Κωνσταντινίδης

Μέχρι τώρα είχα μία εμπειρία με τον Κωνσταντινίδη. Είχα ακούσει ότι έχει εκπληκτικό προφιτερόλ, και είχα πάει και είχα πάρει μια γλυτσερή καφέ μάζα έναντι ενός αμύθητου ποσού (που δεν θυμάμαι) και δεν ξαναπάτησα.

25η Μαρτίου 2024, ο Ελενίδης απέναντι ξέμεινε από τρίγωνα, οπότε είπαμε να δώσουμε μια ευκαιρία στον Κωνσταντινίδη. Μπαίνω μέσα και υπάρχει ένας κακομοίρης (πολύ καλός) στο πιάνο να παίζει ελαφρολαϊκά, δημιουργώντας μια αισθητική επαρχιακής μπουάτ που μαζεύει χουντοθείους. Η διακόσμηση και οι υπάληλλοι με τους δίκους στο χέρι παρέπεμπαν σε μια έκδοση των Βερσαλιών του θεσσαλικού κάμπου. Ήδη είχα τάση για εμετό, αλλά είπα να πάρω τα τρίγωνα που μας καρφώθηκε να φάμε.

Δεν έχω λόγια. Ελάχιστες στρώσεις από μεγάλα κομμάτια φύλλου που παρέπεμπαν σε κουρού τριτοτέταρτου μπουγατσατζίδικου, χωρίς καν να είναι επαρκώς σιροπιασμένα. Το απόγειο όμως ήταν η κρέμα πατισερί. Μιλάμε για μια μάζα που θύμισε ένα υβρίδιο μεταξύ βουτυρόκρεμας, μαρέγγας και σαντιγύ. ΑΠΑΙΣΙΟ. Όλα αυτά στα 24.8 το κιλό (2.5 ευρώ πάνω από τον Ελενίδη). Μετά τις πρώτες μπουκιές έφυγαν ευθεία στον κάδο, and i was not even sorry. Εκνευρίστηκα.

καμια σχεση δεν εχουν τα γλυκα αυτα με τα γλυκα που ειχε ο κωνσταντινιδης οταν βρισκοταν παλια στην οδο Ανθεων (οι παλιοι θα το θυμουνται). Ειδικα το μιλφεϊγ που ηταν η ναυαρχιδα του καταστηματος, επισης δεν εχει καμια σχεση με το παλιο εκεινο μιλφεϊγ που πραγματικα ηταν σημειο αναφορας. Τωρα ειναι σαν να τρως φυλλα με αχνη και μια κρεμα-αφρο χωρις χαρακτηρα και ουτε ουσια. Επισης οι τιμες ειναι πολυ υψηλες και προσωπικα δεν βρισκω το λογο καθως η ποιοτητα ειναι απλα καλη και οχι κατι το εξαισιο. Μετα απο αρκετες "Δεύτερες" ευκαιριες δοκιμων ειτε σε παγωτα ή γλυκα εχω αποφασισει να μην ξαναπαω καθως δεν μενω ικανοποιημενος απο τα προϊοντα του.

Κυριλλέ αριστοκρατικό ζαχαροπλαστείο με αέρα και ιστορία. Κινήθηκα σε πολύ σέηφ επίπεδα, πήρα ένα προφιτερόλ το οποίο ήταν ολόφρεσκο και παρασκευάστηκε όσο ήμουν παρών στο μαγαζί. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, δεν με ενθουσίασε. Πολύ υδαρή η σοκολάτα, χωρίς προσωπικότητα και το σουδάκι κάπως άνευρο, μολονότι μου άρεσε η κρέμα στο βάθος του προϊόντος. Ωστόσο, οι τιμές είναι από παράλληλο σύμπαν, αγγίζοντας σχεδόν το δυσθεώρητο ύψος των 4 ευρώ του Μολώχ. Ε όχι κι έτσι ρε μάγκα. Τι ξήγα ειν' τούτη; Βαφτισιμιός του Παλαιολόγου είσαι; Εκτός αν στην τιμή περιλαμβάνεται η πραγματικά εξαίρετη και ευγενική εξυπηρέτηση από την υπάλληλο, το μίνι-κέρασμα-δείγμα-"δωρεάν" με το καλωσορίσατε και η περιστασιακή πιανιστική μουσική υπόκρουση (η οποία ήταν ωστόσο απούσα όταν πήγα).

Απαιτούνται σαφώς περισσότερες επισκέψεις και περισσότερες δοκιμές για να αποσαφηνιστεί το θέμα αλλά με τέτοιες τζιζ τιμές μάλλον θα κόψω λάσπη να πούμε. Από προφιτερόλ τουλάχιστον (το οποίο είναι ένα αρκετά βατό και γλυκό, ψωμοτύρι κάθε ζαχαροπλάστη που παίζει σοβαρή μπάλα) του Ελενίδη που δοκίμασα πριν 3 χρόνια αλλά και του Γαλβά, απ' όπου έχω πάρει καμιά 15αριά φορές είναι κλάσεις ανώτερο.

Δε μου γέμισε το μάτι, παρά το πολιτισμικό βάρος του χώρου και της επιχείρησης εν όλω. Βρε αν δεν πάτε πίσω στην ΠΟΛΗ πραγματικοί μαΐστορες δεν γίνεστε. Ε μα τι...

Αριβάραμε οικογενειακώς παραμονή Πρωτοχρονιάς και εκτός από την υπέροχη τριφτή βασιλόπιτα περιχυμένη με μαύρη σοκολάτα πήραμε και τρίγωνα, προφιτερόλ και άλλα καλούδια. Η ουρά έφτανε μέχρι το δρόμο και το ντουέτο σε πιάνο και φωνή μας κρατούσε συντροφιά.

Εντυπωσιακό μαγαζί, με το μεγαλύτερο μέρος του να το καταλαμβάνει το εργαστήριο.

Πήγαμε να δοκιμάσουμε το φημισμένο μιλφέιγ , το οποίο φτιάχτηκε επί τόπου και μπροστά στα μάτια μας. 3.4 ευρώ το κομμάτι.

Δεν ενθουσιάστηκα. Καθολου. Περίμενα πολύ περισσότερα με όλα αυτά που είχα ακούσει. Υπήρχε κάτι στο φύλλο που έβγαζε μια δυσάρεστη γεύση ενώ η κρέμα ήταν πολύ αδύναμη.
Περισσότερο γεύση φύλλου και αχνης ένιωθα, παρά κάτι άλλο.

Πορτοκαλόπιτα και σοκολατόπιτα ήταν καλές, αλλά θα περίμενα το κάτι παραπάνω. Στα 6€ βγήκαν συνολικά νομίζω και λογικά όταν ξαναπεράσω θα δοκιμάσω κάτι άλλο.