Επίσκεψη τριών ατόμων μετά από βουτιά στη παγωμένη και πανέμορφη " γαλάζια λίμνη" του Σκρα. Στο χωριό Σκρα είδα μερικές ταβέρνες που τις είδα μεν συμπαθητικές, αλλά φτιαγμένες για τους επισκέπτες και τα γούστα τους. Φοβήθηκα μη δω σκηνικό ανάλογο με τα cafe στα ελεεινά παραθαλάσσια τουριστοχωρια που σερβίρουν ελεεινό English breakfast σε εξίσου ελλεινούς Άγγλους. Προχωρήσαμε λοιπόν στο χωριό Πλαγιά. Το συγκεκριμένο μαγαζί έχει μια συμπαθητική βεράντα μπροστά στο δρόμο. Ο αέρας έφερνε μια μυρωδιά κοπριάς , από τα ηχεία ακουγόταν ένα καψουροσκυλαδικο παλαιάς κοπής , ενώ στην είσοδο δύο ψειριασμενα λιποσαρκα σκυλιά μύριζαν τους πισινους τους... Εδώ είμαστε σκέφτηκα. Απλή ταβέρνα του χωριού που απευθύνεται στους ανθρώπους του χωριού. Το ένστικτο μου σφυριλατημένο σε διαρκείς αποτυχίες δεν με πρόδωσε. Σαλάτα ολοφρεσκη από τον κήπο τους. Πατατες τηγανητές χειροποίητες πλούσιες, σουβλάκι, παντσετα πεντανόστιμα, λουκάνικα μέτρια, νερό , ψωμί μια μπύρα, κερασμενο καρπούζι, 23 ευρώ στο σύνολο. Εμπειρία αυθεντικής Ελληνικής επαρχίας που θα έπρεπε να εμφυαλωνουμε και να τη πουλάμε στο εξωτερικό...