Το στέκι του Μαχαίρα

Για το Στέκι του Μαχαίρα, την κα. Σοφία δεν ήθελα να γράψω, αλλά θα γράψω. Πρόκειται από τις περιπτώσεις που αν και το φαγητό δεν ήταν καθόλου ικανοποιητικό, νιώθεις την υποχρέωση να το προτείνεις. Είχα διαβάσει σε αρκετά άρθρα για τα αξιοθέατα της Αμοργού να αναφέρεται το Στέκι. Το πέτυχα τυχαία σε ένα μπρέηκ σε πεζοπορική διαδρομή κι έκατσα για καφέ. Το ταβερνάκι είναι στη μέση του πουθενά, έξω από τον ερειπωμένο αγροτικό οικισμό Ασφοντυλίτης. Ο χώρος λειτουργεί χωρίς ρεύμα, οπότε η κα. Σοφία πρέπει να γνωρίζει από πριν τον αριθμό ατόμων για να κάνει το κουμάντο της – όπως μου είπε τη στεναχωρεί πολύ να πετάει φαγητό. Μαγειρεύει στο γκάζι και έναν εξωτερικό ξυλόφουρνο. Όλα αυτά είχαν ανεβάσει τις προσδοκίες και περίμενα έναν γαστριμαργικό οργασμό με σπιτικό άρωμα. Δυστυχώς, το φαγητό ήταν αδιάφορο. Κατσικάκι γιουβέτσι οκ, ρεβύθια μάλλον το καλύτερο πιάτο από αυτά που παραγγείλαμε, φάβα η λιγότερο καλή από αυτές που φάγαμε στο νησί, αρκετά πικρή και «τσιμεντένια» κατσικάκι λεμονάτο οκ. Χωριάτικη σαλάτα κάτω του μετρίου. Πήραμε και τρεις – τέσσερις μπύρες, χλιαρές διότι το ψυγείο είχε σταματήσει να λειτουργεί μαζί με την εξάντληση της γεννήτριας. Η αίσθηση που μου έμεινε ήταν ότι το φαγητό ήθελε παραπάνω μεράκλωμα. Ίσως πετύχαμε κακή μέρα. Δώσαμε περίπου 15 ευρώ το άτομο, δυστυχώς χωρίς να μείνουμε ικανοποιημένοι. Αξίζει για την εμπειρία του να τρώς σε αυτό το περιβάλλον. Εύχομαι τις άλλες μέρες και για το φαγητό.