ο Πρόεδρος

Πολίτικη ταβέρνα με συμπαθητική αυλίτσα και παστουρμάδες να κρέμονται από τσιγγέλια. Το όλο στήσιμο μου βγάζει κάτι το προσποιητό, αλλά η γραφικότητα κορυφώνεται στη χρήση χίπστερ αλατιού Ιμαλαΐων: όχι μόνο στις αλατιέρες πάνω στα τραπέζια, αλλά υπήρχε κι υποσημείωση στον κατάλογο, ότι χρησιμοποιούμε ΜΟΝΟ αλάτι Ιμαλαΐων!
Πέραν τούτου, το φαγάκι ήταν καλοψημένο και νόστιμο, οι τιμές κανονικές για Αθήνα κι ο κόσμος κάνει ουρές για να κάτσει. Δοκιμάστηκε κασερλί (ήτοι κεμπάπ ζυμωμένο με κασέρι, καλό), γιαουρτλού (πολύ καλό), κεμπάπ κοτόπουλο (στεγνό για τα γούστα μου), παστουρμαδόπιτα (αρκετά καλή, όχι πολύ βαριά), σαλάτα, πατάτες κι ενάμισι λίτρο ωραίο λευκό κρασάκι, υπερχορταστικά κι όλα μαζί γύρω στα 45-50 ευρώ για τρία άτομα. Με το λογαριασμό, κερασμένο σορμπέ λεμόνι σε σφηνακοπότηρο. Θα ξαναπήγαινα.