Η γνώμη μου παραμένει αναλλοίωτη δυστυχώς, όπως και για το γούστο των συμπολιτών που την γεμίζουν ασφυκτικά κάθε βράδυ. Πίτσα ταψιού θα την δεχόμουν σε πιτσαρία εάν διέθετα χρονομηχανή και πήγαινα στο κυλικείο του σχολείου μου, το 1992...
αδυνατώ να καταλάβω πώς θεωρείται από τους συμπολίτες μου μια από τις καλύτερες πίτσες στην πόλη... ζυμάρι-ψωμί, κονσέρβα μανιτάρι, μακαρονάδες επιεικώς μη-αποδεκτές...