[Χωρίς Όνομα]

Πέρασμα αργά απόγευμα Κυριακής για γνωριμία με το μέρος. Μπροστά στο μαγαζί υπάρχει μια ευχάριστη ρετρό τρίγωνη αυλή με χαλικάκι και δέντρα. Δίπλα της έχει και 2-3 τραπεζάκια πάνω στον έρημο δρόμο.

Το μαγαζί το τρέχει ο κος Τάκης με τη γυναίκα του, αλλά όταν πήγα ήταν μόνος. Μού είπε διάφορα κλασικά που θα μπορούσε να μού ψήσει, και διάλεξα συκώτι μοσχαρίσιο και 2 σουτζουκάκια. Μαζί μια αγγουροντομάτα και μία Άμστελ. Το ψωμί ήταν μπαγιάτικο, είπε, και μόνος του προσφέρθηκε να μού το ψήσει.

Κάναμε ωραία κουβέντα και μού είπε διάφορα για τον ίδιο, την οικογένεια και το χωριό. Επίσης γνώρισα και θαμώνες για λίγο, πολύ έντονη εμπειρία, να πιάνεται λίγο η ψυχή σου, αλλά πολύ αληθινή. Στο τέλος όταν πήγα να πληρώσω, όλα αυτά έκαναν 11,50ε (έκοψε και απόδειξη). Μού έδωσε μάλιστα και μισή ντουζίνα αβγά "για τα παιδιά στο σπίτι".

Πολύ έντονη, βαθιά, περιαστική εμπειρία. Θα ξαναπήγαινα για την τοποθεσία (ειδικά το σούρουπο είπε ότι πιάνει ένα πολύ δροσερό αεράκι) αλλά κυρίως για τον κο Τάκη και τον κόσμο που υπάρχει εκεί.

Μιλώντας προσωπικά πάντα, ο Τοτός ίσως σερβίρει το καλύτερο χωριάτικο λουκάνικο στον νομό και ένα από τα καλύτερα σουβλάκια. Παντσέτα μέτρια, μοσχαρίσια μπριζόλα μέτρια προς καλή, αν και το ψήσιμο της δεν ήταν μέτριο όπως το ζητήσαμε αλλά well done. Τα συνοδευτικά ήταν τίμια για επαρχιακή ταβέρνα, πατάτα κομμένη στο χέρι φυσικά, μπουγιουρντί καλό αλλά περισσότερο φέτα ψητή με ντομάτα το έλεγες, τζατζίκι δεν με ενθουσίασε, τυροκαυτερή καλή. Στα συν του μαγαζιού το ότι τα ποτά (μπύρες, ρετσίνες) έρχονται πολύ κρύες. Θεωρώ πως είναι εξαιρετικό hidden gem πολύ κοντά στη Θεσσαλονίκη αλλά εκτός αυτής!