The Hoppy Pub

Καλές μπύρες , από φαγητό τίποτε το ιδιαίτερο. Το currywurst κάπως καλό.

Αλλη μια επισκεψη στην ομορφη μπυραρια.
Παραμενουν οι πολυ θετικες εντυπωσεις απ την προηγουμενη επισκεψη, τοσο σε εξυπηρετηση, γευσεις, τιμες, περιβαλλον.
Δοκιμασαμε διαφορες νεες μπυρες και τις ευχαριστηθηκαμε ολες!

-Alvinne (barrel aged/ sour ale with blueberrie). 8% αλκοολ. ΠΟΛΥ πολυ ιδιαιτερη. Ξινη, σαν ξιδι, σχεδον μουδιαζε το στομα. Με πολλα αρωματα. Δεν καταφερα να την πιω ολη, θα πω την αμαρτια μου (και ας ηταν σε μικρο ποτηρι). Αξιζει σιγουρα να την δοκιμασετε μια φορα στην ζωη σας, ακομη κι αν πιειτε μια γουλια και πεταξετε την υπολοιπη!!

-Schneider weisse 5.5%
-Struise tom8 7%, με επιγευση ντοματας!!
-Xaos eighty six 5,6%

Ποικιλια 3 ειδων λουκανικου, πολυ καλη! Συνοδεια κριτσινιων.

Δεν βρηκαμε καμια απ τις παλιες γνωριμες μπυρες, πραγμα που δειχνει πως ανανεωνεται συνεχως ο καταλογος.

Εννοειται πως θα ξαναπαμε το συντομοτερο.

Για ιστορικους και καταγραφικους λογους, προηγουμενο προτζεκτ του γιωργου, ηταν μια, εξισου πετυχημενη μπυραρια, στον τριλοφο - Ipanema (νεκροταφειο ταβερνοχωρου)

https://www.tavernoxoros.gr/?p=t12395

με διαφορα η καλυτερη μπυραρια στην χωρα. εχει διακριθει αρκετες φορες απο την πιο εγκριτη ιστοσελιδα στο χωρο της μπυρας, μεσα στα δεκα καλυτερα beer bars του κοσμου !!! πολυ καλος τυπας ο γιωργος, που θα σε καθοδηγησει στη διαλογη της μπυρας. εχω δοκιμασει εδω μπυρες, απο ολο τον πλανητη, που πραγματικα τις βρισκεις σπανια. στα τοσα χρονια που πηγαινω η μπυρα που μου εκανε μεγαλυτερη ηταν μια lambic (δεν θυμαμαι μαρκα), ειδος το οποιο ξαναβρηκα μονο σε καποια μπυραρια στη χιλη. δεν εχω φαει ποτε στις πολλες επισκεψεις, παντως σιγουρα θα το κανει καλα. καποιες φορες κανει και μπαρμπεκιου. εχω συναντησει αρκετες φορες ανθρωπους απο το εξωτερικο που επισκεφτηκαν την θεσσαλονικη λογω της hoppy. τι να λεμε, το μαγαζι ειναι πραγματικο στολιδι για την πολη

Βραδακι καθημερινης, ειπαμε να παμε για μια χαλαρη μπυριτσα. Τι καλυτερο απ το μπαρακι που εξ-απ'ανεκαθεν ηθελα να παω, και δεν εβρισκα ευκαιρια..

Μισογεματο, απο ολο το φασμα ηλικιων. Ωραιο περιβαλλο, ωραια μουσικουλα -προς το ροκ-, σε ιδανικα επιπεδα, που επετρεπε την συνομιλια χωρις να ξελαρυγγιαστεις.

Ηθελε λιγο εξοικειωση η λογικη του μαγαζιου.
Ουσιαστικα σε εναν μαυροπινακα, χειρογραφα υπηρχαν οι διαθεσιμες μπυρες (καμια 20ρια μετρησα). Διαλεγες οποια ηθελες, πηγαινες στο μπαρ, εκανες παραγγελια, περιμενες να στην δωσει, ξαναπηγαινες να κατσεις στο τραπεζι. Σελφ σερβις.
Αν παραγγειλεις φαγητο, στο φερνουν αυτοι..

Οτι δοκιμασαμε ηταν πραγματικα μοναδικο. Αλλες μπυρες μας αρεσαν περισσοτερο, αλλες λιγοτερο, αλλα σιγουρα οι γευσεις ηταν πολυ ιδιαιτερες, με πολυ δυνατα και ξεχωριστα αρωματα.

Συγκεκριμενα:
-Malmo 10,4% (αλκοολ)
-Dogma hollow pumpkin 6%
-Dark crops 10%
-Blame the sun 5,7%

Αλλες μαυρες, αλλες ξανθες, αλλες γλυκιζαν, αλλες πικριζαν, καπνιστες, με επιγευση κολοκυθας ή μαγκο..
Πανδαισια στον ουρανισκο.

Επισης δοκιμαστηκαν και τα λουκανικα τους. Πηραμε μια ποικιλια σε μια πιατελα με τριων ειδων λουκανικα (καρυβουρστ, ριγανατο, μοσχαρισι). Ολα πολυ καλα, πολυ νοστιμα, καλη ποσοτητα, σε καλη τιμη (5€ η πιατελα).

Εν ολιγοις, μαγευτηκαμε και δεν βλεπουμε την ωρα και για την επομενη μας επισκεψη..

Καλύτερα! Προτιμώ να δοκιμάζω νέα πράγματα από το να παίρνω κάτι το ξέρω ήδη, ακόμη και αν μου άρεσε.

Συμφωνώ σε όλα με το ταβερνοαλάνι, αλλά για να μην στεναχωρηθεί πρέπει να τον προειδοποιήσω ότι οι μπύρες αλλάζουν συνεχώς και (σχεδόν) καμιά δε μένει ίδια για καιρό.. :)

Η καλύτερη craft beer pub στην ελλάδα και στην 4η θέση παγκοσμίως σύμφωνα με το ratebeer.com. Το concept της είναι πολύ διαδεδομένο στο εξωτερικό. Στην ελλάδα είναι η hoppy στη θεσσαλονίκη και η local στην Αθήνα. Ο πελάτης που θέλει μια "ξανθιά", να καπνίζει και να ενώνει τραπέζια λες και είναι σε ταβέρνα μπορεί να πάει οπουδήποτε αλλού. Στην hoppy pub πας για να δοκιμάσεις τοπ craft μπύρες με συνεχώς εναλασόμενο κατάλογο στα taps. Αν είσαι νέος στον χώρο της craft μπύρας σου δίνουν και να δοκιμάσεις σε μικρο σφηνάκι για να βρεις κάτι που σου ταιριάζει. Επίσης είναι το μέρος που επισκέπτονται πολλοί μπυρόφιλοι τουρίστες.

Ασφαλώς δεν πας σε τέτοιο μαγαζί για να πιεις Άμστελ, αλλά όλα αυτά μπορούν να γίνουν, και να επεξηγηθεί η διαφορά, χωρίς υποτιμητικό ύφος εκ μέρους του καταστήματος.

Το ότι το μαγαζί αποπνέει έναν κάποιο σνομπισμό ισχύει, από την άλλη αν πας σε ένα τέτοιο μαγαζί κάποια πράγματα πρέπει να τα περιμένεις, όπως ότι δεν θα πιεις μπύρες της σειράς (αν θέλεις άμστελ, προφανώς δεν είναι το κατάλληλο μαγαζί για σένα) και ότι την καλή μπύρα, όπως αντίστοιχα και το καλό ουίσκι, πρέπει να τη σέβεσαι. Για μένα πρόκειται για μια πολύ αξιόλογη μπυραρία, απλά θα ήθελα να ήταν λίγο πιο "ανοιχτοί" στο να εξηγήσουν για τα διάφορα (υπό-)είδη μπύρας σε κάποιον που ίσως δεν τα γνωρίζει και τόσο καλά. Δεν γεννηθήκαμε όλοι εξπέρ...

Πάντως, χωρίς να θέλω να υπερασπιστώ προσωπικά τον ιδιοκτήτη ή το κατάστημα, θέλω να αναφέρω ότι με έναν παρόμοιο "αποκλειστικό" τρόπο έχει κάνει το μαγαζί του άκαπνο, ωραία και όμορφα, και όλοι το σέβονται.

Όχι μόνον να γκρινιάζουμε για το πώς κάποιοι δεν μπορούν να το επιβάλουν, αλλά να αναδεικνύουμε και αυτούς που απλά και ωραία κάνουν το αυτονόητο..

Φίλοι που είχαν την ατυχία να επισκεφθούν το μαγαζί το βράδυ της Παρασκευής 14/9, μεταφέρουν τις χειρότερες εντυπώσεις για τη συμπεριφορά του προσωπικού.
Αρχικά, ενώ ήταν έξι άτομα, η σερβιτόρα τους αρνήθηκε να ενώσουν τραπέζια, με τη δικαιολογία να μπορεί να περνάει ο κόσμος. Ας σημειωθεί ότι στο μαγαζί καθόταν εκείνη την ώρα, άλλη μια (1) παρέα. Μόνο όταν η μισή παρέα σηκώθηκε να φύγει, τους ένωσε εν τέλει τα τραπέζια.
Στη συνέχεια τους έκανε παρατήρηση που έπιναν τη μπύρα από το μπουκάλι, διότι πρέπει να σερβιριστεί στο ποτήρι για να αναδεικνύονται καλύτερα τα αρώματα, ή κάτι τέτοιο.
Αλλά το αποκορύφωμα ήταν τα σχόλια του ιδιοκτήτη, σε κλίμα "εδώ έρχονται όσοι ξέρουν να πίνουν μπύρα, όποιος θέλει Άμστελ να πάει στο περίπτερο", ή, σε ερώτηση πελάτη για την πολύ χαμηλή ένταση της (ροκ, καλής) μουσικής, "εδώ δεν έρχεσαι γιατί είσαι ροκάς, αλλά για τη μπύρα".
Μπορεί το μαγαζί αυτό να έχει τις καλύτερες μπύρες στη Θεσσαλονίκη (σίγουρα πάντως δεν είναι το μόνο με καλές μπύρες), αλλά με τέτοιες αγενείς, έως και εριστικές συμπεριφορές, τρώει αυτόματα Χ.
Μπορεί στην εποχή της επίπλαστης ευμάρειας και του κατά Κωστόπουλο lifestyle, το να κοιτάς αφ'υψηλού τους πελάτες σου να ήταν ένδειξη image και γκλαμουριάς. Στον δέκατο, αισίως, χρόνο ύφεσης, προσέχουμε πολύ καλύτερα πού δίνουμε τα -όλο και λιγότερα- λεφτά μας.
Κρίμα. Θα πάμε κάπου αλλού να μας μάθουν να μην πίνουμε Άμστελ.