Φτιάχτηκε αρχικά από 3 συνεταίρους οι οποίοι κατάγονταν από χωριό του Πόντου (οι αδελφές Αναστασία και Βούλα Σιδηροπούλου) και της Κρήτης (ο Νίκος Μακρυνάκης) αντίστοιχα, εξού και το όνομα του μαγαζιού.
Η συνεργασία κράτησε λιγότερο από ένα μήνα και ο κρητικός Νίκος Μακρυνάκης αποχώρησε 12 Μαρτίου 2002 για να ανοίξει λίγο μετά τη
Μυρσίνη. Από τότε συνεχίζουν να το δουλεύουν οι αδελφές Σιδηροπούλου.
Στη θέση του άνοιξαν με αύξουσα χρονολογική σειρά το
...ιστορίες... αλλιώς και η
Ζάχαρη.
Οτι πρέπει για τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες.
Δοκίμασα και σούπα σορβά.
Μάλλον η καλύτερη με διαφορά που έχω πιεί στη Θεσσαλονίκη.
Τα ντολμαδάκια και τα κεφτεδάκια θυμίζουν τα κυριακάτικα τραπεζώματα της γιαγιάς μου.
Μου άρεσε που δεν γεμίζουν τα πιάτα με γαρνιτούρες και φιογκάκια, αλλά θα ήθελα πιο πολλές επιλογές στα πιάτα ημέρας.
Α, το περέκ παστουρμά απλά όνειρο.!!!
Φρόντο Μπάγκιγκς -4/35/5032 στις 4 παρά 2 μάτια Σάουρουν.
Νομίζω οτι το "
Στην Έξω Γη τώρα μπορούμε να πούμε οτι όταν είχε πρωτοανοίξει στις αρχες της δεκαετίας πολλοί το αγαπήσαμε γιατί ήταν κάτι καινούργιο και διαφορετικό.
wtf 130 ευρω 4 ατομα?
τι να φαγαμε και τα πομολα απ τις πορτες?
και το κερασμα του μαγαζιου σ αυτον τον λογαριασμο?
μια ρακι...
Ήμασταν χτες το βράδυ με μεγάλη παρέα και είχα καιρό να νιώσω φιλόξενα σε ένα μαγαζί. Το ρακόμελο ήταν εξαιρετικό και τα πιάτα μου θύμισαν σπιτικό φαγητό. Μεγάλο συν του μαγαζιού και οι μουσικές που παίζουν. Μπράβο στα παιδιά που προσφέρουν κάτι γνήσιο, δίχως φρου φρου και αρώματα.
Μου άρεσε η κουζίνα του, όχι πολύ φαντεζί και ουσιαστική, με σχετικά καλά υλικά. Αλλά κατά τα άλλα λίγο φοιτητάδικο όσον αφορά τη συμπεριφορά τους καμιά φορά (φάε πολύ και μην μας πρήζεις φάση).
Ο ιδιοκτήτης είναι από τη Βέροια...
Πάντως σε γενικά πλαίσια είναι καλό.