Ταβερνοαλάνι οι ημερομηνίες είναι αυτές που θυμάται και ο Ουαλός, εγώ σίγουρα πήγαινα 1997-2001. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς έκλεισε αλλά στη θέση του μετά άνοιξαν διάφορα μαγαζιά κατά καιρούς όπως internet cafe, καφετέριες κτλ.
Το θυμάμαι το μαγαζί, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '90, ίσως αρχές της επομένης. Πολύ ευχάριστο και είχα καθήσει αρκετές φορές καθώς είμαι και γείτονας. Πρέπει να είχε μακαρονάδες και άλλα τέτοιου στυλ φαγητά. Επίσης θυμάμαι και μια πολύ συμπαθή σερβιτόρα, που μάλιστα μία φορά που παράγγειλα ρωσική μου πρότεινε να πάρω κάτι άλλο, γιατί ήταν από χθες.
Ευχάριστες αναμνήσεις από το Sofito. Είχε γίνει κάτι σαν στέκι της παρέας για το κάτι διαφορετικό από την κλασική ταβέρνα της Ναυαρίνου. Ουκ ολίγες φορές προτιμήθηκε και για τα πρώτα ραντεβού. Ούτε πολύ κυριλέ, ούτε παρακμή.
Από φαγητό ξεχώριζα τα καλτσόνε του τα οποία ήταν πραγματικά τεράστια και φουλ στη γέμιση. Είχε ξυλόφουρνο οπότε όλα τα προϊόντα ζύμης απογειωνόντουσαν. Το χειμώνα πάντα στο πατάρι του και το καλοκαίρι έξω στην πλατεία. Κάποια στιγμή ήρθε η παρακμή με τρύπια τραπεζομάντηλα από τσιγάρα και αδιαφορία για τον χώρο, αλλά το φαγητό πάντα παρέμενε καλό.
Από φαγητό ξεχώριζα τα καλτσόνε του τα οποία ήταν πραγματικά τεράστια και φουλ στη γέμιση. Είχε ξυλόφουρνο οπότε όλα τα προϊόντα ζύμης απογειωνόντουσαν. Το χειμώνα πάντα στο πατάρι του και το καλοκαίρι έξω στην πλατεία. Κάποια στιγμή ήρθε η παρακμή με τρύπια τραπεζομάντηλα από τσιγάρα και αδιαφορία για τον χώρο, αλλά το φαγητό πάντα παρέμενε καλό.