Το είχα εντοπίσει το καλοκαίρι του 2008 αλλά το επισκέφτηκα το 2012 μετά από καλά σχόλια ενός φιλικού ζευγαριού που το επισκέφτηκε. Βρίσκεται σε έναν ωραίο κήπο γεμάτο πεύκα και πολλά κουνούπια, οπότε αν πάτε βράδυ οπωσδήποτε βάλτε Autan. Ο ιδιοκτήτης διαβάζω ότι κατάγεται από Θεσσαλονίκη, γι'αυτό και το όνομα του μαγαζιού παραπέμπει στον εδώ κήπο του καλού.
Περνώντας βράδυ απ' έξω μου φάνηκε υπέρ του δέοντος ακριβό και κυριλέ και πήγα να το προσπεράσω αλλά μας τσίμπησε ο - διακριτικός- κράχτης που μας είδε να κοντοστεκόμαστε και το αποφασίσαμε. Ο κόσμος ήταν κυρίως οικογένειες και ζευγάρια ξένων τουριστών. Δεν έλειπαν και ντόπιοι με τις συζύγους τους. Οι πρώτοι ζητούσαν κρασοπότηρο για τη ρετσίνα (δεν τους καθόταν καλά το κολωνάτο του κρασιού) και οι δεύτερες φορούσαν ταγιέρ και είχαν μαλλί Τζόαν Κόλλινς. Στο βάθος υπήρχε και γιγαντοοθόνη που έδειχνε ποδόσφαιρο. Λίγο απ' όλα δηλαδή και όχι τόσο κυριλέ.
Το σέρβις ήταν καλό, υπήρχε δεύτερος σερβιτόρος ( ο κράχτης) για τα ποτά και το ψωμάκι με ντιπ ελιάς και βουτύρου (πολύ καλό αλλά με το καλημέρα 3€ χωρίς να το ζητήσεις) και πρώτος/μετρ που μας πήρε την παραγγελία. Πήραμε μανιτάρια α λα κρεμ, χοιρινό με δαμάσκηνο Σκοπέλου, μια μακαρονάδα λαχανικών και μια σαλάτα. Όλα καλά εκτός από την σάλτσα των ζυμαρικών που ήταν τελείως νερουλή και την εμμονή του σεφ να στολίζει όλα ανεξαιρέτως τα πιάτα με τριμμένο μαϊντανό. Κόστος με 1 μπίρα, 1 αναψυκτικό και ένα νερό λίγο πάνω από 40€. Κέρασαν και γλυκό.
Θετική εντύπωση μου έκανε το ότι ο μετρ (μάλλον και ιδιοκτήτης) άνοιξε ένα μοσχοφίλερο Μπουτάρη για ένα ζευγάρι Άγγλων τουριστών που καθόταν δίπλα μας και αμέσως μύρισε τον φελλό για να δει αν είναι ΟΚ το κρασί ενώ σέρβιρε πρώτα τον κύριο για να το εγκρίνει. Βγαλμένο από βιβλίο εστιατορικής! Φεύγοντας του το είπα και έδειξε να χαίρεται και να το εκτιμά, μου το ανταπέδωσε με μια θερμή χειραψία. Ο δε δεύτερος σερβιτόρος μόλις μας είδε να φεύγουμε τελείως χαλαρά μας πρότεινε να κάτσουμε κι άλλο και να μας κεράσει μια ακόμα μπίρα.
Συμπερασματικά, το μαγαζί μπορεί να δείχνει και να έχει τιμές πιο "κυριλέ" αλλά προσαρμόζεται στον κόσμο. ΟΚ επιλογή αλλά για γκουρμέ βραδιά υπάρχουν κι άλλες στη Σκόπελο.
Περνώντας βράδυ απ' έξω μου φάνηκε υπέρ του δέοντος ακριβό και κυριλέ και πήγα να το προσπεράσω αλλά μας τσίμπησε ο - διακριτικός- κράχτης που μας είδε να κοντοστεκόμαστε και το αποφασίσαμε. Ο κόσμος ήταν κυρίως οικογένειες και ζευγάρια ξένων τουριστών. Δεν έλειπαν και ντόπιοι με τις συζύγους τους. Οι πρώτοι ζητούσαν κρασοπότηρο για τη ρετσίνα (δεν τους καθόταν καλά το κολωνάτο του κρασιού) και οι δεύτερες φορούσαν ταγιέρ και είχαν μαλλί Τζόαν Κόλλινς. Στο βάθος υπήρχε και γιγαντοοθόνη που έδειχνε ποδόσφαιρο. Λίγο απ' όλα δηλαδή και όχι τόσο κυριλέ.
Το σέρβις ήταν καλό, υπήρχε δεύτερος σερβιτόρος ( ο κράχτης) για τα ποτά και το ψωμάκι με ντιπ ελιάς και βουτύρου (πολύ καλό αλλά με το καλημέρα 3€ χωρίς να το ζητήσεις) και πρώτος/μετρ που μας πήρε την παραγγελία. Πήραμε μανιτάρια α λα κρεμ, χοιρινό με δαμάσκηνο Σκοπέλου, μια μακαρονάδα λαχανικών και μια σαλάτα. Όλα καλά εκτός από την σάλτσα των ζυμαρικών που ήταν τελείως νερουλή και την εμμονή του σεφ να στολίζει όλα ανεξαιρέτως τα πιάτα με τριμμένο μαϊντανό. Κόστος με 1 μπίρα, 1 αναψυκτικό και ένα νερό λίγο πάνω από 40€. Κέρασαν και γλυκό.
Θετική εντύπωση μου έκανε το ότι ο μετρ (μάλλον και ιδιοκτήτης) άνοιξε ένα μοσχοφίλερο Μπουτάρη για ένα ζευγάρι Άγγλων τουριστών που καθόταν δίπλα μας και αμέσως μύρισε τον φελλό για να δει αν είναι ΟΚ το κρασί ενώ σέρβιρε πρώτα τον κύριο για να το εγκρίνει. Βγαλμένο από βιβλίο εστιατορικής! Φεύγοντας του το είπα και έδειξε να χαίρεται και να το εκτιμά, μου το ανταπέδωσε με μια θερμή χειραψία. Ο δε δεύτερος σερβιτόρος μόλις μας είδε να φεύγουμε τελείως χαλαρά μας πρότεινε να κάτσουμε κι άλλο και να μας κεράσει μια ακόμα μπίρα.
Συμπερασματικά, το μαγαζί μπορεί να δείχνει και να έχει τιμές πιο "