Μετά από την ανάγνωση του σχολίου του alan, και ψάχνοντας ένα μέρος για να γευματίσουμε βράδυ, ο δρόμος (από τη γειτονική Ελάτη που ήταν το ξενοδοχείο) μας έβγαλε στη Μοντάζα. Επίσκεψη τέλη Οκτωβρίου '21.
Το μαγαζί είναι μικρό (τουλάχιστον το χειμώνα που δεν έχει τραπέζια έξω), ήσυχο και φιλόξενο.
Δοκιμάσαμε τη σούπα κάστανο βελουτέ (πολύ ωραία), πίτες (που απόσο γνωρίζω τις κάνει η μητέρα του, επίσης πολύ νόστιμες) και μια πάρα πολύ μαλακιά και νόστιμη μοσχαρίσια μπριζόλα. Δύο βράδια που καθίσαμε πληρώσαμε περίπου 40€ (δύο άτομα), και τις δύο φορές φύγαμε χορτάτοι.
Στα highlits της βραδιάς, ήταν στα πλατάνια έξω από το μαγαζί είχανε βγει μανιτάρια, τα μάζεψε εκείνη τη στιγμή και μας μαγείρεψε μια υπέροχη ομελέτα με μανιτάρια.
Πέρα από το φαγητό (που ήταν νόστιμο), αξίζει μια επίσκεψη για να ρωτήσετε για την ιστορία του χωριού και την ονομασία του μαγαζιού. Και οι δύο ιστορίες είναι υπέροχες, ιδιαίτερα με τον τρόπο που αφηγείται ο Γιάννης.
Προσοχή! Τα σχόλια που ακολουθούν γράφτηκαν πριν από 4 χρόνια τουλάχιστον.
Ο χαρακτήρας του καταστήματος πιθανόν να έχει αλλάξει από τότε και επομένως ενδέχεται τα σχόλια να αποκλίνουν από τη σημερινή πραγματικότητα.
Τηλεφώνημα 23:30 παραμονή Πρωτοχρονιάς. "Φίλε σώσε με, θέλω τραπέζι για 2". Αν είσαι σε 15 εδώ το σώζεις, με υφάκι περίεργο. Πλακώνομαι και κατεβαίνω σε 15 λεπτά από Μονοδένδρι όπου έφυγα τρέχοντας (θα βρείτε για την εμπειρία μου εκεί).
Μπαίνουμε 10 λεπτά πριν την αλλαγή. Σούπα κάστανο βελουτέ 8 ευρώ, πολύ καλή. Ριζότο μανιταριών 8 ευρώ, εξαιρετικό απλά λίγα για αυτό που τρώω προσωπικά. Σαλάτα ρόκα μαρούλι μετσοβόνε καλή. Κρασί ήθελα Βιβλία Χώρα λευκή, μου προτείνει το MOI, JE M’EN FOUS! πολύ ωραίο αν και μου έκανε κεφάλι, ίσως επειδή όπως είπα έφαγα λίγο και το ήπια σχεδόν μόνος, 25 ευρώ. Έβγαλε και βασιλόπιτα.
Συνολικά 49 ευρώ. Όσο για το υφάκι που είπα, ο Γιάννης είναι παιδί με τύπο. Αστειεύτηκε, πείραξε, εξυπηρέτησε εξαιρετικά. Και μας έσωσε.
Εξαιρετικά, θα ξαναπήγαινα.
ο εσωτερικος χωρος με το τζακι φερνει περισσοτερο σε καφε και τα εξωτερικα τραπεζια ειναι με θεα στην πλατεια με τα δυο τεραστια πλατανια. γενικα το μαγαζι ειναι αρκετα περιποιημενο. οι μεζεδες με το τσιπουρο μας εξεπληξαν τοσο απο την ποικιλια οσο και απο την ποιοτητα, την ποσοτητα και τη γευση. το τσιπουρο επισης ποιοτικο και η εξυπηρετηση φιλικη. τιμες πολυ καλες. σιγουρα συνιστω περασμα.
Το μαγαζί είναι μικρό (τουλάχιστον το χειμώνα που δεν έχει τραπέζια έξω), ήσυχο και φιλόξενο.
Δοκιμάσαμε τη σούπα κάστανο βελουτέ (πολύ ωραία), πίτες (που απόσο γνωρίζω τις κάνει η μητέρα του, επίσης πολύ νόστιμες) και μια πάρα πολύ μαλακιά και νόστιμη μοσχαρίσια μπριζόλα. Δύο βράδια που καθίσαμε πληρώσαμε περίπου 40€ (δύο άτομα), και τις δύο φορές φύγαμε χορτάτοι.
Στα highlits της βραδιάς, ήταν στα πλατάνια έξω από το μαγαζί είχανε βγει μανιτάρια, τα μάζεψε εκείνη τη στιγμή και μας μαγείρεψε μια υπέροχη ομελέτα με μανιτάρια.
Πέρα από το φαγητό (που ήταν νόστιμο), αξίζει μια επίσκεψη για να ρωτήσετε για την ιστορία του χωριού και την ονομασία του μαγαζιού. Και οι δύο ιστορίες είναι υπέροχες, ιδιαίτερα με τον τρόπο που αφηγείται ο Γιάννης.
Μπαίνουμε 10 λεπτά πριν την αλλαγή. Σούπα κάστανο βελουτέ 8 ευρώ, πολύ καλή. Ριζότο μανιταριών 8 ευρώ, εξαιρετικό απλά λίγα για αυτό που τρώω προσωπικά. Σαλάτα ρόκα μαρούλι μετσοβόνε καλή. Κρασί ήθελα Βιβλία Χώρα λευκή, μου προτείνει το MOI, JE M’EN FOUS! πολύ ωραίο αν και μου έκανε κεφάλι, ίσως επειδή όπως είπα έφαγα λίγο και το ήπια σχεδόν μόνος, 25 ευρώ. Έβγαλε και βασιλόπιτα.
Συνολικά 49 ευρώ. Όσο για το υφάκι που είπα, ο Γιάννης είναι παιδί με τύπο. Αστειεύτηκε, πείραξε, εξυπηρέτησε εξαιρετικά. Και μας έσωσε.
Εξαιρετικά, θα ξαναπήγαινα.