Ενδοχώρα

Την ενδοχώρα την έβαλα στην καρδιά μου από την πρώτη στιγμή που την είδα, επάνω στην κεντρική περαντζάδα της χώρας. Και δεν ήταν λόγω του ότι την πρώτη φορά παρολίγον να φάμε χυλόπιτα -χωρίς κράτηση γαρ- αναγκασμένοι να γευματίσουμε στην μπάρα. Λίγα τραπεζάκια, ωραία σοφιστικοειδής διακόσμηση, φιλικό σέρβις, αν και όπως σε όλο το νησί θα το έλεγες χαλαρό. Να πω βέβαια ότι ήταν εντελώς κλεισμένο το μαγαζί και παρότι σπάμαραν τακτικά διάφοροι υποψήφιοι θαμώνες ρωτώντας για τραπέζι, παρατήρησα ότι το μαγαζί ήταν κατάτι μεροληπτικό στην επιλογή τους (με αποχρώσεις αποφυγής των κακομούτσουνων ή λιγότερο καλο-ενδεδυμένων).Τι να πεις όμως αυτά συμβαίνουν και στη φύση..
Ταμπουλέ κινόα πολύ καλό, τυλιχτή φέτα με μαρμελάδα ομοίως, λαμπρά τα στριφτάρια με γαρίδες (αν και οι γαρίδες κτψ τρυφερές) και το ημέρας φιλέτο τόνου νοστιμότατο ωσάν μπριτζόλα. Τα παραπάνω με κρασί κόστισαν 44,5€ τα 2 άτομα.
Την δε δεύτερη φορά η φάβα απλώς οκ, "τα υλικά της φουρτάλιας" πολύ καλά και καθαρά, και το μοσχαράκι ραγού με παπαρδέλες αξιομνημόνευτο. 33 € τούτα. Ααχ ενδοχώρα!