στο Κάστρο

Υπηρέτησα Λήμνο, 88ΤΜΧ, ’14-’15. Έκατσα εδώ μετά από σύσταση του Σφίγγου (ένας απ’ αυτούς που παίζει ή/και έχει την Πριγκηπέσσα―Χριστούγεννα τον είχα πετύχει έξω απ’ το Λουξ κι ήμασταν σχετικά σουρωμένοι κι οι δύο―αυτός λίγο παραπάνω―μου είπε για τον Αριστοτέλη που έχει το μαγαζί που είναι αρχιτέκτονας και παίζει κανονάκι). Τελικά τον λένε αλλιώς, αλλά κάτι αρχαίο (Περικλή;), παίζει σαντούρι, είναι πολιτικός μηχανικός―νταξ, δεν έπεσε και τραγικά έξω―,τέλοσπάντων, έκατσα δυο―τρεις φορές.
Γενικά θα ξαναπήγαινα. Και το «ούζο―τσίπουρο με γλυκάνισο» μ’ άρεσε, και καλούτσικους μεζέδες μου βγάλαν, ντάξει, ανάλογα τη φάση, αν είσαι κωλόφαρδος και παίξει κάνα φεσκοτηγανισμένο και φρεσκοψαρεμένο ψάρι θα την κάνεις ταράτσα. Αυτό βέβαια ισχύει για παντού εκεί γύρω, αλλά για το συγκεκριμένο μέρος I can testify

Ειδικά τον χειμώνα που τα περισσότερα φαγάδικα είναι κλειστά,η ποικιλία πιάτων που προσφέρει το Κάστρο είναι σχεδόν λυτρωτική για να μην καταλήξεις να τρως συνέχεια πιτόγυρα ή τοστ.

Καλές και μεγάλες οι ατομικές πίτσες,καλές οι σαλάτες και ορισμένα πιάτα,μεγάλες οι μακαρονάδες,τα θαλασσινά οκ.

Λίγο ψυχρό το κλίμα,πηγαίναμε σχεδόν μέρα παρά μέρα επί δύο μήνες και δεν άλλαξε ιδιαίτερα.Το κέρασμα δεν το θεωρώ υποχρέωση κανενός αλλά όταν σε άλλα μας κερνούσαν απ'την δεύτερη φορά που μας έβλεπαν,έστω ένα τσιπουράκι...χτυπάει κάπως.