί να περάσει η ώρα, κάτω από τα κλασικά ηλιόπανα που βάζουν στους μπαξέδες. Από την πρώτη στιγμή που μας σταμπάρανε ότι είμαστε οι free campers που αράζουν πιο πέρα, το κλίμα ήταν στα όρια του αρνητικού, αμίλητο και απρόσωπο σέρβις και μια διάθεση που μας έκανε να νιώθουμε ότι ενοχλούμε ενώ καταναλώναμε κανονικά. Την 3η μέρα που αποφασίσαμε να φάμε, το κλίμα άλλαξε άρδην, να και τα χαμόγελα, να και οι χαιρετούρες...

Στα του φαγητού, φάγαμε θυμάμαι γαυράκι ωραία τηγανισμένο, σαλάτα, πατάτες. Υπερλαϊκά τελείως και τιμές χώμα.

Θα ξαναπήγαινα; Ναι, αν με έβγαζε ο δρόμος προς τα εκεί, είναι(ή ήταν τότε τουλάχιστον) ωραία χύμα λαϊκή φάση από αυτές που εκτιμώ, αν και δεν μου άρεσε η συμπεριφορά τους και όλη αυτή η νοοτροπία που για να μας μιλάνε με ένα στοιχειώδες επίπεδο ευγένειας έπρεπε να φάμε και δεν αρκούσαν οι καφέδες, τα νερά και συσκευασμένα, λες και καταπατούσαμε τον χώρο τους και δεν ήμασταν σε δημοσία παραλία.