Ρούμπου

Θου-Βου συλλεκτικό σχόλιο, χαχαχα, φοβερό! Εύγε!! :)

Ο Ρούμπος είναι για τα Σέρρας ό,τι ακριβώς είναι και ο Χοχλιούρος για την Βέροια. Όπως κάθε σοβαρός και αξιοπρεπής Βεροιώτης, που σέβεται τον εαυτό του, το στομάχι του και την ιδιαίτερη πατρίδα του, τρώει ρεβανί μόνο από τον Χοχλιούρο, έτσι ακριβώς και κάθε σοβαρός και αξιοπρεπής Σερραίος, που σέβεται τον εαυτό του, το στομάχι του και την ιδιαίτερη πατρίδα του, τρώει ακανέ μόνο από τον Ρούμπο. Τα άλλα όλα είναι μαϊμούδες για τους πουλμανοτουρίστες των ΚΑΠΗ, που (καθ' οδόν για το προσκύνημα στην Παναγία Μαλεβή) θα κάνουν ημίωρη στάση για φαγητό στο ΣΕΑ (Σταθμό Εξυπηρέτησης Αυτοκινητιστών) «Ρούμελη» έξω από τη Λαμία, θα φάνε μία μερίδα μπριάμ με τυράκι και ψωμάκι, θα πιούνε κι ένα ποτήρι νερό για να πάρουν τα χάπια τους και φεύγοντας θα ψωνίσουν (από το ίδιο μαγαζί) και τρία δώρα: ένα κουτάκι «ακανέδες Σερρών» για τη συμπεθέρα, ένα κουτάκι «κουραμπιέδες Νέας Καρβάλης» για τη συνυφάδα και ένα κουτάκι «γιαννιώτικο Κολιονάσιου» για την κουμπάρα...

ΥΓ¹. Το ίδιο σκηνικό με τα πούλμαν επαναλαμβάνονταν και στο μαγαζί «Τέμπη», αλλά από τότε που κατασκευάστηκαν τα τούνελ, πλέον κανείς δεν περνάει μέσα από την κοιλάδα. Όλα εκείνα τα μαγαζιά που υπήρχαν δίπλα στα πάλαι ποτέ «Διόδια Τεμπών» έκλεισαν οριστικά.

ΥΓ². Ομοίως στη Ζωοδόχο Πηγή, αμέσως μετά την Καστανιά και την Παναγία Σουμελά: μέχρι πριν 25 - 30 χρόνια εκεί λειτουργούσαν 10 - 12 ταβέρνες. Σήμερα έμειναν μόνο μία ή το πολύ πολύ δύο.