Σουβλάκι με Πτυχίο

Nα συμπληρωσω στην λιστα με τα παιχνιδια το Moon Cresta
και το απολυτα αγαπημενο Head on η cars το ραλλακι
που τρωει τελειες και πηγαινει στα τεσσερα γωνιακα pits.
Τωρα στο καταστημα νοστιμα και καλης ποιοτητας ολα
αλλα το θεμα της υγιεινης ειναι λιγο σκοτεινο.

Περίεργη, ιδιάζουσα και σουρεάλ περίπτωση. Το «κατάστημα» έχει πλάτος περίπου 90 cm, ούτε καν ένα μέτρο (βλ. φωτο). Τα τραπεζάκια του βρίσκονται στην... απέναντι πλευρά της οδού Εγνατία. Η τουαλέτα, επίσης απέναντι. Ο δε «σερβιτόρος» διασχίζει συνεχώς την Εγνατία πάνω κάτω με έναν δίσκο καφενείου στο χέρι, εκτός διαβάσεων, ανάμεσα από αυτοκίνητα, ταξί, λεωφορεία και φορτηγά. Ώσπου δε να φτάσει απέναντι το σάντουιτς έχει τυλιχθεί για... έξτρα νοστιμιά και με ολίγον καυσαέριο από τις εξατμίσεις των εν λόγω οχημάτων. Όπως έγραψε και ο dokimastis, το όλο σκηνικό μου θύμισε το ηλεκτρονικό παιχνίδι "Froggy", τέλη δεκαετίας '70 με αρχές δεκαετίας '80, τότε που ξημεροβραδιαζόμασταν στα «ουφάδικα», τρώγοντας μια περιουσία στο Pac-Man, το Space Invaders, το Arkanoid, το Missile Command, το Froggy κ.ά.

Ο Χρήστος νεαρός και ορεξάτος, το παλεύει μόνος του, αρχίζει την ετοιμασία από τις 10 το πρωί και ξεκινάει το ψήσιμο από τις 12 το μεσημέρι. Μέχρι τις 10 το βράδυ ψήνει, τηγανίζει, τυλίγει, πληρώνεται, σηκώνει το τηλέφωνο για παραγγελίες και πάει λέγοντας. Είναι καλό παιδί, πρόσχαρος, ομιλητικός και πρόθυμος για επεξηγήσεις. Τα παινεύει βέβαια υπερβολικά τα καλούδια του, θυμίζει τον συνονόματό του μάστορα στο πατσατσίδικο Τ' Άστρα. Έχει μόνο σουβλάκι και σουτζουκάκι (βλ. κατάλογο). Το σουβλάκι σούπερ, εξαιρετικό, μαλακό και αφράτο, μισό λαιμός, μισό πανσέτα, σχήμα πλακέ Σερραϊκό. Το μπιφτεκάκι σχετικά άνευρο, δεν βάζει ούτε κρεμμύδι, ούτε δυόσμο. Την φετούλα μπαγκέτας την καψαλίζει λιγάκι στα κάρβουνα, ομοίως και την συμπαθητική πιτούλα. Οι τηγανητές πατάτες είναι φρέσκιες, το λάδι του ελαφρύ, το αλλάζει συχνά. Εκτός από πατάτες, μπορεί να βάλει στα σάντουιτς ντομάτα, κρεμμύδι, μουστάρδα, κέτσαπ. Αλοιφές δεν υπάρχουν.

Οκτώβριος 2024, κουτσοβολεύτηκα στη λαμαρίνα που φράσσει την είσοδο και δοκίμασα μία πίτα με μονό σουβλάκι και μία πίτα με διπλό μπιφτεκάκι (βλ. φωτο). Οι περισσότεροι περαστικοί ζητούσαν σκέτα τεμάχια με λίγο ψωμάκι, άλλος ένα σουβλάκι, άλλος δύο. Μέσα σε 20΄ - 25΄ λεπτά ο σερβιτόρος πήγε στα απέναντι τραπεζάκια 3 φορές και άλλες 2 φορές ντελίβερι σε γειτονικά καταστήματα, πάντα όμως κουβαλώντας ένα και μοναδικό σάντουιτς. Εν κατακλείδι, έμεινα πολύ ευχαριστημένος από το σουβλάκι του, το κατατάσσω μέσα στο τοπ 2 ολόκληρης της Θεσσαλονίκης (όπου συμπεριλαμβάνω και το σουβλάκι στο Περί λαδόκολας ο λόγος στις Συκιές, το οποίο όμως γίνεται αποκλειστικά από λαιμό). Θα ξαναπάω οπωσδήποτε.